Sameiningin - 01.04.1945, Síða 7

71
miðjan og aðalatriðið í öllu því sem föstunni tilhevrir er
hinn hrjúfi og grimmi kvalakross. Og um það aðalatriði
föstunnar vil eg nú tala nokkur orð meira.
Yér skulum þá snöggvast hverfa í anda til Nazaret í
Galileu og staðnæmast litla stund við hina nafnkunnu
smiðju þar. Vér fyrir finnum þar hinn unga og glæsilega
trésmið. Faðir hans er dáinn á næsta ungum aldri. Hann
hefir eftirskilið elsta soninn, sem enn er barnungur, til
að vinna fyrir fjölskyldunni í þessari smáu og tekju-
snauðu smiðju. Og það vill hann reyna að gjöra meðan
hann getur haldið þar kyrru fyrir.
Hinn ungi og þreytti starfsmaður virðist vera í þung-
um þönkum. Hann ber það með sér að innrætið er gott,
og sálin fögur og sterk. Vér skulum hugsa osss að þegar
vér horfum þarna á hann í anda, þá standi hann í huga á
krossgötúm og verði nú að því er honum sjálfum finst, að
taka mjög alvarlegar og mikilsverðar ákvarðanir fyrir
framtíðina. Hann er þó ekki beinlínis að velja um það
hvort hann skuli hrinda frá sér krossinum, eða hinsvegar
auðmýkja sig og bera krossinn. Nei, hann er fremur að
velja um það, hvort hann skuli helga sér og tileinka þá
lífsstefnu og hugsjón, sem leiði til þess að hann geti borið
mjúk klæði, og ríkulega notið gæða hins jarðneska, líkam-
lega lífs; eða hinsvegar að hann helgi sig og líf sitt þeim
hugsjónum og þeirri stefnu sem gjörði hann að þjóni með-
bræðra sinna og leiði hann inn á þá vegi að uppbyggja,
viðhalda og efla ríki Guðs í sálum einstaklinga og í stofn-
unum mannfélagsins. í anda sjáum vér hann taka sína
fös'tu og óbifanlegu ákvörðun. Hún er sú, að gefa sjálfan
sig, að týna lífi sínu fyrir mennina, og í þjónustu föðursins
og mannkynsins. Hún er sú að leggja alt fram sem hann á,
sinn mátt, sitt andans atgerfi, sitt líf, til að bjarga mönn-
unum og ekkert annað.
Þegar Jesús hafði gjört þessa ákvörðun varð krossinn
óhjákvæmilegur í hans lífi.
Þegar hugsjónirnar, sem menn hafa tileinkað sér og
markið sem þeir stefna að er þjónusta og sjálfsfórn í þágu
mannanna, þá verður ekki um það valið hvort maður beri
krossinn eða ekki, því þá er krossinn í lífi mannsins, líka
orðinn óhj ákvæmilegur. Menn hljóta þá “að taka upp sinn
kross og fylgja Kristi.”
Ekki eru allir krossar eins, og ekki heldur allur kross-