Faxi - 01.02.1969, Blaðsíða 7

SÆMUNDUR EINAP.SSON
Fœddur 27. nóv. 1903. — Dáinn 28. jan. 1969.
Fáein kveðjuorð.
Þótt ég hafi þekkt hann Sæmund miklu
minna en æskilegt hefði verið, get ég ekki
látið hjá líða að skrifa þessar fáu línur,
þótt ekki væri nema til að þakka honum
þær gleðistundir, sem hann veitti mér í
þau fáu skipti sem fundum okkar bar
saman. Eg hef ekki verið Keflvíkingur
nema í 8 ár, sem ekki telst langur tími í
samskiptum manna, svo að kynni mín af
Sæmundi gátu aldrei orðið mjög mikil eða
náin, enda við sinn á hvoru aldursskeiöi
og störf okkar mjög óskyld. Það var helzt
að ég kynntist honum eitthvað að ráði í
gegnum Bridgefélagið, en á þeim vett-
vangi vorum við báðir mjög áhugasamir,
þótt tíminn og atvinnan leyfðu þar ekk-
ert óhóf á. Einnig kynntist ég honum
nokkuð þann tíma, er hann ók sorphreins-
unarbílnum hér í Keflavík. Þá skiptumst
við nokkrum sinnum á tóbakskorni, um
leið og við ræddum um landsins gagn og
nauðsynjar, en þó öllu fremur um Bridge,
sem okkur var báðum hugleikið umræðu-
efni. Aldrei snerist tal okkar að bæklun
hans, sem var svo mikil, að henni varð
ekki leynt fyrir neinum og hlaut að valda
honum miklum erfiðleikum og sárri þján-
ingu, enda komst ég ekki hjá því að vor-
kenna honum með sjálfum mér. En ég
reyndi sem minnst að láta á því bera, enda
veit ég, að það hefði ekki orðiö honum
að skapi. I hvert sinn, er ég sá hann, þótt
ekki væri nema tilsýndar, varð mér hugs-
að til allra þeirra manna, sem kveina og
kvarta hástöfum, þótt þeir fái aðeins
kveisusti ng eða vindverki í einn dag á
ævinni. En aldrei heyrði ég æðruorð af
vörum Sæmundar, enda var hann hið
mesta karlmenni, sem yfirsteig alla erfið-
leika með hinu mesta jafnaðargeði. Lengst
af stóð ég í þeirri tró, að hann hefði verið
svona bæklaður frá fæðingu og hefði því
aldrei þekkt annað hlutskipti í lífinu. En
er ég frétti, nú fyrir skömmu, að hann
hefði orðið svona eftir byltu, er hann hlaut
í blóma lífsins, aÖeins 18 ára gamall, er
ekki að efa, að „lífróðurinn“ hefur orðið
honum þyngri en ella hefði verið.
Sannfrétt hef ég, að oft hafi Sæmundur
verið svo þreyttur eftir erfitt, en sam-
vizkusamlega unnið dagsverk, að flestir
alheilir menn heföu í hans sporum öllu
fremur kosið að leggjast til hvíldar að
kvöldi, jafnvel þótt Bridgekeppni stæði
fyrir dyrum. En svo miklar mætur hafði
Sæmundur Einarsson.
hann á því, að „fletta spilum“ með félög-
um sínum, að aldrei lét hann sig þar vanta
né skarst úr leik, nema óviðráðanlegar or-
sakir lægju þar að baki. Það var eins og
hann finndi hvíld og fróun í spilamennsk-
unni og eigum við spilafélagar hans auð-
veldara með að skilja það en margir, sem
aldrei á spilum snerta, því að við verðum
hins sama varir, eftir erfiði og þunga dags-
ins. I góðum félagsskap geta spilin fengið
menn til að gleyma öllu öðru um stundar-
sakir, þar á meðal öllum áhyggjum og
basli, sem hverjum manni er lagt á lierð-
ar, í misjafnlega ríkum mæli þó.
Hversu leikinn Bridgespilari Sæmundur
var, er mér ekki fyllilega kunnugt, til að
geta dæmt þar um, enda er leiknin í sjálfu
sér ekkert atriÖi á þeim vettvangi, heldur
miklu fremur sú ánægja, sem menn hafa
af drengilegri keppni og skemmtilegum
leik. Hann var ekki að rífast eða skamm-
ast, eins og svo mörgum hættir til, þegar
mótspilarinn gerir einhverja augljósa vit-
leysu. Ollu slíku virtist hann taka með
jafnaðargeði, enda það skynsamur að vita,
að ekki þýddi að sakast um orðinn hlut.
Hann vissi, að menn reyndu alltaf, eins
og hann sjálfur, að gera sitt bezta —,
meira var ekki hægt að krefjast af nein-
um.
Sæmundur Einarsson sýndi Bridgefé-
lagi Keflavíkur og nágrennis mikla rækt-
arsemi alla tíð og lagði mikið af mörkum
til eflingar þeirri félagsstarfssemi. Við fé-
lagar þess, sem eftir lifum og höldum
áfram að stytta okkur stundir þar, einu
sinni í viku hverri, kveðjum nú Sæmund
með sárum söknuði og þökkum honum
hjartanlega fyrir allar samverustundirnar
á liðnum árum. Við óskum honum góðr-
ar feröar í hinu ókunna landi og vonum
að andi hans megi alltaf vera á meðal
okkar, þegar við á spilakvöldum heyjum
okkar baráttu til vinnings eða taps.
Okkur varð öllum ljóst hvert stefndi,
þegar hann á einu keppniskvöldi í desem-
ber s. 1. fékk aðkenningu að þeim sjúk-
dómi (heilablóöfalli), er leiddi hann til
dauða nokkrum vikum síðar. En við menn-
irnir erum svo lítils megnugir, þegar dauð-
inn ríður í hlað, að við getum engu þar
um ráðið, þótt við vildum gjarnan geta
tekið í tauminn og snúið „hestinum" af
leið. Allt hefur sitt upphaf og sinn endi.
Þannig er lífsins gangur.
Eftirlifandi eiginkonu Sæmundar, börn-
um þeirra, barnabörnum og öðrum ætt-
ingjum hans og vinum, vottum viö Bridge-
félagarnir allir okkar dýpstu samúð og
biðjum guð að blessa þau í mótlætinu.
Bridgefélagið mun, svo lengi sem það
verður við lýði, heiðra minningu hans og
sýna honum þann sæmdarvott, er hann
átti skilið.
Keflavík, 5. febrúar 1969.
Sigurgeir Þorvaldsson.
Fcrðaáætlun. Sandgerði — Keflavík — Reykjavík.
Frá Frá Frá
Sandgerði: Keflavík: Reykjavík:
8,00 5,15** 6,50**
9,45 8,30 10,30
12,45 10,30 13,30
15,00* 13,30 15,30
17,00* 15,30 17,30
19,00* 17,30 19,00
20,20* 19,30 22,00
22,00 22,30 24,00
23,35*
*ekið til Keflavíkur um Miðnesheiði annars
um Garð.
**ekki laugardaga og helgidaga.
FAXI — 23