Jazzblaðið - 01.02.1949, Blaðsíða 13

Miðnæturhljómleikar 1. febrúar 1949
HALLBJÖRG BJARNADÓTTIR
Hljómleikar þessir, sem voru í Austur-
bæjarbíó, hófust, góðu korteri of seint,
regla, sem fáir bregða út af þegar hljóm-
leikar eru haldnir hér. Þeir voru haldnir
í tilefni af því, að tíu ár eru liðin síðan
Hallbjörg söng í fyrsta skipti opinberlega.
Hún söng að þessu sinni m. a. iög, sem
þekkt höfðu verið, það og það árið allt
frá 1939. Til dæmis söng hún „Near you“
fyrir árið 1942. Lag, sem ekki var samið
fyrr en 1947. Það voru hálf leiðinleg, eða
eigum við að segja brosleg mistök. Hljóm-
sveit sú, sem lék undir söngnum, var skipuð
þessum mönnum: Einar Markússon píanó,
Vilhjálmur Guðjónsson altó-saxafón og
klarinet, Hallur Símonarson bassi og Karl
Iíarlsson trommur. Þeir leystu hlutverk
sitt vel af hendi, því það er engiiin barna-
leikur að leika undir 10—20 sönglögum svo
vel fari. í hlénu lék Einar Markússon hið
ágæta lag Richards Rodgers „Lover“ og
gerði hann það prýðilega. Hljómsveitin lék
„The world is waiting for the sunrise",
og gerði hún því góða lagi afar léleg skil.
Flýtti „tempóinu", svo eitt sé nefnt. Um
söng Hallbjargar get ég ekki mikið dæmt
um. Ef mark er takandi á lófaklappi, þá
hefur hún staðið sig mjög vel, því óspart
var klappað. En vart getur það kallast
söngur, er hún gerði í lögum eins og
„Dinah“ og „Sorne of these dayes“, þar
sem hún öskraði beinlínis. Ef til vill hefur
hún haldið að þetta mundi vekja hrifningu
hjá fólkinu, en svo var nú ekki. Verið get-
ur einnig, að hún hafi verið að líkja eftir
negrasöngkonum, og er það þó enn meiri
fyrra. Slíkt öskur þekkist ekki þar. í blues
lögum, hjá söngkonum eins og' Ressie
Smith, sem frægust var um 1930, heyrir
maður þessu máske rétt bregða fyrir (á
plötum). En hins vegar er „Dinah“ ekkert
blues iag, og svo segir dagatalið 1949.
„Alexender’s ragtime band“, sem er líkt
tveim fyrrnefndum lögum, söng' Hallbjörg
reglulega skemmtilega. Það var fyrr á dag-
skránni og hefur hún þá sennilega ekki
verið komin að öskrunum. En bezta lagið
fannst mér þó „Just kissed your picture
goodnight“, sem kynnt var fyrir árið 1941
minnir mig. Það var hægur foxtrot, sem
hún söng mjög vel, og naut hún sín áber-
andi bezt í slíkum lögum. Tvö lög eftir
hana sjálfa voru á söngskránni. Þau hétu
„Iceland swing" og „Window raindrop
serenade“. Lítil, lagleg lög. Fyrir árið
1949 söng hún nýtt amerískt lag, „Maybe
you’ill be there“. Meira fannst mér vanta
af nýjum lögum. Fyrst og fremst af því
að söngkonan er nýkominn frá útlöndum
og svo af því að þeir söngvarar, sem hér
koma fram með hljómsveitum, fylgjast ein-
staklega vel með. Eru ætíð með alveg ný
amerísk lög, lög, sem sum eru vart farin
„að ganga“, eins og sagt er, á meginlandi
Evrópu.
Á hljómleikunum kom fram eiginmaður
Hallbjargar, Fischer Nieisen og sýndi hann
hrað- og sjónhverfingateikningar. Þessu er
ekki hæg't að lýsa. Hver og einn verður að
sjá það. Þetta er algjör nýjung hér á landi,
og það skemmtileg nýung. Ég sá „Bland-
aða ávexti“ upp úr áramótum. Þeir urðu
að hafragraut á móti þessu eina atriði.
S. G.