Sjómaðurinn - 01.08.1941, Qupperneq 30

22
S JÓMAÐURINN
aldrei í vörinni framar. Mestallan sýrudrykkinn
munu þeir Iiafa drukkið um daginn, og liefir það
eflaust gerl þeim hið langvarandi hungur þeirra
þolanlegra. Þegar þeir fóru úr Þorlákshöfn komu
þeir i Iiúð okkar og kvöddu okkur með inestu
virktum. Gáfum við þeim þá nokkra bita af
„rosaké“ með sér, til endurminningar um góða
samveru og sjóferðina minnisstæðu. —
Arið 1892 fékk ég bréf frá Aelu, og segir hann
þar, að Alfonce hafi verið kvæntur belgiskri konu,
eignazl barn eitt, og nú sé hann dáinn, en sjálfur sé
liann ókvæntur. Minnist Iiann þar á dvöl þeirra i
Þoriákshöfn, sjóferðina gömlu og loks á liinn
„harðlynda höfðingja“, er fyrir skipinu réði. Átli
hann ]iar efalaust við formann okkar, þótt þar
kenni misskilnings mikils, því hann var alls ekki
„harðlyndur" maður, heldur glaður og gæfur, sem
barn, við hvern sem var; hitt var annað mál, að
hann lét eigi aðra stjórna sér eða skipi sínu, og
])ótt nokkuð reyndi á drengi þessa, daginn þanu,
sem þeir voru undir stjórn hans að því sinni, þá
var það eigi hans sök, lieldur þeirra.
Rréfið frá Actu litla hefi ég átt og geymt lil
þessa. Sjóferð þessi varð mér og öðruni skipverj-
um Jóns gamla Þorkelssonar oft að umræðuefni
og minntumst við hennar oft með gleði og góðum1
luiga lil þessara skemmtilegu skotturóðrarmanna
okkar: Þeir voru margir öll þessi ár, en fáir eins
og þeir tveir, ungu og ærslafullu útlendingar, Actu
og Alfonse, annar frá Morlaix í Bretagne, hinn frá
Dunkerque.
Reykjavík, 27. marz 1941.
Jón Pálsson.
1 Nánar um orð þetta o. fl. í næsta blaði.
IMASÍ BORÐN OG ITW
Sjómannadagurinn
er nú orðinn einn af helztu og merkustu há-
tíðisdögum þjóðarinnar. Og það er þegar orðið
ljóst, að það var mjög vel lil fundið hjá sam-
tökum sjómanna, að efna til slíks dags árlega.
Hann vekur öldu í hvert sinn fyrir málefnum
sjómanna og eykur skilning allrar þjóðarinnar á
gildi sjómennskunnar og þýðingu hennar fyrir
þjóðfélagið. Þetta er mikilsvert atriði, því að það
er ein mesta nauðsyn hverrar þjóðar og hag-
kvæmasti auður, að eiga stóran og góðan skipa-
stól og vaska og velmenntaða sjómannastétt,
sem á við góð kjör að búa og getur litið á sig
sem frjálsa og heilsteypta stétt.
8. júní síðastliðinn var sjómannadagurinn
haldinn hátíðlegur. Var mjög mikil þátttaka i
hátíðahöldunum hér í Reykjavík, enda var þeim
þegar á heildina er litið, vel og röggsamlega
stjórnað, þó að ef til vill megi setja út á ein-
hver smáatriði, ef gerð er sérstök leit að slíku.
Hefði lil dæmis verið he])])ilegra að sjómanna-
dagsráðið hefði gefið úl blað sitt sjálft og að
það hefði ráðið stærð þess og auglýsingamagni.
Ennfremur þarf að vera betra skipulag uin frá-
sagnir af hófi sjómanna við hljóðnemann. Þar
verður að gæta nákvæmni, en þelta er vanda-
samt verk og mun verða úr bætt.
Hátíðahöldin hófust með því að sjómenn söfn-
uðust saman vestur við Stýrimannaskóla undir
fánum hinna ýmsu félagsdeilda sinna og var
gengið þaðan með hornablæstri suður á íþrótta-
völl. Ræðupalli hafði verið komið fyrir fram-
undan áhorfendastúku vallarins og stóðu merk-
isberar félaganna þar um liring. Meðal þeirra
var Eyjólfur Jónsson háseti, sem bjargaðist af
Reykjaborg. Bar hann minningarfána Slysa-
varnafélagsins. Á fánann voru festar giltar
stjörnur, jafnmargar og sjómenmrnir, sem far-
izt hafa síðan siðasli sjómannadagur var. Fyrst-
ur lalaði Jón Bergsveinsson, erindreki Slysa-
varnafélagsins. Þá Sigurgeir Sigurðsson biskup,
þá Guðmundur Gíslason Hagaíin ritböfundur,
þá Gísli Jónsson útgerðarmaður og loks Ólafur
Thors atvinnumálaráðherra. Mæltist öllum
ræðumönnum vel.
Um kvöldið var hóf mikið í Oddfellowhúsinu
og skemmtanir í fleiri húsum: Var þar glaum-
ur og gleði, og fóru skemmtanirnar fram með
miklum ágætum. í Oddfellowhúsinu talaði
Garðar Jónsson sjómaður, en Davíð Ólafsson,
forseti Fiskifélagsins, talaði úr útvarjissal. I
Oddfellowhúsinu var skýrt frá úrslitum í
íþróttakeppnum dagsins og verðlaun afhent. Var
allri þeirri athöfn útvarpað, svo og því, seni
fram fór á íþróttavellinum.
ÍJ>róttakeppnirnar hófust með því, að Geir
Sigurðsson skýrði hina nýju kappróðrarbáta,
sem keppa átti á. Voru kappróðrarbálunum gef-