Sameiningin - 01.12.1957, Side 5
Sameiningin
3
heldur en nokkur pílagrímsför, er að hverfa þangað í anda
og hugleiða, hvað þar er fyrir oss skeð, hvaða blessun þaðan
er út yfir heiminn runnin, og hvaða þakkarfórnir vér eigum
þar fram að bera. Guð veiti oss hjálp sína til að skoða jötuna
í Betlehem í ljósi jólahátíðarinnar.
Ó, dýrð sé þér í hæstum hæðum,
er hingað komst á jörð-
Á meðan lifir líf í æðum,
þig lofar öll þín hjörð.
Á meðan tungan má sig hræra,
á meðan hjartað nokkuð kann sig bæra.
Hvert andartak, hvert æðarslag
guðs engla syngi dýrðarlag.
1 ljósi jólanna verður jatan í Betlehem að konungshöll
guðlegrar hátignar. Hvernig má þetta ske? Hvernig getur
hið lága hreysi, óhæfilegt fyrir bústað handa mönnum,
aðeins nýtilegt handa skynlausum skepnum, hvernig getur
það verið konungshöll guðlegrar hátignar? Það, sem fátækt
er og lítilsvirt í heiminum, það útvelur guð helzt til þess að
opinbera á því sína dýrð. Á eyðimörku opinberaðist hann
forðum Moses, Abraham og Elíasi, svo kaus hann nú
einnig hina litlu og fámennu Betlehem, þessa myrku nætur-
stund, þetta lága hreysi, til að opinbera í sína dýrð; þar
sjáum vér nú skína hans trúfesti, kærleika og almætti. Þegar
hirðarnir komu til hússins, þá fundu þeir þar allt eins og
englarnir höfðu sagt. Þar megum vér fyrst og fremst líta
Drottins trúfesti. Það, sem englarnir höfðu boðað, það er
spámennirnir höfðu fyrir sagt, það sem forfeðrunum hafði
verið fyrirheitið, það sem mannkynið hafði þráð um langan
aldur. Það var nú uppfyllt. Það kom á þeirri stundu, er
enginn hafði ætlað, það skeði á þeim stað, er enginn hafði
leitað þess, það rættist með þeim hætti, er engan hafði
grunað. En það kom — það skeði, það rættist. Guð er eigi
eins og maðurinn að hann ljúgi, né eins og mannsins börn
að hann sjái sig um hönd. Trúfastur er Drottinn. Aldrei
hefur hann það dýrðlegar sýnt, en með sendingu sonar síns.
í hvert skipti sem jól koma eftir jólaföstu, í hvert skipti
sem vér sjáum í anda frelsarann í jötunni, er það á ný til
vor kallað, að Guð er trúr. Og þó að hann dragi hjálpina,