Faxi - 01.09.1993, Qupperneq 20

Lvíkur á Glóðinni.
Leikfélag Keflavíkur hefur starfað með
nokkrum krafti undanfarin ár og virðist
nýhafið leikár lofa liinu sama. I byrjun
október efndi LK til nýstárlegrar
leiksýningar á Glóðinni í Kellavík og var
viðfangsefnið nýtt verk eftir Huldu
Olafsdóttur og er hún jafnframt leikstjóri og
höfundur leikmyndar. Faxi hefur lagt á það
áherslu að fylgjast með starfi LK og því var
boð um að koma á sýningu þegið með
þökkum. Það var óneitanlega skemmtileg
tilfinning að sitja við borð á efri hæðinni á
Glóðinni sunnudaginn 17. október sl. með
rjúkandi kaffibolla fyrir framan sig bíðandi
eftir að sýning hæfist. Ahorfendur voru
milli 50 og 60 talsins þetta sinnið og
notalegt að hita upp fyrir sýninguna með
því að kinka kolli til þeirra sem maður
þekkti. Hulda Olafsdóttir er orðin kunnug
þeim sem sækja sýningar hjá LK, því hún
hefur lagt mikið af mörkum þar á bæ á
undanfömum árum. Er skemmst að minnast
fiutnings á verki hennar “Hjónabönd” hjá
LK á síðasta leikári. Þar fjallaði Hulda um
fjölsky Iduna í mörgum myndum,
hjónabandið, vináttuna o.fl., og í Stöndum
saman er hún enn að skoða hin mannlegu
samskipti. Alda og Eddi eru ungt par sem
eru á leið samam út á lífsbrautina. Þegar
leikurinn hefst eru þau að eignast tvíbura og
taka þá við ýmis þau vandamál sem flestir
þekkja. Hvað með námið, hver á að gæta
barnanna, hvað með íbúð? Þar sem
skötuhjúin eiga gtiða að, en foreldrar beggja
eru innan seilingar og frænkur á hverju
strái, þá virðast pössunarmálin leysast á
farsælan hátt, a.m.k. hvað foreldrana snertir.
Sú hlið sem að tvíburunum snéri var ekki til
umræðu að jressu sinni. Eins og í mörgum
hjónaböndum skutu ýmis önnur vandamál
upp kollinum og tókst hjónakornunum
ágætlega að leysa úr þeim. Leikritið
Stöndum saman er skemmtilega samsettur
leik- og söngleikur. Höfundur hefur samið
ágæta texta við þekkt lög og er stór hluti
sögunnar biifur í þessum textum. Margir af
þekktustu lagahöfundum landsins eiga
þarna lög, eins og t.d. Gunnar Þórðarson,
Jón Múli Árnason, Magnús Eiríksson og
Svavar Gests. Höfundur notar síðan
söngtrío til að spinna söguþráðinn og
gengur það mjög vel upp. Leikritið er hin
besta skemmtun og var að mestu leiti vel
flutt. Söngurinn
var ágætur hjá flestum og þar sem salurinn
á Glóðinni er ekki stór, þá komst söngurinn
og textarnir að mínu mati ágætlega til skila.
Gæti verið gaman að sjá þennan hóp
spreyta sig í söngleik við bestu aðstæður.
Mér fannst aftur á móti hið talaða orð ekki
nógu vel flutt hjá sumum í hópnum. Margir
leikaranna eru komnir með það mikla
reynslu, að þeir ættu að geta gert betur.
Sviðsframkoma leikaranna var ágæt og
höfundur nýtti skemmtilega allan salinn í
leiknum. Ekki vil ég gera upp á milli
leikaranna, þeir eiga allir heiður skilið fyrir
skemmtunina, en þó er gaman að minnast á
Mörtu Eiríksdóttur sem fór á kostum í
bitastæðu ruglukolluhlutverki sem Ása
barnapía og þá var María Kristjánsdóttir
óborganleg í litlu atriði sem Sigga hjá
Félagsmálastofnuninni. Sara
Vilborgsdóttir lék undir á píanó í fiestum
lögunum og gerði það með stakri prýði.
Vonandi verða margir til að sjá þessa
sýningu Leiklélags Kellavíkur.
HH.
** ....
.......... „ „ , stækkar á fjórum mínútum
Hljomval Keflavik, simar 14933 ■ 13933 og þú gerir það sjáif(ur)
148 FAXI