Faxi - 01.10.1979, Qupperneq 16

Hilmar skallar að marki
Betra að stunda knatt-
spyrnu ytra en heima
- segir Hilmar Hjálmarsson, sem lék með sænsku liði
Glæsileg frammistaða ÍBK á knattspyrnuvellinum hefur vakið
áhuga erlendra félaga fyrir leikmönnum IBK. Stórt skarð verður því
að líkindum höggvið í raðir þeirra að vori. Nokkrir leikmenn hyggjast
herja á Norðurlöndum næsta leiktímabil. Utlit er því ekki sem bjart-
ast, en maður kemur ávallt í manns stað. Hins vegar hlýtur það að vera
mönnum nokkurt ihugunarefni, ef sú verður þróunin, að bestu leik-
mennirnir yfirgefa IBK og kjósa jafnvel að leika með þriðju deildar
liðum í Svíþjóð, en herja á heimavígstöðvum.
Keflvískir knattspyrnumenn
hafa áður hleypt heimdraganaum.
Einn þeirra er Hilmar Hjálmars-
son, sem lék í Svíþjóð, en er nýkom-
inn heim. Við hittum hann að máli
til að reyna að kanna það hjá
honum hvað það er, sem veldur því
að menn kjósa að leita út fyrir land-
steinana, án þess að gull og grænir
skógar séu i boði, en hann lék með
III. deildar-liðinu Hjarsas IF, sem
er samnefnt smábæ ekki langt f'rá
Málmey.
,,Eg rakst á auglýsingu í blaði frá
þessu félagi, og setti mig í samband
við þá. Reyndar kom annað lið líka
inn í myndina. Þeir buðu mér starf í
minni iðngrein. trésmíðinni, og
ýmis fríðindi, sem við höfum ekki
séð hér heima. Aðstæður til að
stunda íþróttina og sinna fjölskyld-
unni voru greinilega betri, en eftir
að ég hafði spilað reynsluleiki fór ég
heim og sótti konuna og dóttur-
ina,“ sagði Hilmar.
,,Eg vann frá 7 til 4 á daginn.
Síðan fór ég á æfingu, þær voru að
jafnaði tvisvar sinnum í viku og
einn leikur um helgar, eftir að
keppnistímabilið hófst, en fyrir
þann tíma er æft sðeins meira og
mikið um æfingaleiki. Karl Sveins-
son frá Vestmannaeyjum vareinnig
hjá Hjaras og stóð sig vel. Islenzkir
knattspyrnumenn eru í miklu áliti i
Svíþjóð og ber hæst Teit Þórðarson,
sem leikur með Oster og er talinn
einn besti ef ekki besti framherji i
sænsku deildinni. A hverju sumri er
gefið mánaðarfrí í deildarkeppninni
og þá hvila men sig kannski í tvær
vikur, en nokkuð stíft er æft hinar
tvær. Tíu lið eru i hverjum riðli III.
deildar. Löng ferðalög fylgja því
leikjunum, en ég var ekki leiður á
þeytingnum og hafði gaman af því
að skoða landið.“
Hilmar sagði að áhorfendur að
leikjunum væru þetta frá 1500 til
1000 manns, enda byggðu félögin
ekki á tekjum af þeirn. Fjármögn-
unin er svipuð og hér heima, með
ýmsum ráðunt, happdrættum,
framlögum frá velviljuðum mönn-
um og fyrirtækjum, og sjálfboða-
vinnu. Formaður félagsins var
kaupmaður, fórnaði miklum tíma
og áreiðanlega fjármunum í félagið.
Félagið þurfti ekki að hafa áhyggj-
ur af knattspyrnuvellinum, - ein-
hverjir óþekktir aðilar önnuðust
hann, þeim að kostnaðarlausu og
svo mátti lengi telja. ..Svíarnir eru
indælis fólk og gott að kynnast
þeim," sagði Hilmar. „Aðeins einn
maður í liðinu sýndi okkur Karli
Sveinssyni óvild, - það var Dani."
,,Framan af gat ég lítið talað við
Svíana. Reyndi fyrst ensku við verk-
stjórann minn i trésmíðinni, en
hann kunni ekkert í því máli. Kom
oft upp misskilningur þegar hann
var að biðja um eitt og annað, t.d.
kúbein og ég rétti honunt siig. Mjtig
gott var að umgangast fólkið i bæn-
um, en lífið gekk fremur rólega.
Sjónvarpið er lélegt og eitt kvik-
myndahús er þarna ekki all langt í
burtu. Svo var hægt að skreppa í
vatnið og lá sér sundsprett."
Minnstu munaði að Hilmar lenti
hjá öðrtt félagi þegar hann fór fyrst
út til Svíþjóðar. Sama daginn og
hann fór frá fósturjörðinni hafði
annað félag haft samband við hann,
Vattlanda. Eitthvað rugluðust
heimilisföng félaganna, svo Hilmar
fór ekki fyrst til Hjaras, heldur til
Vattlanda, sem var 8 tíma járn-
brautarferð upp í Smálönd.
„Hjaras leituðu að mér um alla
Svíþjóð þegar ég ktrm ekki fram á
réttum tima, en þeir í Vattlanda
voru ekkert að segja mér strax frá
því að ég væri hjá „vitlausu" félagi,
fyrr en eftir einn dag, og vildu ólntir
fá mig í sínar raðir. Mig langaði til
þess, enda mjög öllugt félag í mörg-
um íþróttagreinum, - en éggat ekki
svikið Hjaras. Ég var kvaddur með
virktum þegar þeir höfðu fundið út
fyrir mig hvert ég átti að halda.
Formaðurinn kallaði á blaðaljós-
myndara og lét taka mynd þarsem
hann kvaddi mig með handabandi.
Blöðin eru mjög lifandi þarna hvað
íþróttir snertir og það sem i kring-
um þær snýst."
Þrátt fyrir fimm aðkeypta leik-
A
í
*
l
FAXI - 16