Útvarpstíðindi - 06.10.1947, Blaðsíða 13

ÚTVARPSTÍÐINDI
373
um lærisveina sinna, án þess að hann
sé sýnilegur.
Briem heldur enn fast við fyrri
kenningu sína um það, að við hefð-
um getað haldið áfram sömu notkun
stálþráðartækisins og upphaflega.,
Til þess að skýra á einfaldan hátt
í hverju munurinn er fólginn, skal
ég taka dæmi: Gunnlaugur Briem
starfar í Landsímahúsinu. Hann
gengur að jafnaði inn urn aðaldyr
þess, er hann fer til vinnu sinnar.
Setjum nú svo, að húsvörðurinn
bannaði honum að fara þessa leið,
en krefðist þess, að hann gengi inn
um bakdyrnar, síðan út um aðal-
dyrnar og einn hring í kring um hús-
ið. Þá fyrst fengi hann að komast til
skrifstofu sinnar eftir venjulegri
leið. — Þetta er sú aðferð, sem verk-
fræðingurinn beitti við okkur.
Ég held, að Briem hljóti að vera
sammála mér í því, að rétt væri að
leita til landsímastjóra og reyna að
fá hann til þess að koma vitinu fyrir
húsvörðinn. Og jafnt fyrir það, þó
að húsvörðurinn væri „tæknifróðari"
um stigaþvott og húsvörzlu, heldur
en bæði Briem og Hlíðdal. Ef hús-
vörðurinn fengist ekki til þess að láta
af kenjum sínum, væri bezt að leita
honum læknis. Og mætti gjarnan
vera sá læknir, sem eitt sinn hafði
mikinn hug á að geta talið einn fyrr-
verandi heilbrigðismálaráðherra til
sjúklinga sinna.
Ekki lætur Briem svo lítið, að
minnast á grein Magnúsar Jóhanns-
sonar, og hefði hann þó átt að geta
rætt við hann sem tæknifróðan
mann. Hinsvegar fullyrðir hann, að
breytingar hafi verið nauðsynlegar
á stálvíratæki Magnúsar, og segist
hafa talið rétt að bíða „með tilraun-
ir til umbóta eftir hinum nýju tækj-
um útvarpsins, sem þá voru rétt
ókomin“. Enn einu sinni skal full-
yrt, að engar breytingar voru nauð-
synlegar. Til þess að úr þessu fáist
skorið, leyfi ég mér að skora á
Briem, að kalla á nokkra tæknifróða
menn og blaðamenn og leyfa nú teng-
ingu á tæki Magnúsar í þeirra við-
urvist. Með því gæfist hlustendum
kostur á að heyra efni (gamanvísur)
sem útvarpið hafði greitt fyrir, en
þeir aldrei heyrt. Þó gæti hann lík-
lega sparað sér ómakið, ef hann get-
ur lagt fram vottorð frá skrifstofu-
stjóra útvarpsráðs um að hann fari
með rétt mál, því að Helgi Hjörvar
mun manna kunnugastur kjarna
málsins og afleiðingum þess.
Um stálþráðartæki útvarpsins, sem
Briem segir að hafi verið rétt ókom-
in, skal það upplýst, að þau voru
pöntuð eftir að Magnús hafði fengið
sitt og boðið Útvarpinu afnot þess.
Þá rumskaði verkfræðingurinn fyrst
og keypti þá ónothæft enskt tæki
fyrir 10 þús. kr. og annað amerískt,
allsæmilegt og miklu ódýrara en hið
enska. Enn mun ónotuð allhá upp-
hæð af gjaldeyrislefi, sem veitt var
frá Bandaríkjunum, til kaupa á
stálvírstækjum, því að leyfið hljóð-
aði upp á 18 þús. kr., en tæki það
sem keypt var, mun kosta um 2 þús.
krónur.
Verkfræðingurinn heldur, að ég
hafi fallið í stafi, er ég sá radíó-
bílana frá Norðurlöndum. Það er
misskilningur. Það eru aðrir „radíó“-
bílar, sem hafa vakið furðu mína
og annarra. Hinsvegar vil ég ekki
að við íslendingar látum okkur
nægja það, að Gunnlaugur Briem
hafi séð myndir af slíkum bílum í