Árblik - 01.05.1930, Qupperneq 10
ÍÖ
ÁRBLIK
Fjeiag okkar er stofnað upp
af þeirri sannfæringu, að með
sálarrannsóknum síðari ára hafi
fengist vissa um framhaldstil-
veru mannanna eftir dauðann,
og að sú vissa sje svo mikils-
verð, að ekki megi undir höfuð
leggjasl að reyna til þess að
kynna hana þeim, sem eftir shku
óska og að því leyti, sem föng
eru til.
Fyrir því er það, að ekki ein-
unKis andahyggjumönnum er
greið leið inn i fjelagið, heldur
og öllum þeim, sem til þess
hafa löngun að kynnast helstu
niðurstöðum sálarrannsóknanna
og þeim megin kenningum, er
gegnum þær hafa komið um
lifið eftir dauðann.
En vitanlegt er það, að sú
fræðsla, sem Árblik vill leitast
við að veita um þessi mál, er
minst fengin við eigín raun,
heldur sótt að miklu leyti í rit
og reynslu sumra þeirra inanna,
sem rannsóknirnar hafa rekið
leng3t og nákvæmast.
þegar þess er gætt, að á okk-
ar jörð deyja árlega um 30 milj.
manna, að mennirnir hrynja
— eins og óstöðvandi flaumur
fossins — inn í regindjúp óviss-
unnar og ósýnileikans, er þá
furða þótt menn spyrji eins og
skáldið: »Er nokkuð hinum meg-
in ?«
Er furða þó manns andinn leit-
ist eftir að fá úr þelrri spurn-
ingu leyst? Og er að undra
þótt nokkurs þyki um vert, þeg-
ar utan úr hinum huldulieimum
kemur boðskapur um það að ást-
vinir okkar, sem horfnir voru
niður í myrkur grafarinnar —
að mörgum fanst að fullu og
öllu — sjeu enn jafn lifandi og
áður, haldi áfran að unna okk-
ur sem fyr, vera okkur nálægir
og vernda okkur að einhverju
miklu leyti, og að þessi boð eru
flutt af svo römmum rökum, að
þau standast eigi aðeins gagn-
rýni okkar og vantrú, heldur
hina ströngustu tortryggni og
skýringartilraunir vísindanna, sem
ekkert framhaldslíf vilja viður-
kenna oft og tíðum.
það er um þessa oglíka þekk-
ingu, sem við andahyggjumenn
og aðrir víðsýnir áhugamenn og
konur um andleg mál höfum
sameinast.
Fundir eru haldnir einu sinni
i mánuði þar sem ofanrgeind efni
eru rædd
Leitast hefur verið við að fá
öðru hvoru híngað fyrirlesara og
þá helst úr Rvik, oð nú innan
skamms tíma er hingað von frú
Aðalbjargar SigurðardóWr, ekkju
Haraldar heitins Níelssonar, setn
helur í hyggju að flytja hjer
nokkur erindi, m. a. um sann-
anir þær, sem maður hennarlát-
inn hefur fært fyrir tilveru sinni