Sameiningin - 01.07.1922, Qupperneq 16

208
lúnu fætur til þess aö komast alla leið inn í hina huldu dýrS
í húsi föðursins.”
Það er einkenni heilbrigðrar skynsemi, aS hún þekkir eigin
takmörk. Vér lifum í trú, en ekki í skoSun. Nú sjáum vér í
spegli og ráSgátu, segir Páll postuli. Hjartað kemst að mörgu,
sem vitiS fær ekki gripiS. Trúartilfinningin þarf aö taka viö,
þegar skilninginn þrýtur, og halda áfram hiklaust samkvæmt
leiðbeiningum guðsorðs. Eg óttast, aö mönnum gleym-
ist þetta, og rýri oft, hræðilega oft, ýms mikilvæg atriði
kristinnar trúar, vegna þess aö skilningurinn fær ekki gripið
það; vitiö látið ráða úrslitum 5) þeim málum, sem þvi eru al-
gerlega um megn. Frelsari mannanna varar við þessu aftur og
aftur. Hann sagði við Pétur: “Nú skilur þú ekki hvað eg
geri, en seinna muntu skilja það.” Vitanlega er þetta talað til
allra lærisveina Jesú Krists á öllum tímum, þegar rætt er um
vandskilin efni kristindómsins. Skirnarsakramentið hafa
flokkar manna rýrt hörmulega með því að takmarka skýringu
þess við mannlegan skilning. Eitt sinn heyrði eg mann leggja
þá spurningu fyrir annan, hvort hann gæti gert sér skiljanlega
kenninguna um upprisu holdsins, það sem postulinn nefnir
leyndardóm og sem mun að öllum líkindum reynast leyndar-
dómur til daganna enda. Hve iðulegt mun það ekki, að rnenn
gerast hirðulausir um heilaga kvöldmáltíð af sömu ástæðu, —
höfuöiö látið ráða of miklu um skilning þess, en vitnisburður
hjartans ekki látinn njóta sín. Og þó rennur upp sú stund í
lifi allra manna, að þeir reyna þaö, að mannleg vizka nær skamt
og bregst þegar mest á liggur. Þegar komiö er að hinum
dimma firöi dauðans, er það hin þroskaða trúarsjón, sem ein
er megnug að eygja hina sólbjörtu, blómskrýddu og friösælu
strönd handan fjarðarins, þar sem er hvíld búin hinum lúna
ferðamanni,— þangað er mannleg skynsemi ekki megnug að
flytja anda manns. Trúin veröur þá að sjá manni farborða á
hinn helga stað.
í rósemi og trausti skal yðar styrkur vera, segir hjá Jesaja
spámanni (30, 15). Það er leiðin til sannrar og sælufullrar
trúar—í trausti til hans, sem er opihberaöur ásamt sínum ein-
genta syni í hans heilaga orði.
Faðirinn vitnar um soninn. er hann segir: Hlýðið þér hon-
um. Líka segir Jesús sjálfur: Þér eruö vinir mínir, ef þér
geriö það, sem eg býð yður (Jóh. 15:14). Þetta er leiðin til
lifandi trúar, að gera nákvæmlega eins og herran býður, hvort
sem það er skilið eða ekki. Þjónninn getur ómögulega vænzt