Sameiningin - 01.11.1899, Page 8

136
amen viS þeirri yfirlýsing frá mér nú við samfundi vora, aS
frelsarinn hafi veriS meS á næstliSinni tíS, eruS fúsir til aS
taka heilsan minni meS sömu hugsan eins og lærisveinarnir í
Jerúsalem, sem þar voru fyrir, tóku vitnisburSi hinna tveggja
félaga þeirra, sem um hríS höfSu skiliS viS þá, þegar fundum
bar aftr saman á páskadagskvöld.
En það í sögu texta vors, sem varðar meiru en allt ann-
aS, þaS, sem eg nú hlýt aS leggja lang-mestu áherzluna á, er
þó enn eftir. Og þaS er þetta: þegar aðkomumennirnir
höfðu mœtt félögum sínum, sem fyrir voru í samkomusalnum
í Jerúsalem, og þegar hvorirtveggja höfðu heilsazt og bor-
iS fram vitnisburSi sína á víxl, látið hvorir til annarra
fögnuS frá sér út ganga út af þvf, sem fyrir þá hafSi komið
hvora í sinni áttinni, þá stóS Jesús í eigin lifandi persónu þar
hjá þeim, mitt á meSal þeirra, og heilsaSi sjálfr upp á þá,
segjandi : ,,FriSr sé meS yðr !“ þetta er ySr og mér nú
meira virði en allt hitt í hinni fyrirliggjandi samfundalexíu.
J?ér þurfiS nú, ef vill, ekkert tillit að taka til vitnisburSarins,
sem kemr frá mér, langferSamanninum, nýkomnum heim til
ySar, < um T persónulega, kristilega lífsreynslu mína í þessari
útivist. Og eg gæti líka látið vera að taka neitt tillit til trú-
arlegrar lífsreynslu ySar á sama tíma, sleppt öllum getgátum
um það, að þér hljótið að hafa fengið endrteknar sannanir
fyrir návist frelsarans, persónulegum kærleiks-afskiftum hans
af ySr í liSinni tíð. Vér gætum, ef til vill, efazt hvorir um
annarra áreiSanlegleik aS því er þaS snertir, að lesa rétt úr
táknum tímanna og vorrar eigin æfisögu. Vér gætum dregiS
stryk yfir allt sjálfum oss tilheyranda í liSnu tíSinni. Og til
þess aS fagnaðarefni það, sem nú skal sérstaklega á bent sam-
kvæmt textanum, fái komiS út í allri þess fylling og dýrð, er
víst lang-bezt aS hvorttveggja hitt sé allra snöggvast látiS
hverfa. Drottinn vor Jesús Kristr er hjá oss nú. Hann er
hér mitt á meSal vor með hinni frelsandi náð sinni og heilsar
upp á oss, hvern út af fyrir sig og alla saman í einum hópi,
nákvæmlega alveg eins og hann heilsaSi upp á lærisveina sína
forSum, þá, sem voru nýkomnir úr Emmaus-förinni, og þá,
sem fyrir voru þar í samkomusalnum í Jerúsalem: ,,FriSr sé