Sameiningin - 01.11.1922, Blaðsíða 27

347
nota máttinn, til varnar því sem rétt er. Bera fyrir sig orS og
dæmi frelsarans. En þeir virSast gleyma því, aS hann ógnaSi
sjálfur ranglætismönnum meS svipun.ni, þegar hann hreinsaSi helgi-
dóminn. —
Og munum svo eftir viSvöruninni, sem liggur í þessari frá-
sögn: MannshjartaS á aS vera helgidómur Drottins. Kristur er
í h'eiminn kominn til þess aS hreinsa þaS; eSa réttara sagt, til aS
brjóta niSur þann saurgaSa helgidóm (1. Jóh. 3, 8), og reisa annan
nýjan; gefa oklcur nýtt hjarta fjóh. 3, 3; Ef. 4, 22—24), heilagt og
GuSi þóknanlegt. LítilsvirSum ekki þennan kærleika frelsarans,
heldur minnumst þess, aS gæzka GuSs leiSir okkur til iSrunar. En
ef viS drepum hendi viS slíkri miskunn, þá kemur réttlát reiSi Krists
til sögunnar, því aS hann mun ekki hika viS aS gjörhreinsa láfa
sinn sinn og vísa óguSlegum buirt úr ríki GuSs á himnum fsjá Róm.
2, 4—G; Matt. 3, 12; 7, 21—23J.
Til hliðsjónar: ritningarstaSir þeir, sem vitnaS er til í lexí-
unni — Sálmar: 174; 185; 2; 47 ; 34G, 9.
10. LEXIA : Samtalið við Nikódemus—Jóh. 3, 1—21.
MINNISTEXTI: Svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son
sinn eingetinn, til þess að hver, sem & hann trúir, glatist ekhi, held-
ur hafi eilíft líf—Jóh. 3, 16.
Les: Jóh. 2, 23—25. Margir trúSu á nafn Jesú, segir Jóhannes,
þegar þeir sáu táknin, sem hann gjörSi þar í Jerúsalem á páska-
hátíSinni. En þaS var ekki sönn trú. Þéir vonuSu víst, aS hér
væri Messías kotninn til sögunnar, og myndi nú stofna riki Drott-
ins á jörSu — glæsilegt heimsveldi, meS Jerúsalem aS höfuSbóli,
og æSstu völdin öll í höndum GySinga. Jesús gjörSi þá ekki aS
trúnaSarmönnum sínum, því aS hann vissi, hvaS meS manninum bjó.
Nikódemus var þó undantekning. AuSsjáanlega var hann háS-
ur hugmyndum Farisea og ekki sérlega skilningsgóSur á andlega
hluti. Þó mun Jesús hafá fundiS einlægni og sannleiksást í hjarta
mannsins, því aS hann trúSi honum þegar i staö fyrir meginmáli
kristindómsins. Og Nikódemus reyndist vinveittur frelsaranum
síSar meir fjóh. 7, 50; 19, 38—42J. “Þann sem til mín kemur”,
segir Jesús, “mun eg alls ekki burt reka”. fjóh. 6, 37).
Hvort Jesús væri Messías; hvort hann ætlaSi þegar í staS aS
stofna konungsríki DavíSs af nýju, og kalla þjóSirnar fram fyrir
dómstól sinn — þær spurningar vor sjálfsagt efstar í huga Nikó-
demusar, því aS á þann veg skildu GySingar spádómana. En hann
byrjar samtaliS meS mestu gætni: “Rabbi, vér vitum aS þú ert
lærimeistari, kominn frá GuSi —”. Jesús svaraSi, sem oftar, hugs-
un mannsins, fremur en orSunum: “Sannlega, sannlega segi eg
þér; enginn getur séS guSsríki, nema hann endurfæSist”.
Hér var mergurinn málsins. Hugsun Farísea var syndum
þrungin og eigingjörn — fædd af holdinu. GuSsríki Jesú gátu