17. júní - 01.11.1922, Qupperneq 4

17. JÚNÍ
4.
Má vera aö þær sjeu í liöföi ein-
hverra einstakra manna, en þaö væri
synd aö segja aö þær lægju Ijóst og
skipulega á borðinu fyrir almenningi.
Aðaðalatvinnuvegirnir þurfa umbóta
við, einkum þó landbúnaðurinn. Ef
nú takast vel þær tilraunir til aukinn-
ar ræktunar, sem gerðar eru, þá þarf
stórtækar umbætur á samgöngum og
samgöngutækjum.
Og hvernig er farið högum almenn-
ings og hverjar eru stefnur fiokkanna
til umbóta á þeim sviðum?
Vjer vitum að til er flokkur í land-
inu sem nefndur er Jafnaðarmanna-
flokkur, en hann er enn á gelgjuskeiði
og vantar alla festu. Og liann þarf að
hrista af sjer þessa lús sem á honum
hangir — Bolsjevika. Elokkurinn nær
aldrei að þroskast með þeim óskapnaði
hangandi á sjer.
Annars eru það jafnaðarmenn sem
annarsstaðar er best trúað til fram-
kvæmda á að bæta kjör alþýðu. Og
sá flokkur er enginn stjettaflokkur, eins
og þó oft er sagt, heldur vinnur að
heill og velferð lands og lýös, meö
velferð allra stjetta fyrir augum.
Bað er tími til þess kominn aö oss
íslendingum lærist að skilja, aö vjer
þurfum samfara skyldum að veita
lika rjettindi. En hver eru rjettindi
í íslenska þjóðfjelaginu? Að nota bæja-
og lands vegi og kosningarjettur. Eða
hvar er rjettur til sjúkrahúsvistar,
sjúkratrygginga, ellitrygginga, vinnu-
leysistrygginga, frikenslu barna, slysa-
trygginga o. s. frv.
Ýmist er þetta alls ekki til eða mjög
ófullkomið. Og því þarf að verða hjer
á mikil og gagngerð breyting. Vjer
getum ekki haldið áfram að krefjast
skyldu og skatta við þjóðfjelagiÖ, án
þess að láta rjettindi í staðinn.
Bað er sennilegt þó að íslenskum
löggjöfum gangi seint að skiljast þetta.
— Og nú, þegar það mál er úr sög-
unni, sem tímann tók frá öllu öðru,
þrasið við Dani, þá snúum okkur fyrir
alvöru aö öðrum málum — viðreisn
þjóðarinnar innávið!
Mannskaðarnir siðustu,
Beir ættu að verða þingi og stjórn
áminning, mannskaðarnir siðustu. Eað
sætir furðu að þingið skuli koma sam-
an árlega, og aldrei finnast nein fram-
kvæmd af þess hálfu, er miðað gæti í
þá átt, að draga aö einhverju úr hinu
tíða manntjóni á sjó.
Að vísu er hjer úr vöndu að ráða,
því storma og stóra sjóa lægjum vjer
vitanlega ekki með neinum lögum, en
þó má með lögum, og vitanlega nokkr-
um tilkostnaði gera tilraun til þess, að
byggja fyrir það, að menn fari á sjó i
tvisýnu veðri. Þessu yrði vitanlega að
koma þannig fyrir með veðurathugun-
arstöðvum og aftur skeytasendingum
frá þeitn til helstu kaupstaða og ver-
stöðva.
Hvort hægt yrði að fá menn til þess
að fara eftir þessum aðvörunum, er
vitanlega ekki vert að spá neinu um,
en ganga verður þó út frá þvi sem
vísu, að menn sjeu orðnir það þrosk-
aðir, að þeir fari ekki að gamni sínu á
sjó í tvísýnu veðri.