Sameiningin - 01.03.1903, Blaðsíða 19

i5
og hógværö“ sinni, aö eg megi nú, eins og hann oröar það,
i.gjöra bragarbótí biblíu-rannsókna-málinu“, meö öðrum orð-
um: snúast þar inn á sína skoöan. Hann kveöst einskis betra
geta óskaðmérog blaöi þessu. Þettaer vitanlega í hjartanlegri
einlægni mælt. En hann hefir vissulega ekki athugað, hvað
það myndi þýða, ef þessi ósk hans næði að rætast — þaö
nefnilega, að eg trœði undir fótunum aöal-greinina í grund-
vallarlögum kirkjufélagsins lúterska, sem eg tilheyri, þá
grundvallarlagagrein, sem fastákveðið er um aö aldrei verði
breytt. Sú grein er að efninu til samhljóða því, er stendr í
grundvallarlögum allra lúterskra kirkjufélaga í Vestrheimi, og
að því er eg veit bezt einnig allra evangeliskra kirkjufélaga,
þótt ekki sé lútersk. En greinin hljóðar svo :
,,Kirkjufélagið trúir því, að heilög ritning, — það er :
hinar kanónisku bœkr gamla og nýja testamentisins* — sé
guðs opinberaða orð, og hin eina sanna og áreiðanlega regla
fyrir trú manna, kenning og lífi. “
Vill rninn kæri bróðir, hr. H. N., þegar hann hugsar sig
vel um, halda óskinni um ,,bragarbótina“ áfram ?
Jón lijarnason.
Bréf það, er hér fer á eftir, til ritstjóra ,,Sam. “, ritar
hr. Gunnsteinn Eyjólfsson frá Islendingafljóti, 3. Marz, út af
því, er vér sögðum í síðasta blaði um þýðing séra Mattíasar
Jokkumssonar á Crossing the Bar. Bréfritarinn á þökk
skilið fyrir upplýsinguna. Vert er urn leið að geta þess, að í
þýðing kvæðisins, sem vér komum með í óbundnu máli (bls.
186), hefir við prentanina í mörgum eintökum blaðsins fallið
burt í á milli orðanna hryggtf og burtfarar-kveSjunni.
,,Rétt nýlega hefir mér borizt í hendr 12. númer af 17.
árg. ,,Sam. “, þar sem þér fellið all-harðan dóm urn þýðing
séra Mattíasar á kvæði Tennysons ,,Crossing the Bar“.
Þér segið. að hann ,,skaðskemmi það bæði í trúarlegu og
skáldskaparlegu tilliti‘ ‘. Af því það er mér að kenna að
þýðing þessi er til orðin, þá finn eg það skyldu mína að for-
svara hana með nokkrum orðum.
Þér gangið alveg frarn hjá því atriði, að Tennyson