Sjómaðurinn - 01.01.1941, Side 28

Sjómaðurinn - 01.01.1941, Side 28
22 SJÓMAÐURINN Jón Pó/sson: 60 ára minning um mannskaða. Fyrir 60 árum liar svo við, að sexmaimafari barst á í Stokksevrarsundi; fórust þar 5 menn, en 2 varð bjargað, formanninum, ísleifi Vernharðs- syni barnakennara, er siðar fór til Ameriku og andaðist þar fyrir nokkrum árum á ellihcimilinu Hetel í Gimli; hinn var Guðmundur Gestsson frá Egilsstöðum í Villingaholtslireppi, kvæntur Þóru Bjarnadóttur frá Sandlækjarkoti, liinni ágætustu konu. Voru þau afi og amma séra Marinós á ísa- firði. Meðal þeirra, er drukknuðu, voru Jieir Kjart- an Einarsson frá Útgörðum, bróðir sjógarpsins Einars, er kenndur var við Buga og Garðhús á Stokkseyri, svo og Vigfús Jónsson frá Heylæk í Fljótshlíð, föðurbróðir formannsins (íslcifs) og þeirra Jóns sál. Þórðarsonar kaupm. í Reykjavík og Þórðar sál. á Bjarmalandi. Nöfn hinna man ég ekki, nema Þórðar frá Vetleifsholti. Slys Jietta varð laugardaginn 26. marz 1881, fyrir réttum 60 árum. Vikudagana alla áður hafði „skotan“ slaðið og landburður af fiski, enda sjóveður hin beztu. Þetta var Jjriðja vetrarvertiðin, sem ég stundaði sjó, og var ég Jjá 15 ára. Formaður minn var Bjarni sál. bróðir minn, og var faðir okkar einnig á skip- inu. — Þeir drukknuðu báðir 6 árum siðar í Þor- lákshöfn, 24. febr. 1887, sem kunnugt er, með tveim bræðrungum mínum um tvítugt og 2 piltum öðrum ungum. — Skip okkar var tiróið og hið bezta í brim og kvikan sjó að leggja, byggt vet- urinn 1877—’78. Norðan-staðviðrinu var lokið og snenuna morg- uns hinn 26. marz sást'Jiað vel, að veður válegt var í aðsigi: Koldimmt loft og kvikuhljóðs-eymur austan með Urðnm, en, að því er virlist, brimlítið og boðaskellir engir. Dagsskima sást cngin. Ski-p öll stóðu i naustum og varð formanni mínum gengið til þeirra. Ég fylgdist með honum Jjangað. Vissi ég J>ó eigi hvert erindi hans var, en er J>angað kom, sé 'ég, að hann leggst flatur aður til Jress að knýja vörpuvinduna, sem er knú- in með reim, og þarf Jrví engan hjálparmótor. Reynsla þessa skips hefir verið svo góð, að fyrir- konmlagið má telja fyrirmynd, er sýnir hvernig gera má hina gömlu eimknúnu togara að nýtízku mótorknúnum togurum. Lauslega þýtt. niður við fjöruborðið og lætur aðra kinn sina nema við votan sandinn, stendur liann síðan upp og segir við mig: „Þetta grunaði mig: sjórinn verður varasamur i dag. Mér Hzt betra að biða birtunnar áður en róið er.“ Hlustunar þessarar við sandinn hafði ég eigi heyrt áður getið og spyr J)ví bróður minn: „Eftir bverju varstu að hlusta?“ „Undirhljóðinu“, sagði hann. „Revndu að atliuga það sjálfur, með því að fara eins að! Eða heyrir ])ú nokkurt óvenjulegt hljóð J>ar sem þú stendur?" Kvað ég nei við þvi, og lagðist niður á sömu lund sem hann gjörði áður. Hevri ég J)á afar-þungan og einkennilegan nið, svo djúpan, sem kæmi liann frá undirdjúpi og jafnframt annað hljóð, er mér virtist berasl með yfirborðinu. Gengum við síðan beim og töluðum um þetta einkennilega hijóð, er hann sagði, að formennirnir gömlu hcfði oft haft sér til leiðbeiningar um ])að, hvort sjór væri sæt- ur úti fyrir eða eigi, J)ólt brimlaust væri og annars hljóðs gætti ekki, og hefði J>eir nefnt það „undirhljóð“, en það heyrðist alls eigi, er upp frá fjöruborðinu drægi. Nú glórði fram að brimgarðinum; hann var brimlaus með öllu og brátt sáust skipshafnirnar „ganga“ hver af annari og kom J>á „kallið“ einn- ig til okkar, um að skinnklæðast í skyndi og róa, ])ótt enn væri naumast ratljóst um fjörurnar eða til miða sæist út úr sundinu. Lóðina lögðum við í Bjarnavörðuholu, en hún er aðeins snertukorn vestur af sundinu. Venjulegur legutími var 20— 25 mínútur, en nú var liann eigi hafður lengri en 7—8 mínútur og lóðin dregin inn af kappi. Fisk- ur var i hverju járni og skipið nærri hlaðið áðui’ en nokkurn varði. Var nú orðið vel bjart af degi; sát J)á, að stórfallandi kviku var að draga heim- er óðfluga sleðjaði að, undan stólparoki. Var þvi skorið á lóðina í snatri, J>ví ofsarokið varð þegar svo mikið, að ómögulegt var að ná viðundandi niðurstöðu eða athafna sig svo við lóðina, að nokk- ur fiskur næðist. Þegar að sundinu kom, var komið svaðabrim yfir allan brimgarðinn með einstökum ólögum, scm illt var að varast; svo óregluleg voru J>au og sfór, en útsjór naumast sætur i kvikunni, sem nú var orðin að brimsvaða einum og litlu betri við að eiga en brimgarðinn. Svo úfinn

x

Sjómaðurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómaðurinn
https://timarit.is/publication/714

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.