Sameiningin - 01.11.1899, Síða 1

anu'tmngiíí.
Mánaðarrit til stuðninr/s kirlcju og kristindómi fslcndinga.
gcfið út af hinu ev. lút. lcirkjufélagi fsl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJAHNASON.
14. árg. WINNIPEG, NÓVEMBER 1899. Nr. 9.
Samfundir.
Prédikan út af Lúk. 24, 32—36, fiutt í Fyrstu lútersku kirkju
í Winnipeg sunnudaginn 22. Okt. af ritstjöra ,,Sam.“
Textinn upplesni, sem eg hefi valiö til þess aö heilsa upp
á yðr með á þessari stund, er alþekktr, stór-hátíðlegr og inn~
dæll kafli úr guðs orði. Dýrðlegt brot úr guðspjallasögu nýja
testamentisins, sem skýrir frá einhverju minnisstœðasta og
huggunarríkasta atviki, er kom fyrir á æfi lærisveina. frelsara
vors Jesú Krists til forna. Dálítill kapítuli úr æfisögu þeirra,
sem gjörðist austr í Gyðingalandi eina ógleymanlega kvöld-
stund, — að kvöldi fyrsta kristna páskadagsins í mannkyns-
sögunni.—Eg þarf naumast að gjöra neina sérstaka grein fyrir
því, hvers vegna eg seildist inn í sjálft páskahátíðar-guðspjall-
ið eftir texta við þessa guðsþjónustu vora. Yðr hefir vafa-
laust skilizt það undir eins og þér heyrðuð mig lesa þennan
guðspjallskafla upp. Hér í textanum er talað um samfundi.
Og eg var að hugsa um samfundi—vina, sem um hríð hafa
verið aðskildir. Hugsa um nýafstaðna fjarvist mína frá
heimili mínu og þessum mínum kæra söfnuði. Hugsa um
mig og mína, sem höfum verið langferðamenn. Hugsa um