Sjómaðurinn - 01.01.1941, Side 33

SJÓMAÐURINN
27
Öryggiskröfur sjómanna á siglingaskipunum.
Flekar og flotholt:
1. Að korkur verði notaöur frekar en loftkassar
í flekum ef unnt er að koma því við. Aö öðr-
um kosti séu höfð mörg skilrúm í loftkössum
og tunnum.
2. Á hýerjum fleka verði vatnsþéttur dúnlcur
með sávaumhúðinn auk vatns og vista. Enn-
fremur rafljósaútbúnaður, blys og flugeldar.
Olíufatnaður, skjólsegl, fatapoki, árar og ræði.
Björgunarbátar:
1. Björgunarbátar verði útbúnir loftskeytasendi-
tækjum er dragi minnst 100 sjómílur að degi
til.
2. Korkflol verði á öllum björgunarbátum.
3. í Iiverjum bát verði útbúnaður lil að þétta þá.
í bátana verði seltar diesilvélar í stað hrað-
kveikjuvéla.
4. Skip er sigla til Ameríku, Spánar og Portúgal
iiafi tvo vélbáta.
5. Á kjölum björgunarbáta sé komið fvrir hand
föngum eða listum svo að auðvelt sé að rétta
þá við í sjó.
6. Að i hverjum bát sé baglabyssa ásamt 100
skotum.
Otbúnaður um borð á skipunum:
1. Loftskeytastöðvar eða talstöðvar séu bafðar
á tveim stöðum á skipUnum, önnur undir
þiljum.
2. Skotbeldur umbúnaður sé um stýrisliús og
loftskeytaldefa. Stýrishús rúmi þá sem á verði
eru á hverjum tíma og samband úr því við
vélarúm.
3. Varðtunna í mastri.
4. Skipin útbúin reykbombum og flugdrekum.
5. Tveir loftskeytamenn séu á öllum skipum er
sigla til útlanda.
0. Þrír stýrimenn séu á hverju skipi eða þrí-
slciptar vaktir.
7. Tvö skip sigli saman.
3. Morseljósatæki með speglum séu i bverju
skipi.
0. Flókabjörgunarvesli séu Iianda bverjum
manni um borð í skipinu.
Gasgrímur séu í hverju skipi sem siglir á
Evrópu.
Ofangreindar tillögur eru ræddar við blutað-
eigendur, ásamt viðborfi til siglinganna i lieild. —
Sérfræðingar Tímans hafa orðið.
Tíminn liefir beimskað sig á því nú um nokkurt
skeið, að ræða vopnun íslenzkra skipa og siglingar
til annara landa, rétt eins og um einhvern leik væri
að ræða. Hefir forstjóri skipaútgerðarinnar baldið
því fram, að liægt væri að læra að fara með byssur
á tveim til þrem dögum, og að mistökum væri um
að kenna að nokkur bið hefir orðið íá siglingum og
þá sérstaklega til Englands. Yirtust þær aðdrótt-
auir eiukum beinast lil forustumanna sjómanna-
samtakanna. Svo berir liafa þessir rithöfundar
Timans orðið að ábyrgðarleysi með þessum skrif-
um sinum, að fæstir hafa virt þá svars. Formaður
Sjómarinafélags Reykjavíkur, Sigurjón A. Ólafs-,
son, hefir þó gjört á þeim undantekningu og svar-
að þeim með mjög röggsamlegri grein í Aljiýðu-
blaðinu. Hefir sú grein verkað þann veg á þessa
rithöfunda, að nokluirt blé hefir orðið á sókn
þeirra um sinn. En meðal annara orða, væri ekki
tilvalið, að þessir herrar færu, þó ckki væri nema
eina ferð, til að sækja nauðsynjar til annara landa,
ef þeir ekki hafa þolinmæði til að skipin séu út-
búin svo sem bezl má verða til öryggis fyrir þá
sem á þeim eiga að sigla.
Skattfrelsi.
Fullt skattfrelsi á stríðsáhættuþóknnn er almenn
krafa þeirra er sigla eiga til útlanda. Virðist það
alveg sjálfsögð krafa, en ]iað þá jafníramt greini-
legar fram tekið en verið hefir, að Jieir einir sem
sigla um hættusvæðin verði þessa réttlætis að-
njótandi.
Sjómenn — þið sem siglið!
Það hefir þráfaldlega sýnt sig, að þegar á liefir
reynt og nota hefir þurft björgunarbátana og
flekana, að allmjög hefir skort á að þar væri allt
það sem þar á að vera. Vatnsílát stundum tóm —
vatnsmálið ónýtt — kjöt og brauð farið — því ver-
ið stolið eða það skemmt.
Þetta er alvarlegt mál og ætti að kenna, bæði
yfir- og undirmönnum, þá sjálfsögðu nauðsyn, að
atbuga láður en farið er úr höfn:
1. Ástand björgunartækjanna.
2. Vatnið i köggunum — endurnýja það á liæfi-
legum fresti og liafa málið í lagi, því ef til vill
þarf að skammta vatnið; það hefir oft komið
fyrir.
3. Atbuga vel matarbirgðirnar og meðala og
ennfremur blys og rakettur.
4. Ræði og segl — hafa hvorttveggja í lagi.