Sameiningin - 01.08.1919, Qupperneq 21

177
hafðar útundan. Hvar sem menn leggja trúnaS á þessa
magaspeki, þar fer stéttarígurinn í algleyming. Lifi menn
á brauði einu saman, þá sjá menn ekkert æðra að berjast
fyrir. Mennirnir komast auðvitað ekki af án fæðis, klæða
eða húsnæðis, en leggi þeir áherzluna sýknt og heilagt á
þetta þrent, þá þroskast þeir niður á við og bíða tjón á sálu
sinni. Vér stöndum nú á dögum í þeirri hættu, að jarðnesk-
ir hagsmunir verða undirlögin undir hverju nýju lýðveldi.
Og hvert það ríki, sem svo er grundvallað, hleypir eigin-
girninni í algleyming og verður sjálfu sér sundurþykt, þeg-
ar fram líða stundir. Enn í dag telja verkamannafélögin
ekki meira en tæpa átta af hundraði allra verkamanna í
landinu, segir Scott Nearing. f höndum þessa smáa flokks
eru öll pólitísk völd 'verkamanna, allar réttarbætur þeirra
frá honum komnar. Utan við þennan hóp standa miljónir
verkamanna félagslausir, og hafa engan talsmann. Sönn
lýðstjórn verður að taka jarðneska hagsmuni með í reikn-
inginn, verður að sjá þeim pörtum almennings borgið, því
að sálin á rétt á heilbrigðum líkama, en ekki af þeirri ástæðu,
að heilbrigður líkami sé það eina, sem nokkru varðar. J?að
er hlutverk trúarbragðanna, að tala máli þessara miljóna,
sem stjórnmálamenn og löggjafar láta nú sitja á hakanum,
af því að þær eru ekki bundnar félagsböndum. Kirkjan
verður að krefjast jafnréttis fyrir alla menn í nafni föðurs-
ins, sem skapaði þá, og í nafni Krists, sem frelsaði sálirnar
og læknaði líkamleg mein manna.
Fyrir Krists daga hafði enginn frelsisdraumur tekið
hærra flug en það, að í sjálfri fyrirmynd allra lýðvelda hlyti
menn að skiftast í stéttir og flokka með ójöfnum réttindum.
pað var Kristur, sem sagði: “Hvað stoðar það manninn að
eignast allan heiminn og fyrirgjöra sálu sinni?” Jesús
Kristur endurleysti sálir manna, og opnaði þeim hinn rétta
veg að frelsinu — sannleiks-veginn. Ef nýja öldin, sem nú
er runnin upp, lætur stjórnast af einni saman hagsmuna-
hvötinni, og láti hún hróp sálarinnar eins og vind um eyrun
þjóta, þá hrekjumst vér út í nýjan þrældóm. pað er sálin,
sem á endanum frelsar líkamann. Vinarbréf sitt hið góð-
fræga til Fílemons sendi Páll postuli með þræli, sem strokið
hafði frá Fílemon til Róm. En hann bað eigandann að taka
á móti þessum þræli sínum eins og bróður. pegar eigandinn
skoðar þrælinn sem bróður sinn, þá er hann ekki lengur eig-
andi, og hinn ekki þræll hans. Kristindómurinn leggur aðal-
áherzluna á andann og leysir fjötrana innan frá. Hann get-
ur aldrei sætt sig við þá heimspeki, sem heitir maganum