Sameiningin - 01.11.1942, Side 11

4
137
og þjóðar, og synir hans og afkomendur hafa haldið áfram
að gera garðinn frægan. Einn sonur hans, Frederick
Augustus Muhlenberg var fyrsti forseti í neðri deild Banda-
ríkja þjóðþingsins. Annar, John Peter Gabriel Muhlen-
berg, var einn af herforingjum og nánustu vinum George
Washingtons. Hann var foringi við Valley Forge, er svo
mjög þrengdi að á hörmunga vetri. Peter, eins og hann
var venjulega nefndur, var vígður prestur eins og líka
Frederick Augustus. Er víðfræg frásögn um hann, er hann
að lokinni guðsþjónustu hjá söfnuði sínum varpaði af sér
hempunni og stóð albúinn sem herforingi undir. Enn
annar sonur, Gotthilf Henry Ernest Muhlenberg var einnig
kennimaður, en að auki vísindafrömuður á sviði grasafræði
og einn ar fremstu athafnamönnum í mentamálum á fyrstu
árum Bandaríkjanna. Hann var fyrsti forseti Franklin
College (nú Franklin and Marshall). Frá þessum ættstofni
er kominn mesti fjöldi af yfirburðamönnum er mjög hafa
komið við sögu. Þrír hafa átt sæti á þjóðþingi Bandaríkj-
anna. Þjóð og kirkja hafa fulla ástæðu til að minnast ætt-
föðursins, sem svo ríkan þátt átti sjálfur í frumsögu landsins
og hefir lagt þjóðlífinu til einn merkasta ameríska ættstofn-
inn. Það ætti ekki síður að njóta gengis að afla sér orðstýrs
fyrir afkomendur en forfeður.
Þingmál og siörf
Ekkert verulegt yfirlit yfir þingstörfin er hér hægt að
gefa. Skýrslur embættismanna og starfsnefnda mynduðu
stóra bók. Var það mjög til fyrirmyndar hve vel var farið
með tíma á þinginu. Mörgu var að sinna, en engu var
flaustrað í sambandi við áríðandi mál. Stuttar og greini-
legar ræður voru oftast fluttar með og móti ef um ágrein-
ing var að ræða, og svo gengið til atkvæða. Það heyrði
mjög til undantekninga að skvaldui’sseggir, sem hafa unað
af að hlýða á sjálfa sig, þó enginn njóti uppbygglngar,
kæmust að með langlokur sínar. Eitthvað af þeim virðist
'ætíð með í lestinni á mannlegum þingfundum. Fjárhagur
kirkjunnar var í ágætu lagi. En þar sem svo margþætt og
atkvæðamikið starf er rekið, er sífeld áframhaldandi þörf
á því að söfnuðir, kirkjufélög og einstaklingar, sýni vakandi
hug á því að auka fórnaranda og örlæti gagnvart málefnum
kristninnar. Þetta þarf kirkjufélag vort að taka til greina.
Það hve starfið er víðtækt og fjölbreytt, og nær út yfir