Sameiningin - 01.12.1895, Page 3

—147—
fyrirkomulag jarteikna fyrir sér þa lexíu Linnar kristilegu
trúarspeki, sem brýnir fyrir lærisveinum drottins þá heilögu
skyldu, að standa sí og æ á verði og vaka yfir sjálfum sér, gjör-
vöilu Hfi sínu, vaka með ijós hinnar guðlegu opinberunar í
liöndum sér, vaka þannig, að þeir æfinlega sé ferðbúnir héðan
burt úr tunanum inn í eilífðina, búnir að ráðstafa húsi sínu otr
hiarta sínu, hvenær sem burtfararkallið kemr til þeirra, búnir
þá að atijúka sínu œðsta ætlunarverki hér í tímanum, fyrirfranr
gengnir inn í nýár eilífðarinnar áðr en það í raun og veru rennr
upp fyrir þeim. þeir menn allir, sem á þennan hátt vaka yfir
sjálfum sér og út af þessari vöku eru á hverii stundu ferðbúnir
inn í eilífðina, veiða þar með rétt eins og að sjálf sögðu á undan
tímauum með hin einstöku hlutverk lífsins. Eða ef þeir íreynd-
inni ekki verða á undan tímanum með sérhvað eina, er drottinn
hetir falið þeim á hendr, sem reyndar yfir höfuð má ganga út
frá sökum hins mannlega ófullkomleika.er vitanlega allt af fylgir
mönnunum, þá er það þó undir öllum kringumstœðum nmrkið
og miðið, sem líf allra sannkristinna manna stefnir að. Og eitt
er alveg víst, að af öllum þeim andlegu öfium, sein komið hafa
fram í sögu mannkynsins, frá því fyrst er hún hófst hér í tím-
anum allt fram á þennan dag, er ekkert, sein hleypt hafi slíkum
hraða í mannlegt starfslíf, líf þjóða og einstaklinga, eins og ein-
mitt kristindómrinn. Engir menn haft eins sterka livöt til
þess að verða ekki á eftir tímanum, heldr fylgjast með tímanuin
og jafnvel—sem sagt—verða á undan tímanum með lífið sitt og
skyldustörfin sín, eins og þeir, sem með lífi og sál hafa verið
lærisveinar mannkynsfrelsarans Jesú Krists. þetta er í alla
staði eðlilegt og skiljanlegt. það er svo langtum meira og stór-
kostlegra og víðtœkara hlutverk, sem mönnum cr fyrir sett í
þessu jarðneska lífi eftir kenning kristindómsins heldr en eftir
allri annarri lífsspeki eða fyrirmælum allra annarra trúar-
bragða. Svo miklu meiri ábyrgð, sem lífi hvers einasta manns
hér í tímanum fylgir, eftir því, sem oss er opinberað í guðs orði
heilagrar ritningar, heldr en eftir öllum öðrum kenningum.
það er svo óendanlega viðrhlutamikið—eftir því, sem trúarorð
kristindómsins kennir—, að mœta drottni himins og jarðar í
eilífðinni, hafandi annaðhvort alls ckki lireift hendi við hlut-
verki því, er luanui hér I lííi hafði af honuui sjálfuiu veriö fyrir