Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.03.1903, Blaðsíða 14

Sameiningin - 01.03.1903, Blaðsíða 14
IO með fyllsta rétti kalla það yfirnáttúrlegt kraftaverk, sérstakt drottinlegt náðar-undr, þegar slíkt kemr fyrir. En að búast við því, að maðr verði fyrir slíku kraftaverki, þá er í nauðirnar er komið, er hræðilegt óvit — syndsamlegt oftraust. Áðr en í Getsemane er komið verða allir að hafa lært þá himnesku íþrótt að biðja til guðs, og þá um leiö — því það er aðalatriö- ið í allri sannri bœn — að beygja sinn vilja undir vilja guðs. Þá er vissa—gleðileg, guðleg vissa — fyrir því, að vel verði beðið, og það nálega ósjálfrátt, í sérhverri ókominni Getsem- ane-baráttu, -— með samskonar árangri og bœnagjörðin frels- arans hafði við inngöngu hans í píslarsöguna miklu, óviðjafn- anlegu, — guðlegri rósemi, guðlegum styrk í öllu kross-stríð- inu, sem enn þá kann að vera eftir. I fljótu áliti getr það virzt undarlegt, að Jesús skuli verða eins óumrœðilega hryggr, að sál hans skuli fyllast ann- arri eins skelfilegri dauða-angist við inngöngu hans í píslar- helgidóminn eins og texti vor ber svo ótvíræðan vott um. Svo sár og nístandi var sú sálarangist, að hann sveittist blóði, og það svitabað svo mikið, að blóðdroparnir hrundu af andliti hans ofan á jörðina. Slíkt á vissulega engan sinn líka í nokkurri mannlegri angistarsögu hér á jörðinni. Var þá Jesús ekki hugrakkr? Enginn mun áræða að neita því, jafn- vel enginn í hópi vantrúuðu mannanna. Myndi ekki hiklaust mega telja hann allra manna hugrakkastan ? Vissulega. Myndi ekki vantrúin tjá sig fúsa til að játa því, að Jesús sé að minnsta kosti ein af mestu hetjunum, sem mannkynssagan veit frá að segja? Vafalaust. En hví þá þessi óviðjafnan- lega angist í sálu hans í Getsemane? — sú djúpa hryggð? sú sára kvöl ? Stórir hópar manna, trúaðra og vantrúaðra, hafa hringinn í kringum jarðarhnöttinn á liönum öldum gengið á móti dauðanum í fullt eins hryllilegri mynd og dauði Jesú hafði að ytra áliti; og margir þeirra hafa þó ekki — fyrir manna sjónum — látið þau kvala-örlög neitt hið minnsta á sig bíta. Vér lesum um þann og þann, sem var brenndr á báli, hjólbrotinn, eða á annan ógurlegan hátt píndr til dauða, án þess nokkurt kvein hafi til hans heyrzt eða komið hafi fram nokkurt hræðslu-merki áðr en hann gengi út í þær píslir. Oss

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.