Sameiningin - 01.01.1938, Blaðsíða 3

^anu'imngin.
Mánadarrit til stuðnings kirkju og kristindómi íslendinga
gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi ísl. % Vestrheimi
Ritstjórar:
Séra Kristinn K. Olafson, 3047 W. 72 St., Seattle, Wash., U.S.A.
Séra Gutto'rmur Guttormsson, Minneota, Minn., U.S.A.
Séra Kúnólfur Marteinsson, 493 Lipton St., Winnipeg.
Féhirðir: Mrs. B. S. Benson, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Man.
53. ÁRG. WINNIPEG, JANÚAR, 1938 Nr. 1
“I Jesú nafni áfram enn með ári
nýju kriátnir menn”
Gamla árið er “liðið í aldanna skaut,” en “nýtt ár enn þá
Guð oss gefur.” Endurminningarnar um árið liðna, sumar
hverjar, eru skelfilegar. Það er ekki annað en sannleikur, og
engum er það til góðs að neita því. Sumstaðar er það nefnt
í hinni helgu hók að djöfullinn hafi verið látinn laus. Menn-
irnir leyslu djöfulinn í veraldarstríðinu mikla og þeim hefir
ekki tekist að kveða hann niður síðan. Hann gengur nú “um
kring eins og grenjandi l.jón leitandi að þeim, sem hann geti
glei])t.”
“Undarlegt sambland af frosti og funa” eru mennirnir.
Margir þeirra, sem þátt áttu í veraldarstríðinu sáu framtíð-
ina í dýrðarljóma réttlætis og kærleika. Fórnin mikla í
styrjöldinni átti að kaupa mannkyninu frið og farsæld. Alt
átti að verða nýtt. Þjóðirnar áttu að ganga í bandalag lil þess
að vopnagnýr heyrðist ekki framar, en bræðralag breiddi
greinar sínar yfir allan hefm. Vitrustu menn jarðarinnar
komu saman til að semja þennan nýja Fróðafrið, en héldu
að það yrði framkvæmt með því að taka fyrir kverkar á sum-
um þjóðum og neyða þær til að taka sér byrði á bak, sem
þeim var ómögulegt að bera. Þeir hefðu þó vel mátt vita, að
hefnd vekur hefnarhug; en svona er blindni mannanna.