Sjómaðurinn - 01.01.1941, Qupperneq 12

6
SJÓMAÐURINN
Frá hinum snævi þöktu
Lofoten-eyjum —
þar sem þúsundir fískibáta hafast við yfír vertíðina.
Við Lofoten eru einhver frægustu
fiskimið í heimi. Við íslendingar könn-
umst allvel við þessi miklu mið og
nokkrir hafa stundað fiskveiðar þar.
Þangað safnast í janúarbyrjun ár hvert
upp undir 26 þúsundir fiskimanna og
bátar í þúsundatali velja sér þar ver-
stöð. — Það er hætt við því að styrjöld-
in og örlög Noregs hafi breytt nokk-
símann. Okkur var neitað um síma, meðal ann-
ars á þeim grundvelli, að ekkert myndi lieyrast i
lionurn vegna brimhljóðsins. Eg tók að mér að
leggja símann og laka ábyrgð á brimhljóðinu! Og
oft dettur mér blessað Jjrimldjóðið i liug, þega.r
eg tala við Vestmanriaeyjar. Já, þau eru eklci alllaí'
veigamikil eða vel grundvölluð, liin pólitísku rök,
- en þessi „rölv“ voru Jjúin að tefja málið um
nokkur ár.“
Gísli J. Johnsen segir þessa sögu i skrifstofu
sinni. Hún er full af allskonar vélablutum, smá-
um og stórum, cn auk þess allskonar minjagrip-
um og skjölum úr binni miklu athafnasögu hans.
Hún hefir verið æfintýri. Einn framkvæmir sjálf-
ur hugsjónir sínar, annar talar um þær, einn bersi
fyrir nýjungum i félagsmálum, annar ræðst á erf-
iðleikana i atvinnulífinu og brýtur braut naðsyn-
legum umbótum á þeim sviðum. Gísli J. Johnsen
lagði alll af allt að veði, þegar hann tók þátt í hin-
um hættulega leik. Hann trúði sjálfrir á nýjung-
arnar, þó að aðrir gerðu það ekki. Ilann gat ekki
vitað með vissu, hvernig fara myndi. — „En þó
að eg hafi heðið ósigra stundum", segir hann, „þá
hef eg unnið margfalt fleiri sigra.“ — Gísli J.
Johnsen gengur hratt, hann er teinréttur og virð-
ist albúinn til að balda þvi starfi árfam, sejn hann
bóf um 15 ára gamall, eða á líkum líma og þegar
myndin var tekin, sem fylgir þessari grein. En á
lienni sést hann með einkennilega prjónahúfu á
kollinum, en undir henni hafa áreiðanlega brotizt
margskonar hugmyjidir og ráðagerðir.
uð fiskveiðunum við Lofoten að þessu
sinni og minna sé nú um dýrðir þar
en oftast áður. — Nýlega bárust hing-
að fréttir, sem vöktu nýja athygli á
Lofoten. Brezk herskip réðust með lið
til uppgöngu á Svolvær, eina stærstu
verstöðina í Lofoten, og aðra smærri,
eyðilagði liðið margar lýsisbræðslu-
stöðvar, geysilegar birgðir af lýsi,
sökktu 11 skipum, tóku allmarga Þjóð-
verja fasta, sem voru þarna til að gera
flugvelli og hagnýta afurðirnar til
notkunar fyrir þá sem hafa sigrað
Norðmenn á vígvellinum, 10 norska
svikara og um 300 unga Norðmenn,
hugrakka fiskimenn, sem notuðu tæki-
færið til að flýja hið ófrjálsa land sitt
og gerast sjálfboðaliðar í hinum frjálsu
hersveitum Norðmanna, sem nú berj-
ast í liði Bandamanna. — Sjómaðurinn
birtir hér á eftir ferðasögu ungs dansks
sjófarenda til Lofoten. Að vonum mun-
um við íslendingar kannast við margt
í frásögn hans úr okkar eigin baráttu
við Ægi gamla og gæði hans.
Svolvær.