Útvarpstíðindi - 23.12.1940, Síða 18

Frá Húsavík er skrilað:
Erindi hr. Sveinbjörns Sigurjónssonar
magisters um mál og málleysur virðast
mér sannarlega vera orð í tíma töluð.
Er hörmulegt að sjá hina svokölluðu ís-
lenzku á sumum hinna þýddu bóka, sem
út koma — og reyndar á sumum írum-
sömdum líka.
Ég vil leyfa mér að benda lierra mag-
isternum á eina þýðingu, sem ég held, að
hljóti að eiga met í óvandaðri íslenzku,
en það er Þýðing eftir Magnús Guðbjörns-
son á sögunni Anthony Adverse eftir
Hervey Allen (útgefandi Vikuritið). Saga
þessi er skemmtileg og sjálfsagt lesin af
mörgum, en þeim mun skaðlegra er, hve
þýðingin er slæm. — Gæti ég bezt trúað,
að nægilegt efni í eitt útvarpserindi feng-
ist með því að taka til athugunar eina
til tvær blaðsíður í sögunni — og mætti
taka hvaða blaðsíðu sem væri.
En jafnframt og gerðar eru þær sjálf-
sögðu kröfur til þeirra, sem rita og þýðu
bækur, að Þeir vandi málið, verður,
jafnvel enn fremur, að gera þær kröfur
til útvarpsins, að það, sem þar er flutt,
sé á góðri íslenzku. En á því vill stund-
um verða nokkur misbrestur, einkum í
fréttum og tilkynningun. Ég hef, því mið-
ur, ekki skrifað neitt slikt niður hjá mér
til minnis eða tilvitnunar, en þó man ég
eftir því, að fyrir nokkrum dögum var
orðið læknir haft í þolfalli eintölu með
greini, læknirinn, og einn ræðumað-
urinn talaði um brezka situliðið. Mér
finnst, að þetta muni ekki vera góð ís-
lenzka. Og í gær Ias þulurinn tilkynn-
ingu með svohljóðandi inngangi: „Hér
er tilkynning um jarðarför, sem vorður
endurtekin, vegna misritunar í tilkynn-
ingu, sem lesin var í gær —“. þetta er,
vægast sagt, klaufaleg framsetning, því
að varla hefur misritunin „í gær" verið
svo alvarleg, að þurft hafi að endurtaka
jarðarförína!
11. des. 1940. S. K.
Undanfarið liafa hlustendur oft látið til
sín heyra um val á þulum Ríkisútvarps-
ins. Og alvörumál er það, að þegar einn
fer, kemur alltaf annar verri.
Sigfús Halldórs frá Höfnum hefur al-
drei vakið neina lirifningu meðal lilust-
enda með rahbi sínu „um daginn og veg-
inn“. það var því alveg óþarfi fyrir hann
að rjúka upp á nef sér út af hinum
meinlausu ummælum Útvarpstíðinda.
Sverrir Kristjánsson er góður fyrirles-
ari og fyrirlestrar lians i bezta lagi. En
ckki mun það vea nema lítill hluti hlust-
enda, sem áhuga liefur fyrri efninu, sem
hann tók til meðferðar.
Allir ern „spenntir" fyrir Kristinu Lafr-
ansdóttur, og sagan virðist vera mjög við
hæfi Ilelga Hjörvars til flutnings — þó
hann raunar lesi allt vel. — En það held
ég að væri góð tilhögun, sem stungið hef-
ur verið upp á, að láta lesa söguna oft-
ar, t. d. annan hvorn dag 15—20 mínút-
ur í einu; en fyrir alla muni ekki seint
á kvöldin. Eftir að klukkan er orðin 9
vilja sveitamenn fara að hátta og lesa
sjálfir í rúminu. — það er hver sjálfum
sér næstur.
Kvöldvakan 4. desember var góð. —
Bjarna Ásgeirssyni hefur aldrei tekizt
betur með það, sem hann hefur farið
með í útvarp. — Annars ætti hann að
„punta upp á“ Búnaðarritið með þessari
ferðasögu þeirra félaga.
Ungfrúin, sem lært hafði framsagnar-
list hjá Ilaraldi Björnssyni, las hin á-
gætu kvæði Davíðs frá Fagraskógi allvel
og gjarnan mætti hún koma aftur, en
þó kann ég alltaf bezt við lestur þeirra,
sem ólærðir teljast í listinni.
Jón Eyþórsson bregzt sjaldan. Hann
fór vel með erindi Páls bónda Sigurðs-
sonar, er gaf m. a. ágæta hugmynd um
hörmungar þær, sem dundu yfir bænda-
stéttina 1882. Ekki þarf neinum getum
að því að leiða, hvemig fara mundi fyrir
bændum nú, ef slík harðindi geysuðu. ~
162
ÚTVAJRPSTÍÐINDI