Faxi - 01.10.1979, Blaðsíða 20

Baldur Waage
—Minningarorð
UTSVOR
AÐSTÖÐUGJÖLD
Næst síðasti gjalddagi útsvara og aðstöðu-
gjalda er 1. nóvember.
Dráttarvextir af vanskilum reiknast nú 4,5% á
mánuði.
Góðfúslega gerið skil svo komist verði hjá
frekari innheimtuaðgerðum.
Bæjarritarinn í Grindavík
Guðmundur Axelsson
múrari—Minning
F»‘ddur 12. ágúst 1935.
Dáinn 30. ágúst 1979.
Það leita marfíar gamlar, góðar
og hugljúfar minningar á mann,
þegar sú frétt berst skyndilega, að
vinur og gamall félagi hafi verið
burt kailaður langt fyrir aldur
fram. Ég man það alltaf, hvernig
við kynntumst fyrst. Við vorum
báðir á ferðalagi í fríufn okkar
fyrir norðan. Baldur við nám í
vélvirkjun og ég í trésmíði. Þarna
fyrir norðan tókust þau kynni og
sú vinátta, sem varað hafa í
nærfellt 27 ár. Frá þeim árum
ollum hefi ég og síðan fjölskylda
mín margs góðs að minnast.
Baldur var einn af þeim góðu
drengjum, sem öllum vildi hjálpa í
smáu sem stóru. Mér er það
minnisstætt, að þegar ökutækið,
er ég átti á þeim árum og við
ferðuðumst þó nokkuð á, bilaði, þá
var hann oft viljugri að koma því í
lag en ég sjálfur — og þannig var
það í æði mörgu. Kynni mín af
foreldrum og bræðrum Baldurs
voru einnig þannig, að á betra
varð ekki kosið. Þær voru margar
stundirnar, sem við eyddum í spila
bobb í kjallaranum í Skipasund-
inu, þegar þau áttu heima þar —
og faðir Baldurs var enginn eftir-
hátur annarra i þeim leik. Ég var
tekinn sem einn af fjölskyldunni
af þeim öllum. Og þegar við
gengum út í lífið og lífsbaráttan
hófst fyrir alvöru, tókust
vináttuhönd einnig á milli fjöl-
skyldna okkar. Það þurfti ekki að
géra boð á undan sér, þegar fara
átti í heimsókn til Baldurs og
Stínn. Þar var alltaf opið hús fyrir
vini i.g kunningja, enda tnikill
myndarbragur á því heimili. —
Handtökin voru ófá sem Baldur
átl'. víð byggngu hússins og sama
h\aða iðngrein atti i hlui Segja
má, að hann hafi byggt sitt hús að
mestu leyti sjálfur — enda var
honum margt til lista lagt.
Heimilið var söngelskt og tónlist
þar mikið iðkuð. Baldur tók þátt í
sönglífi í Keflavík og veit ég, að
félagar hans þar hafa margs að
minnast frá kynnum sínum af
honum.
Það er ekki lengra síðan en
síðastliðið vor, að þau hjónin fóru
utan — til að læra enskuna betur,
eins og Baldur sagði, því lengi má
betur gera. Þannig var hans hugs-
un — að gera betur.
Ég er ekki ættfróður maður og
ætla því ekki að rekja ætt hans og
uppruna. En ég vil að lokum þakka
honum og fjöiskyldu hans góð og
ánægjuleg kynni og vináttubönd.
Örlögin spyrja aldrei að leiðarlok-
um og svo er nú. Kristínu og
bornunum vottum við hjónin
okkar innilegustu samúð og
vináttuhug og biðjum þeim öllum
forsjár Guðs.
Magnús G. Jensson.
Ska-rt K*'ta leiftrin Iokbó.
LiAin ok myrkvuA ár
birtaat i blárri mAAu,
acm broa i Kt'K'Uim tár.
Bak viA heilaKa harma
er hlminninn alltaf blár.
I). Strfánaaon.
Hann var fæddur 14. marz 1915
í Melgerði við Akureyri. Næstelzta
barn hjónanna Lilju Hallgríms-
dóttur og Axels Guðmundssonar,
er lengst bjuggu í Stóra-Gerði í
Hörgárdal.
Alls urðu börn þeirra 6, og eru 4
á lífi. Stefanía og Sigríður, er
búsettar eru í Kópavogi, og Ingvar
og Lilja, búsett í Reykjavík. Ein
systirin, Anna, andaðist 1942,
aðeins tuttugu og þriggja ára að
aldri, en hún var fædd sama
mánaðardag og Guðmundur.
Snemma þurfti Guðmundur að
fara að vinna fyrir sér, en þau
störf, er hann fékkst við um
ævina, voru aðallega vegavinnu-
störf framan af, búskapur og
múrverk. Vegna dugnaðar og
vandvirkni við hið síðastnefnda
hlaut hann múrararéttindi og
starfaði sem slíkur æ síðan.
Hamhleypa var hann til allra
verka og var ekkert lát á því
meðan hann lifði.
Guðmundur kvæntist þýskri
konu, Anný Gústafsdóttur, sem
reyndist honum frábær lífsföru-
nautur. Þau eignuðust 5 efnileg
börn, Axel, Lilju, Ragnheiði, Loga
og Olgu, sem enn er ófermd.
Dætrum Annýar frá fyrra hjóna-
bandi, Hönnu og Guðrúnu, gekk
hann í föðurstað. Guðmundur var
alltaf vakinn og sofinn að hugsa
um heimilið og vinna því allt hið
bezta. Hann var það sem sagt er,
drengur góður, vildi ætíð rétta
hjálparhönd, þar sem hann vissi
að þess væri þörf, og þá ekki alltaf
af miklum efnum.
Alltaf þráði hann norður í sveit-
ina sína, en örlögin höguðu þvi
þannig, að hann bjó lengst af á
Suðvesturlandi, síðustu 10 árin í
Keflavík. Þar undi Guðmundur
sér vel og hefði átt að geta farið að
hægja á sér með vinnu og njóta
árangurs erfiðis síns. En þá veikt-
ist hann skyndilega og andaðist á
Grensásdeild Borgarspítalans
hinn 21. september eftir stutta en
stranga legu, 64 ára gamall.
Konu hans, börnum og öðrum
venzlamönnum votta ég og fjöl-
skylda mín innilega samúð, og
óska Guðmundi mági mínum
góðrar ferðar á ókunnum leiðum.
Þorbjörg Guðmundsdóttir.
Eigendur Daihatsu-
bifreiða á Suðurnesjum
Hef tekið að mér þjónustu ogsöluumboð fyrir
DAIHATSU-bifreiðar.
Sýningarbíll á staðnum.
Pantið tíma fyrir 1000 km upphersluna.
Bíla- og vélaverkstæði
Kristófers Þorgrímssonar
Iðavöllum 4b, Keflavík (v/Bifreiðaeftirlitið)
Sími 1266