Sameiningin - 01.11.1918, Blaðsíða 15

269
góðu bragði. Leiðtogarnir 'þuría iþví að ’hafa sem glöggast-
an og beztan skilning á sannleika þeim, sem þeir eiga að
flytja, og standa >ar sjálfir sem fastastir, ekki eins og staur-
inn, sem rekinn hefir verið vel ofan í, Iheldur eins og eikin,
sem fær næring úr jörðunni, þar sem hún á rætur sínar. J?á
er ekki Ihætt við undanhaldi og uppgjöf af 'hálfu þeirra.
Ekki er nóg að vélstjóri viti til ihvers sú vél er, sem hann
hefir með höndum, og hvaða gagn hún geri og hve mikils
virði hún sé, og kunni að aðgreina hana frá öðrum véluui,
eða geti bjargast við að koma henni af stað og láta hana
vinna, ef ekkert kemur fyrir. Honum ríður á að skilja sem
bezt vélina sína, þekkja ýmsa parta hennar og sambandið
þeirra á milli og hlutverk, og svo lögmálið, sem hreyfing
hennar stjómast af. Og á þessu ríður honum, til þess að
hann geti verið sem ibeztur herra vélar sinnar. Eins er með
lækni. Ekki er nóg að hann iþekki nöfn sjúkdóma og kunni
að aðgreina >á, og viti um meðu'l þau, er eiga við. Hann
þarf að iskilja hvem sjúkdóm sem bezt, orsakir hans og gang,
og svo Mka manninn sjálfan sérstaklega, er sjúkdómurinn í
það og það skiftið er hjá. Og hann þarf að þekkja samsetn-
ing meðalanna og verkun hvers eins út af fyrir sig, og svo
verkun þeirra, þegar þau eru samsett, og hver séu 'skilyrðin
fyrir því að þau vinni sem bezt. Presturinn þarf ekki síður
að þekkja sitt “business”. Hann hefir með andlega sjúkt
fólk að gera. Og íhann ihefir meðahð, sem á við isjúkdóm
þess. Vitaiskuld þarf hann að þekkja fólkið og sjúkdóm
þess, —sjálfan sig og sjúkdóm isinn fyrst —; en þá ríður á
að hann ekki aðeins hafi meðalið, — og færi sér það sjálfur í
nyt, sér til heilsuibótar, — héldur þekki það sem bezt og
kunni að fara með það.
Meðalið er orðið, isem Guð ihefir gefið oss. Sannindin til
sáluhjálpar, sem Guð þar birtir oss, eigum vér að flytja. Ekki
aðeins sumt, — það, sem oiss kann að vera ihugðnæmast og
þykja skemtilegast að flytja og fólki ánægjulegast að heyra,
til þesis að vér getum orðið “pópúlerir”, eða komið oss í mjúk-
inn hjá fólki. Alt Guðs ráð eigum vér að flytja. Hann hef-
ir ekki gefið oss ráð sitt, og falið osis það, til þess að vér skul-
um vínza úr það, sem oss finst að eigi bezt við oss eða ihafi
sem notalegust áhrif á oss, og muni hafa á aðra. Ekkert,
sem ihann hefir opinberað um ráð sitt, oss mönnunum til
frelsunar og Mfs, er þýðingarlítið, því síður þýðingarlaust,
sem vér svo eftir geðþótta getum strikað yfir, ef fjöldi t. d.
heimtar það, til góðs gengis og samkomulags í kirkjunni, af
því hann álítur það óþarft og auka-atriði og til sundrungar.