Jazzblaðið - 01.02.1949, Blaðsíða 12

1922-1948
Þá, ev lásu grein Leonavds Feath-
ev um Stan Hasselgavd í síðasta hefti
Jazzblaðsii'.s, hefur sennilega ekki órað
fyrir því, að þeir voru að lesa um mann,
sem ekki vav lengur í lifenda tölu. Nokkru
áður en blaeið kom út, fórst Stan í bif-
reiðarslysi í Bandarík.junum. Þessi ungi
listamaður var ekki nema tuttugu og sex
ára að aldri, o,v hafði hann aðeins dvalið
í Bandaríkjunu:n, heimalandi jazzins, í
rúmt ár, en þó getið sér fvægðarorð, sem
einstaklega góður jazzleikari, eins og sjá
má á úrslitatölum Metronome kosninganna
á öðrum stað í blaðinu, en þar er hann
kosinn þriðji bezti jazz-klarinetleikari
Bandavíkjanna. Bennv Goodman, fvemsti
.jazz-klarinetleikavi sem uppi er, taldi Stan
sérlega góðan og hinir vandiátu jazzgagn-
rýnendur tónlistablaðsinr. Metronome, töldu
hann einhvern efnilegast.'. .jazzleikara, sem
fram hefur komið síðari árin. Viðvík.jandi
nánari upplýsingum um Þtan Hasselgard,
sem öllum jazzunnendum er mikil eftirsjá
í, vísa ég til greinar Feather í desembev
liefti Jazzblaðsins. — S. G.
Hugmynd
Eitt af þeim aðkallandi vandamálum,
sem jazzleikarar í þessum bæ þurfa að
taka til athugunar, er vöntun á kjallara.
Rúmgóðum og hlýjum kjallara til að jamma
í. Þar þyrfti að vera hægt að koma og
spila og hlusta seinni part dag, þegar hljóð-
færaleikurunum leiðist venjulega mest. f
salnum þyrfti að vera píanó. Það mætti
vera gamalt. Bara ef það væri píanó og'
ekki mjög falskt. Astæðan er sú, að það
er ekki hægt að halda á píanói undir hend-
inni eins og hægt er með flest önnur jazz-
hl.jóðfævi. Sennilega vævi hægt að fá píanó
fyriv iítið. Ég vissi til dæmis um eitt, sein
stóð lengi úti í blómagarði vestur i bæ.
Eigandinn hefði sennilega látið það fyrir
molakaffi og nokkrar sígarettur. En nú
er þetta of seint. Það hefur vignt svo
mikið síðan. Píanó skemmast í mikilli vign-
ingu. Nú er þetta á öskuhaugunum, ónýtt.
Annars verður sennilega erfitt að útvega
heppilegan kjallara. Ég hugsa að það væri
klárast, að einhver náungi, sem hefði ráð
á slikum k.jallara og vildi selja appelsín
og kók, og vildi um leið gera smá bissniss,
sæi um þetta kram. Þetta hlyti að vera
m.jög arðvænlegt fyrirtæki. Eins og allir
vita, mega hljóðfæraleikarar ekki spila
lengur í almennum, danshúsum,. en til kl.
eitt eða tvö. Þá eru menn oft að komast
í stuð, einmitt á þeim tíma, sem þeir eru
tilneyddir að hætta leik sínum. Það hljóta
allir að sjá, að þá væri mjög heppilegt að
geta farið í kjallarann og jammað, því
ven.julega er bannað að pípa í heimahús-
um um þetta leyti dags. Helzt ættu ekki
aðrir að fá aðgang að kjallaranum en þeir,
sem eitthvað vissu úm .jazz og óviðkomandi
vævu látnir bovga, að minnsta kosti eitt-
hvað að drekka, til þess að fá aðgang.
Út úr öðrum vandamálum fer ég ekki
að benda á leiðir strax, en vil mælast til
þess, að þeir sem eru þessu máli hlynntir
eða einhverjir, sem gætu útvegað kjallara,
sendi nöfn sín og upplýsingar til blaðs-
ins um stað og stærð og merki umslög
sín: „Kjallarinn".
don marino sjálfur.
12 $azzlUi&