Sameiningin - 01.11.1931, Blaðsíða 15

333
skiputS mönnum úr ýmsum kirkjudeildum væri látin aðstoða hinar
löglegu skilyröislausnar-nefndir í hverju ríki, til að tryggja sér-
hverjum fanga, sem laus er látinn, eftirlit og umönnun af hálfu
kirkjunnar. Það er að segja ef slík hjálparnefnd er J?á vaxin
verkinu, sem hún tekur að sér. Þetta væri spor í þá átt að leiða
kristnar hugsjónir til öndvegis í mannfélagslífinu.
“En nú vil eg benda á annan veg, sem er c-nnþá betri. Vér
erum með því marki brendir all-flestir, trúarlega, að vér eyðum of
miklum tírna til bænagjörðar viðvíkjandi öðru lífi, en of litlu til
uppbyggingar í þessum heimi. Það er ekki nóg að biðja sem svo
fyrir einum manni, að hann megi fara til himnaríkis og frelsast
frá helvíti. Sönn kristni, sem hjálpa vill manni þeim, verður fyrst
og fremst að beina fótum hans á réttan-veg, og ryðja svo steinum
úr götu lians. Kristnir menn eiga að vinna að því, til dæmis, að
hann fái sæmilegt hús til íbúðar. Leiguhúsamálið er kristindóms-
mál að minni hyggju. Ef hreinlætið stendur guðsótta næst (og
það hefi eg hevrt), þá er það skylda kristinna nianna, að vera
sjálfir hreinir, og að hreinsa heiminn eftir megni í kring um sig.
Svín eru óhrein, af því að þau eru höfð í óhreinum húsum. Og
óhreinir menn eru óhreinir af sömu ástæðu, oftast. Losist við óhrein
heimkynni, troðfulla, kámuga leiguhjalla og þá losist þið við eina
undirrót að glæpum. Þið kirkjufólkiö eigið að hefja reglulega
krossferð gegn óhollum húsakynnum, ef þið viljið að guðsríkis-
hugsjónin verði veruleiki, en ekki eilífur draumur.
“Fólki, sem er utan þessara veggja, skjátlast herfilega, þegar
það hugsar um glæpamálið aðeins í sambandi við glæpamenn þessa
árs—1931. Menn eiga nú þegar að vera farnir að hugsa um það
mál í sambandi við glæpamenn ársins 1941. Glæpamenn fæðast
ekki. Þeir vaxa, alveg eins og kartöflur eða rósir eða ógresis-
jurtir gróa í garðinum hjá þér. Ef skilyrðin eru fyrir hendi, i
jarðveginum eða umhverfinu, þá getur þú ræktað vissar tegundir
blóma—eða manna. Einhver hefir komist svo að orði um Hamlet,
að þar hafi skáldið Shakespeare skapað mann, sem var hæfur fyrir
himininn, og fengið honum íbúð í svínastíu. En er það ekki ein-
mitt meðferð okkar á mörgum rnanni? Við látum það viðgangast
að drengur sé tekinn úr skóla, tólf til sextán ára gamall, og settur
til vinnu við skröltandi vélar-bákn; og svo lifir hann við örkuml
alla æfi, vitsmunaleg andleg og líkamleg. A^ið leyfum húseigend-
um að heimta leigu fyrir bannlýstar íbúðir, sem ekki eru hæfar
fyrir hunda. Við sjáum fátæklingum neitað um tækifæri, sjáum
þeim með ofbeldi bakað heilsutjón og jafnvel líítjón, sjáum fjár-