Jazzblaðið - 01.11.1950, Blaðsíða 10

l£*G er að koma til sjálfs mín — cr að
þokast ór heimi draumanna inn í
veruleikann. Það er eitthvað, sem seiðir
mig þangað, eitthvað svo blítt og mjúkt,
eitthvað alveg að mínu skapi, held ég.
Enpþá er mér ekki ljóst hvaða afl þetta
er, sem lokkar mig úr draumalandinu,
sem hefur orðið hinum unaðslega dvala,
svefninum yfirsterkai-a... ,en....jú, ég
heyri tóna, svo undurfagra tóna og sam-
hljóma, og nú er þetta að smáskýrast.
Ég finn, að ég er að vakna, opna annað
augað til hálfs, og nú er mér þetta full-
Ijós, ég er alveg kominn til sjálfs mín
rétt um leið og lagið er búið. Ég lýk
upp hinu auganu, og Jón Múli tilkynnir
mér hvað það var, sem vakti mig á
svo indælan hátt. . . .jú, það var Round
About Midniyht með GILLESPIE. .. .
og Múli heldur áfram og býr mig undir
að heyra Continental með SHEARING
sem síðasta lag fyrir fréttir. Og tóna-
flóðið skellur yfir mig á ný í þann
mund, sem ég hoppa fram á rúmstokk-
inn og smeygi mér letilega í buxurnar.
Tíminn er eitthvað svo einkennilega
fljótur að líða á þessum dásamlegu degi,
mér finnst allt svo fagurt, sólin, sem
sendir mjóar geislarákir inn á milli
niðurdreginnar rúllugardínunnar og
gluggakarmsins, er svo óvenjulega björt,
andrúmsloftið þrungið einhverjum seið-
andi ilm, Shearing nær sér óvenjulega
vel upp og röddin í Jóni Múla er eins og
englasöngur, þegar hann les upp til-
kynninguna: „Jamsession i dag eins og
aðra daga frá kl. 2—5—Sjálfstæðis-
húsið“. Og mér hlýnar um hjartaræt-
urnar, er ég heyri: „Nýtt slátur í dag.
Borðið miðdegisverðinn hjá oss. Be-bop
tónlist allan daginn — Hótel Borg“. . . .
og Jón heldur áfram. . . ,hin fræga jazz-
hljómsveit „Boppa Bi“, sem lék á Aust-
urvelli í gærkveldi, svo sem mönnum er
kunnugt .... fádæma vinsældir ....
hrifning .... lófatakinu ætlaði aldrei
að linna. .. .
Ég lýk við að klæða mig með því að
skella á mig „bop-tæinu“ og smokra
mér i mokkasínurnar. Og lund mín er
svo létt. . . .ég fæ mér snarl í eldhúsinu
um leið og ég geng fram hjá, kasta
kveðju á fólkið og snarast, eða öllu held-
ur svíf, út. Á leiðinni niður i bæ heyri
r
ég óminn af hinni nýju útsetningu Jóns
Leifs á „Heyrið morgunsöng. . . .", sem
hann tileinkar sjálfum sér og kallar ein-
faldlega: „Bebopsöng á sænum“. Þetta
lag þekkja allir, og hefur komið til tals
að gera það að söng hinnar íslenzku
sjómannastéttar — persónulega held ég
nú samt að ekki verði af því, þar sem
þjóðsöngur Keflvíkinga „Er það bop eða
bí sjóhattur?“ hefur náð mikið meiri
útbreiðslu og líklega meiri vinsældum,
sem ég fyrir mitt levti þakka aðallega
heiltónaskalanum í öðrum takti á undan
trompetsóló, svo og nettum rhythma
allt lagið út í gegn.
Niður á bar eru menn í óða önn að
búa sig undir sessíón dagsins, á einu
borði eru kappræður um það á hvaða
lagi Björn R. muni byrja, einn slær
í borðið og kveðst vilja veðja tveimur
plötum um að það verði Cubana Bee
10 ^axmUaÍiÍ