Faxi - 01.03.1970, Qupperneq 3

Sannleikurinn verður ekki lagður
í salt
Rœða Loga Þormóðssonar ó œskulýðsdeginum.
GóSir samkomugestir.
Jóhannes skírari var óvarkár maður!
Hann trúði á sannleikann. Heródes kon-
ungur lifði í hórdómi. Jóhannes fór á fund
hans og sagði honum, að hann skyldi
hætta því. Hann stofnaði lífi sínu í hættu
með því að gera þetta. Og meira en það.
Já, svo illa gat til tekizt, að Rómverjar
tækju sér tilefni til afskipta af málinu, og
það gat leitt Gyðingaþjóðina alla út á
blóðuga braut.
Hvers vegna þagði Jóhannes þá ekki?
Það hefði verið helmingi meiri hyggindi
og gætni. Já. Ætli það nú annars?
Jóhannes var fylltur brennandi trú, —
trúnni á það, að sannleikurinn væri til í
því skyni, að menn segi hann.
Þeir menn eru til, sem halda, að hægt
sé að pækilsalta sannleikann. Menn geta
súrsað hann, halda þeir, geymt hann í
tunnu, og gripið síðan til hans eftir hent-
ugleikum. Þeim skjátlast. Það er ekki
hægt að leggja sannleikann í salt. Hann
er ekki til öðruvísi en lifandi. Og það á
að nota hann á sömu stundu og hann
segir til sín. Sé það ekki gert, deyr hann
og rotnar og reynist skaðsamlegur innan
skamms. Því hættulegust allra lyga er
dauður sannleikur.
Nú í dag, þegar unga fólkið innan
kirkjunnar kernur saman og heldur í sam-
vinnu við þá eldri sérstakan æskulýðsdag,
er okkur nauðsynlegt að hafa í huga, að
í dag er æskan, — sú nýja kynslóð, sem
er að vaxa upp — hún er sérstakt vanda-
mál stórra og smárra þjóða. Hún er aðal-
umræðuefnið. Æskan er brennidepill þjóð
félagsins í dag. Og við þurfum að hug-
leiða, hvers vegna er svo. Hvers vegna
lætur æskan svo mikið að sér kveða? Er
æskulýður nútímans verri en áður var?
Er eitthvað sérstakt á seyði?
Það eru alltaf uppi raddir um það, að
heimurinn fari versnandi. Æskan sé að
fara í hundana og svo framvegis. Þessar
raddir hafa lifað lengi, meðal annars
fannst fyrir nokkrum árum 2000 ára gömul
steintafla, þar sem rist var áletrun, sem
taldi unga fólkið glatað.
Þegar rætt er um æskuna, þá verður að
hafa þessar staðreyndir í huga. Við meg-
um ekki horfa með svartsýni á nýja kyn-
slóð. Við þurfum, og eldra fólkið líka, að
reyna að skilja hlutina. Meta þá eftir gildi
þeirra. Kanna aðstæður og forsendur, en
ekki fordæma alla hluti fyrirfram.
Unga fólkið gerir í dag miklar kröfur.
Logi Þormóðsson.
Það er líka alið upp við önnur lífsskilyrði
en þeir sem á kröfurnar hlusta. Unga
fólkið er alið upp í allsnægtum miðað við
foreldra þess. Og því metur það hlutina
frá öðrum sjónarhóli.
Foreldrar okkar voru aldir upp við
vinnu, — mikla og stranga vinnu frá
barnsaldri. Tómstundir hafði það engar.
Þær tómstundir einar að hvílast eftir erf-
iðan og strangan vinnudag. Fátæktin var
sú vofa sem allir hræddust. Og sú vofa
kom víða við.
Það fólk sem við þessi lífsskilyrði bjó,
hefur því miður ekki að öllu leyti gert
sér grein fyrir því viðhorfi, sem skapast
hjá börnum og unglingum, sem hefur
nægar tómstundir — æsku, sem leitar
verkefna við sitt hæfi.
Ef við einangrum hugsanir okkar nú
við bæinn okkar og þau viðfangsefni, sem
okkur finnst mest brennandi í dag, þá
sjáum við, að æskulýðsvandamál er hér til.
Hér í Keflavík tíðkast það, sem annars
staðar, að skipta ungum og gömlum eða
miðaldra í andstæða hópa, og síðan er
stjórnað út frá því. Eg tel, að þessi skipt-
ing sé báðum til tjóns. Eg tel það mjög
mikilsvert í dag, að unga og gamla fólkið
nálgist hvort annað, láti ekki tækniþjóð-
félagið slíta bönd samskipta og skilnings,
sem þarf að ríkja hjá þessum aðilum.
Hér þurfum við, sem ungir erum, að
segja sannleikann. Við þurfum að grípa
í taumana og gera öðrum það ljóst, að sú
stefna, sem uppi er í dag í þjóðfélaginu,
að lausnin sé einfaldlega ekki sú að moka
peningum í æskuna, hún sé ekki næg. Til
þarf að koma lifandi áhugi beggja aðila,
svo vandamálin leysist. Það dugir ekki að
stofna ráð og nefndir og telja sér síðan trú
um, að dæmið sé leyst. Hvort sem stofnuð
eru æskulýðsráð, eða æskulýðsnefndir, er
það engin lausn, ef þessir aðilar sitja hátt
uppi yfir öðrum, — líkt og marghöfða þurs
skilningsleysis og ráðleysis. I slíkum nefnd-
um og ráðum verður að vera fólk, sem er
lifandi í trúnni á framtíðina. Fólk sem
trúir því, að með samvinnu þess sjálfs
náist lengra en ella.
Ég minntist áðan á Jóhannes skírara.
Hann var einn þeirra, sem mat vanda-
málin, fór síðan sínu fram og sagði mönn-
um til syndanna, ef honum bauð svo.
Við þurfum eins og hann að hafa það
hugfast, að sannleikann leggjum við ekki
í salt.
Logi ÞormóSsson.
?>«><>«>««>«>«>«><>«><«>«><>««><><
Úfgerðarmenn!
Uppsett lína og ábót
Baujuluktir
KAUPFÉLAG SUÐURNESJA
Járn- og skipadeild - Sími 1505
Verðlækkun á
Trétexi
Mótatimbri
Smíðavið
KAUPFÉLAG SUÐURNESJA
Jórn- og skipadeild — Sími 1505
FAXI — 35