Sameiningin - 01.11.1918, Qupperneq 6

260
Lloyd George, Asquith, Grey, Bryce lávarður, verkamannafé-
laginu enska, biskupum ensku kirkjunnar, leiðtogum fníkirkj-
unnar ensku og afþjóða-nefndinni, sem hafði með höndum
afstöðu kirkjunnar við úrslit ófriðarins. Bandaríkin tóku
upp vopn til 'þess að ná þeim málalyktum, sem menn þessir
og félög höfðu haldið fram. Kirkjan hefir léð stríðinu örugt
fylgi fyrir jþá sök, að augnamiðið, siem fyrir var barist, er í
fullu samræmi við réttlæti og kristindóm. Wilson forseti og
stjórnendur bandaþjóðanna hafa neitað að semja við Mið-
veldin, af því þeir vildu ekki slá af þessum réttmætu mála-
lyktum eða selja þær fyrir hálfvirði. Aðal verk friðarþings-
ins, segir Wilson, er að sjá því augnamiði foorgið. pessar
mikilvægu, kristilegu hugsjónir, sem vaka fyrir forseta vor-
um og áðurnefndum mönnum og félögum, Iþær eru flestum
kunnar, í aðalatriðunum að minsta kosti. pau atriði ætti
hver kenmmaður að þekkja upp á sína tíu fingur. pau eru
í stuttu máli þesisi: Að allar þjóðir njóti réttlætis, smáar
jafnt sem stórar; að sál hvers manns og hverrar þjóðar sé
friðheilög, eða með öðrum orðum, að hver þjóð hafi rétt til
að ráða framtíð sinni isjálf; að lýðveldi verði grundvöllur
hverrar stjómar, til þess að tryggja þar með velferð mann-
kynisinis í framtíðinni; að þjóðimar eigist lög við á sarna hátt
og kristnir einstaklingar; að einhverskonar alþj óða-samband
komi í staðinn fyrir samkepni þá í metorðum, vígbúnaði og
yfirgangi, sem áður hefir átt sér stað; að það alþjóða-sam-
band, fremur en einstakar þjóðir, taki að sér verndun smárra
ríkja ög dómsvald í öllum kærumálum milli tveggja eða fleiri
landa; að þjóðimar stofni dómstóla og skipi rannsóknar-
nefndir, sem taki að sér öll ágreiningsmál þjóðainna og hafi
til yfirvegunar alt það, sem að hemaði lýtur á sjó og landi.
petta er alt saman al-kristið. Hér liggur ekkert annað
fyrir en að ihef ja svo hátt isem unt er meginreglur þær hinar
kristilegu, sem góðir menn og löghlýðin mannfélög ilfa undir
alstaðar; að þjóðfélögin taki upp á merki sitt lífsreglurnar,
sem Jesúis Kristur gaf mönnunum. pað er undursamlegt,
að nærfelt allir stj órnmálamenn á Englandi, sem nokkuð
kveður að, og þar með leiðtogar kirkjunnar og verkmanna-
félaganna, heimta nú að þær ihugsjónir ráði úrslitum á friðar-
þinginu. Allir, sem trúa því, að kenningar Jesú Krists eigi
að ráða lögum og lofum alstaðar og í ölium málum, hafa á-
stæðu til að þakka Guði fyrir það, að forseti vor er talsmað-
ur þeirra. Fyrir þá sök ætti hver kennimaður eigi aðeins
að kynna sér þessar hugsjónir, sem vér höfum barist fyrir
og Ihinir beztu leiðtogar vorir ætla að standa við á friðarþing-