Sameiningin - 01.09.1899, Qupperneq 6

102
búiö undir inngöngu í kirkjuíélagiS, sem mér var faliö aö sækja
um, fyrir hönd hins nýja safnaðar. I stjórn safnaðarins voru
kosnir: Pétur Pálmason, Elías E. Vatnsdal, Guöjón Guðvalda-
son, Matúsalem Peterson og Magnús Jónsson. Rætt var
einnig um sunnudagsskólahald. Sökum strjálbygðar og ó-
greiðra vega, var ráðgert að segja börnum til á þremur stöð.
um í bygðinni. Voru menn valdir til að annast þá kenslu, og
vonandi að hún komist á fót. í liðinni tíð hafa góðir menn
eitthvað gengist fyrir sunnudagsskóla kenslu í sveitinni.
För mín til Rosseau-bygðarinnar tel ég ,, sólskinsblett í
heiði“, bæði persónulega og frá kirkjulegu sjónarmiði. Við-
tökurnar hjá fólkinu öllu, einkum j?ví sem ég hafði áður
kynst, og sem er of margt til að nafngreina hér, voru svo
dæmalaust alúðlegar. það bar mig bókstaflega á höndum sér.
En þó var það mest gleðiefni, að það er vafalaust alvörumál
hins kristna fólks að halda saman safnaðarlega.
Ónefndar ástæður og aðfarir, og sem af óvinum kristinn-
ar kirkju hefði naumast verið þagað um, einmitt það, sem
menn hafa óttast, en sem guð hefir þegar ,,snúið til góðs“,
hefir opnað augu manna fyrir nauðsyn kristilegrar og safnað-
arlegrar samheldni, og eins fyrir því, að ekki er alt yfirskinið
og öfugstreymið, prettvísin og tálið inncin kirkjunnar vébanda.
Reynslan gerir manninn einatt hygginn, án efa eins í kirkju-
legum málum. Eg trúi því, að Lúters-söfnuður dafni, og að
Lúters nafnið ,,bægi sem Kerúb með sveipanda sverði“, eins
og skáldið kvað, öllum kirkjulegum kveifarskap, allri andlegri
hálfvelgju frá hinum litla lærisveina-hóp, sem hann hefir
myndað, en minni á trúardjörfung og trúmensku í öllu and-
legu starfi.
Heill og heiður þeim bygðum, þar sem andi siðbótarinn-
ar minnist Melanktons og Lúters í nöfnum og í anda kristinna
safnaða!
Ég ítreka það, hve innilega koman austur og kynni af
fólkinu þar, hvað kristindómsmálin snertir, gladdi mig, og hve
einlæglega ég vil þakka fyrir það,—biöja guð að auðsýna því
aftur sinn kærleika.
Um bygðina skal ég vera fáorður. Mig furðaði hvað hún