Sameiningin - 01.12.1956, Qupperneq 13

Sameiningin
59
frá fall hennar öllum hið mesta harmsefni; naut presturinn
ríkrar samúðar, og fékk margvíslega hjálp hjá fólkinu á
þeim erfiðu tímum. Alllöngu síðar giftist séra Halldór
Matthildi Sveinsson, hinni ágætustu konu. Var þeim nú
haldin veizla og gefnar margar ágætar gjafir. Hin nýja
prestskona reyndist og mjög hjálpleg við sunnudagaskólann
og kirkjulega starfið yfirleitt. Gekk svo fram til ársins 1928,
en þá sagði séra Halldór af sér sem prestur safnaðarins.
Séra Kristinn K. ólafsson, forseti kirkjufélagsins, var
viðstaddur á næsta safnaðarfundi okkar, og lofaðist hann
til að reynast hjálplegur með að útvega okkur prest. Hann
minntist á son sinn, Erling, sem þá var við guðfræðinám,
að hann mundi ef til vill geta veitt þjónustu í sumarfríi
sínu. Um þetta leyti kom séra Hjörtur Leó vestur ásamt frú
sinni og dvaldi hjá okkur í nokkra mánuði. Hann messaði
einnig í Bellingham, Point Roberts og Seattle, og stundum á
ensku. Hann reyndist mjög hjálplegur við að koma málum
safnaðarins aftur í gott horf. Áður en þau hjón lögðu af
stað austur aftur hélt söfnuðurinn þeim skilnaðarsamsæti
og gaf þeim örlitla minningargjöf.
Erlingur K. Ólafsson veitti nú söfnuðinum þjónustu í
sumarfríi sínu. Hann var ungur maður fullur af lífi og
áhuga. Starf hans á meðal okkar bar góðan ávöxt, en dvöl
hans varð stutt.
Nú bárust okkur þær fregnir að séra Valdimar J.
Eylands væri væntanlegur til Bellingham sem prestur St.
Mark’s kirkjunnar þar, og á fundi sem haldinn var 19. apríl
1931, gerði Mrs. Kristín Johnson tillögu, sem margir studdu,
þess efnis að séra Valdimar yrði einnig kallaður sem prestur
Blaine-safnaðar, og var sú tillaga samþykkt í einu hljóði.
Var köllun síðan send séra Valdimar, ásamt Bellingham og
Point Roberts, sem einnig skyldu mynda hið nýja presta-
kall, og var tilskilið af söfnuðinum í Bellingham, að prestur-
inn sæti þar. Séra Valdimar tók kölluninni og starfaði hér á
slóðum í sjö ár. Reyndist starf hans og hinnar ágætu konu
hans mjög farsælt og ávaxtaríkt á meðal okkar, og mun
þeirra hjóna lengi minnst hér.
Um sumarið 1932 var fundur haldinn á heimili Mr. og
Mrs. Andrew Daníelsson. Var safnaðarnefndin þar viðstödd,
og meðlimir kvenfélagsins „Líkn“. Mrs. Brandson, forseti
kvenfélagsins gat þess að á síðasta fundi félagsins hefði