Útvarpstíðindi - 27.08.1945, Blaðsíða 2

170
ÚTVARPSTÍÐINDI
SKÁLDA-ÁSTIR.
Oft er lofnar örðug leið
og óviss skálda snilli,
en gaman þó, að skotra á skeið
skens og báru milli.
Sigurður Draumland.
KOM ÓORÐI Á ÖLIÐ.
Árni Pálsson prófessor ræddi eitt
sinn við mann um það böl, sem
drykkjuræflarnir gerðu þjóðinni. —
„En það versta við þessa drykkjuróna
er það,“ sagði Árni, að lokum „að þeir
koma óorði á vínið“.
SIGUR VONARINNAR.
Maður nokkur er hafði verið ákaflega
óliamingjusamur í hjónabandinu, missti
konu sína en giftist strax aftur. —
Þá varð einum kunningja lians að orði:
-— Þelta er sigur vonarinnar yfir
reynslunni.
VARÐ EKKI ORÐFALL.
Þér ættuð heldur að biðja um sið-
prýði en peninga, sagði prúðbúinn
maður við betlara. -—Ég bað um það,
sem ég áleit að þér hefðuð meira af,
svaraði betlarinn.
HÓTUN.
Ef að þrefið aukast fer,
ykkur gef til kynna,
læt ég sefa seggi hér
sætleik hnefa minna.
ELLA-VISA.
Skellur mjöll á fell og fjöll,
fyilast hjalla lautir.
Svellar völl við spell og spjöll,
spyllast allar brautir.
Ágúst L. Pétursson.
ÞAÐ VAR MÁTULEG IIEFND.
Ferðamcnn mættu, eitt sinn karli
nokkrum á förnum vegi, og bar hann
linakk á bakinu, en á undan honum
ÚJVm EHÉPSTfe) 0 H Ð 0
koma út hálfsmánaðarlega. Árgangur-
inn kostar kr. 25.00 og greiðist fyrir-
fram. Afgreiðsla Hverfisg. 4. Sími
5046. Útgefandi h. f. Hlustandinn.
Prentað í prentsmiðjunni „Fróði“
Ritstjórar og ábyrgðarmenn: Yilhj.
S. Vilhjálmsson, Þorateinn Jósepsson.
lötraði hestur. Spurðu þeir nú karlinn,
Iivers vegna hann bæri hnakkinn, en
legði hann ekki heldur á klárinn. —
Hann svaraði því til, að kergja hefði
lilaupið í bölvaða bikkjuna, og ætlaði
hann því að gera klárnum það til
smánar, að bera hnakinn sjálfur.
VARÐ ÓÐAMÁLA.
Maður koin eitt sinn á bæ, á lieim-
leið úr kaupstaðarferð og bað bóndann
í guðanna bænum að hjálpa sér til að
járna reiðhest sinn. „Því,“ sagði hann,
„ég er húinn að ríða hestinn undan
skeifunum."
SPURNING —
Hinn frægi píanóleikari Liszt lieim-
sótti eitt sinn Rossini og lék fyrir hann
líksöngslag, sem hann hafði samið 1
tilefni af andláti Meyerbeers tönskálds.
— Eftir að Rossini hafði lilýtt með at-
hygli á lagið, varð honum að orði:
Spurning hvort það hefði ekki verið
lieppilegra, að þú hefðir dáið og að
Meyerbeer liefði samið líksöngiiyi?
ST JÓRNMÁLASPEKI.
Stjórnmálamaður nokkur var eitt
sinn, að halda ræðu og átaldi mjög
hinar þungu skattaálögur. Hann komst
meðal annars svo að orði: — Ef niður-
jöfnunarnefndin hér væri flutt út á
óbyggða eyðiey, myndi ekki líða lang-
ur tími, þar til hún seildist niður í
vasa nakinna íbúanna.