Sjómaðurinn - 01.01.1941, Blaðsíða 24

Itarátásin iim lieiiiisliöfin:
Herskipafylgfdir
M 71RAMAR öllum öðrum hernaðaraðgerðum
íiotans verður að sjá kaupskipunum fyrir
öruggri fylgd vfir höfin. Stóra-Bretland getur ekki
fætt íbúa sína og það getur ekki framleitt nægileg
liráefni. Á stríðstímum verður einnig að flytja
fjölda hermanna úr einum stað til annars. Á
hverjum degi eru meira en 1500 hrezk kaupskip,
um 3000 tonn að burðarmagni, á siglingu um
heimshöfin. Og um 700 kaupskip eru í höfnum
víðsvegar um hnöttinn.
Löngu áður en núverandi styrjöid hófst, voru
lierskipafylgdir taldar nauðsynlegar til verndar
kaupskipum á þeim svæðum, sem búast mátti við
kafbátum. Herskipafylgdirnar dugðu vel í hinu
æðisgengna kafbátastríði árið 1917—18. Af 16,693
kaupskipum, sem nutu herskipafylgdar frá því í
marzmánuði 1917 til slriðsloka, komust 16,539
heilu og höldnu leiðar sinnar, eða 99,08 af hundr-
aði. —
Siðustu ferð mína um Atlantshaf í þessu striði
för ég á herskipi, sem var að fylgja kaupskipum.
Þetta var of gamalt skip, 20 ára gamalt, til þess
að það gæti talizt fara vel í sjó. Samt sem áður
liafði það verið i siglingum mestan tímann frá
þvi stríðið brauzt úl, og oftast í vondum veðrum.
Og cg undraðist hæfileika og kunnáttu skipshafn-
arinnar, að geta siglt svona gömlu skipi nærri
því eins og það væri nýtt, hvernig sem veður var.
Bráðlega kemur á mark'aðinn mj bók: „fíar-
áttan um heimshöfin“. Lýsir hún helztu af-
rekum herskipanna á fyrsta styrjaldarár-
inu 1940. Höfundurinn er „Taffrailein-
hver kunnasti sjóferðasagnahöfundur nú-
tímans. Útgefandi er „Víkingsútgáfanen
þýðandi Karl ísfeld. Hér kemur einn kafli
bókarinnar.
Það þarf að hafa gott eftirlit með tundurspilli,
sem er orðinn 20 ára gamall.
Skipstjórinn okkar, feitlaginn, glaðlyndur ná-
ungi, sem nýlega hafði verið gerður að herskipa-
foringja, hafði áður verið siglingaskipstjóri á
stóru skipi. Ilann hafði mikla reynslu í þvi, að
nota hina veglausu auðn úthafanna, og kom það
honum nú að góðu haldi. Þegar ekki voru stór-
viðri í þessari ferð, var oftast þokudrungi yfir
hafinu og sásl sjaldan til sólar eða stjarna. Það
var ])ví ekki svo ýkja auðvelt að átta sig á lmatt-
stöðunni.
En hvað sem skipsljórinn Iiefij- Iiugsað, þá léí
hann aldrei neitt uppskátt um erfiðleikana. Hann
lét sér aldrei koma neitt á óvart, var aldrei lauga-
óstyrkur.
En hvilíkt erfiði. Allan tímann, sem ég ferðað-