Sameiningin - 01.03.1927, Blaðsíða 23

85
’kirkjunnar. Ungi maðurínn mætti mér þar, og vi.Ö gengum inn.
Þar var aldraður maður að biSjast fyrir, hann var svo líkur föi5-
ur mínum, að eg gat ekki tára bundist. Fólkið var alt svo gott við
mig, svo nærgætiS og alúðlegt, að eg gaf Guði hjarta mitt á þeirri
stund, og eg veit af eigin reynslu, aS þú segir satt.”
“Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á honum.” Ó,
bróðir minn, hikaðu ekki; hugsaðu ekki um það, þótt höndin
skjálfi, láttu það ekki aftra þér, þótt hún sé bólgin af misgjörð-
um, réttu mér hönd þína eins og hún ler, og láttu mig'gefa þér
handtak, hlýtt, kristið og bróðurlegt, og bjóða þér til hluttöku í
miskunn, í meðlíðun, í fyrirgefningu, í sjálfu hjarta hans, sem mis-
gjörS vor allra kom niður á. KastiS ‘burt syndum ykkar. BeriS
þær ekki lengur. Eg boSa lausn öllum þeim, sem eru í fjötrum;
fyrirgefning öllum, sem hafa syndgaS, og líf öllum þeim sem
dauðir eru.
:Það kemur hér einhver í dag, og eg vík til hliðar. Hann
gengur upp þrjár tröppurnar og kemur hingað; eg verð aS víkja
til hliðar. Hann staSnæmist þarna og heldur upp höndunum; það
eru í þeim naglaför. Bann sveipar skikkjunni til hliSar og sýnir
ykkur sár í hjartastað. “Ert þú þreyttur?” segi eg. “Já,” segir
hann, ‘eg hefi boriS böl heimsins. “Hvaðan kemur þú?” segi eg.
“Eg kem frá höfuðskeljastað,” segir hann. “Hver kemur meS
þér?” segi eg. “Enginn,” segir hann, “eg hefi aleinn troðiÖ vín-
lagarþróna”. “Hví kemur þú hér?” spyr eg. “ Eg kem,” segir
hann, til að bera syndir og sorgir alls lýðsins.” Og hann ikrýpur
niÖur og segir: “VarpiÖ öllum yðar sorgum og syndum á herðar
mér!” Eg finn til eigin synda minna, og eg tek þær o.g1 varpa
þeim á herSar Krists og segi: “Getur þú boriö meira?” “Já>
meira,” segir hann. Þá tek eg saman misgjörSir hundraÖ manna í
húsi þessu, varpa á heröar hans og segi: “Getur þú boriö meira?”
“Já, meira,” segir hann. Þá tek eg saman allar misgjöröir hvers
einasta manns í söfnuði þessum og varpa þeim enn á herÖar svni
’Guðs. “Getur þú borið meira?” spyr eg. “Já,” segir hann,
“meira enn.” En hann gengur út. ÞokiÖ úr vegi frá honum,
syni GuSs! OpniS dyrnar og Ieyfiö honum útgöngu ! Hann ber
syndir yklear burt. ÞiS sjáiS þær aldrei framar. Hann varpar
þeim niður í undirdjúpin, og falIiS bergmálar fyrir eyrum ykkar,
en þeirra veröur ekki minst framar.
“Drottinn lét misgjörS vor allra koma niður á honum.” Viltu
láta hann taka við syndum þínum nú, eða segir þú: “Eg. ætla að
sjá um þær sjálfur. Læt engan leysa mig af hólmi. Legg á eigin
ábyrgS út í eilíföina.”