Sameiningin - 01.03.1927, Síða 4

60
tón allra hugsana og orÖa. Enda miSaði alt í þá einu átt, að gera
Krist dýrlegan og ganga honum til handa sem konungi lífsins.
Sjálfum GuÖi og heilögum anda hans ber oss fyrst og fremst
a$ gefa dýrÖina, því hans kraftur var þar sýnilega starfandi i veik-
leika vorum. En aÖ því, er til mannanna kasta kom, var þaS, ef
til vill, söngurinn, sem mestu orkaði. Hann var mikill og dýr-
legur. Á prentuöum hlööum höfhu allir fyrir sér úrvals sálma,
'bæði íslenzka og enska. En ekki var siður vandaS til laganna en
sálmanna. Valin aðeins hin hátíðlegustu og helgustu sönglög, þau
er kristnin hefir fegurst framleitt á liðnum öldum. Mjög miklum
tíma var variS til söngs og á það lög<5 áherzla, að hver maður tæki
af hjarta þátt í söngnum. Hin stórkostlegu áhrif söngsins gátu
ekki dulist. Söngurinn lyfti oss í hæðirnar háu og dró oss að
hjarta Guðs. Engum af þeim, sem a<5 ungmennamóti þessu störf-
uðu, iber meiri þökk og heiður, en manninum, sem af svo mikilli
snild stýrði söngnum, hr. Páli Bardal, hinum ágæta söngstjóra í
Fyrstu lútersku kirkjunni í Winnipeg. ,
Á samkomunum voru jöfnum höndum notuS móðurmálin
bæði, íslenzkan og enskan, og var síður en svo, að þar bæri á
nokkrum árekstri. Enda var svo að orði komist, að þótt vér ætt-
um tíu tungur, skyldum vér lofa Gu<5 á þeim öllum.
Allar samkomurnar voru svo nál<væmlega undirbúnar fyrir
fram, að hvað eina átti sína stund og sinn staÖ. Áll'ir höfðu
starfsskrána prentaða í höndum. Frá henni var ekki vikiS í neinu
verulegu. Útúrdúrar voru engir og ekkert var á borð borið, sem
ekki var vel undirbúið, hvorki í ræðum né öðru.
Fyrsti fundurinn var föstudags-kveldið 25. marz og hófst
hann meö söng og ibænagjörð. Prestur Fyrsta lúterska safnaðar
stýrði þeim fundi og setti mótið með fáum ávarps-orðum. Aðal-
þáttur þessa fundar var ræða, sem skólastjórinn við Manitoba
College, dr. theol. Tohn MacKay flutti. Þeirri ræðu gleyma víst
aldrei nokkurir þeir, er hana heyrðu. Með eldlegum krafti talaði
kennimannahöfðingi þessi við unga fólkið um það, er hann nefndi
“Þrjár merkustu staðreyndir mannkynssögunnar: Kristur, kross-
inn og kirkjan.” Þetta ágæta erindi átti óefað mikinn þátt í þvi,
að mótið var jafn alvarlegt og andlegt eins og það varð. Þ*á
flutti og séra N. Steingr. Thorláksson kraftmikið erindi, sem
unga fólkinu var hin þarfasta hugvekja. Ungfrú Aldís' Thorlák-
son söng af viðkvæmni og list og eldri söngflokkur safnaðarins
söng kórsöngva tvívegis mjög prýðilega.
Annar fundur var haldinn eftir hádegi á laugardaginn 26.
marz, — daginn eftir Stýrði þeim fundi hr. Albert Wathne, sá