Prentarinn - 01.06.1936, Qupperneq 6

ÍO
PRENTARINN
HUNDRAÐ KRÓNUR
TIL HEILSUVERNDAR
A siðasta aðalfundi HÍP minntist formað-
ur félagsins nokkuð ítarlega á hundrað króna
styrk, sem nokkrir prentarar höfðu fengið til
þess að halda uppi likamsæfingum innan
stéttarinnar. Taldi hann mjög vítavert, að
slíkir styrkir væru veittir, og nuddaði því
jafnvel um nasir þessara manna, að þeir væru
á þennan hátt að seilast eftir gjöldum þeim,
er þeir greiddu í félagið.
Vegna þess, að margir félagar hafa fengið
ranga hugmynd um styrk þennan, neyðist ég
til þess að skýra dálítið nánar frá honum
og drögunum til þess að farið var framáhann.
Veturinn 1934—5 komu noklcrir starfsmenn
í ísafoldarprentsmiðju sér saman um að
stofna æfingaflokk innan stéttarinnar. Þeir
sömdu siðan við eitt iþróttafélág bæjarins,
sem tók að sjer að lána hús og kennara, gegn
venjulegu árstillagi í félagið. Tilgangur
flokksins var sá, að meðlimir stéttarinnar
gætu átt völ á hæfilegri lireyfingu tvisvar i
viku, með heitu og köldu haði á eftir. Að
ganga í flokka íþróttafélaganna var ógern-
ingur, þvi tilgangur okkar var einungis sá, að
(Frh. frá !), bls.)
Rekstur prentsmiðjunnar hefur gengið
prýðilega frá byrjun. Má það m. a. þakka hag-
sýni og framkomu forstjórans, sem hefur
ætíð gert sér far um að sýna viðskiptamönn-
um og starfsfólki lipurð og sanngirni. Hefur
prentsmiðjan skilað ríkissjóði álitlegum liagn-
aði, auk þess, sem varið liefur verið til þess
að auka hana og endurbæta. Enda mun liún
það rikisfyrirtæki, sem minnst er deilt um'
allra þeirra, er i hefur verið ráðizt, og menn
í öllum flokkum eru sammála um, að ríkið
þurfi að reka. Það er vel farið, að Steingrimi
Guðmundssyni hefur tekizt að skapa stofn-
uninni slíkt álit, og um leið gott samkomu-
lag við aðrar prentsmiðjur og prentarastétt-
ina i heild.
Og það mun almælt meðal þeirra, sem tit
þekkja, að hæfarí mann í stöðu þessa hefði
varla verið liægt að finna i stétt vorri.
fá menn til þess að rjetta vel úr bakinu
tvisvar í viku og fá sér gott hað, en ekki að
skapa neina fjölleikamenn.
Æfingum þessum var haldið áfram allan
veturinn og fram á vor, og voru allir ánægðir
með árangurinn. í vetur ætluðum við svo að
halda áfram, en gátum eigi fengið sömu kjör,
vegna þess að það liafði eigi borgað sig fyrir
hlutaðeigandi íþróttafélag að halda uppi æf-
ingunum. Við neyddumst þvi til þess að taka
hús á leigu og fá okkur kennara. Við gerðum
itrekaðar tilraunir til þess að fá menn úr
öðrum smiðjum í flokkinn en það bar lítinn
árangur. Þó kom einn maður úr Herberts-
prenti og annar úr Acta. Nokkrir kváðust þó
að likindum geta komið eftir áramótin, en
fjárhagsins vegna treystum við okkur ekki til
þess að halda svo lengi áfram, nema okkur
liærist einhver styrkur. Margir í flokknum
voru líka nemar, sem oft eru, eins og flestir
vita, blankir. Við sóttum siðan um styrk til
félagsins og fengum liundrað krónur. Eftir
nýárið héldum við svo nokkrar æfingar, en
gátum eigi fengið fleiri í liðið. Við greiddum
þá áfallinn kostnað, sem var eitthvað yfir
hundrað krónur og hættum. Margir okkar
unnu vaktavinnu, og æfingarnar urðu svo fá-
sóttar, að ógerningur var að halda þeini
áfram. Tilgangur styrksins var sá, að halda
æfingunum áfram, þar til útséð yrði um það.
hvort hægt væri að fá fleiri menn í liópinn.
^Okkur þótti mjög leitt að þurfa að liætta
þessum æfingum, því við vitum, að engum er
nauðsynlegra að gæta vel likama síns en
prenturum, sérstaklega nemunum, sem koma
í prentsmiðjurnar óharðnaðir unglingar og
vilja oft kikna við kassann.
Ég veit, að einungis gott eitt vakir fyrir
formanni félagsins, þegar hann varar nienn
við fjárveitingum úr sjóðum þess, en ég er
viss um, að honum liafa gefizt mörg betri
tækifæri til umvöndunar en þetta. Hann tal-
aði uin, að við værum með þessu að seilast
eftir þeim gjöldum, sem við greiddum i fé-
lagið, en ég vil þá meina, að menn séu altaf
að seilast eftir gjöldum sinum, ef þeir sam-
þykkja einhverja fjárveitingu, sem ekki er
lagaheimild fyrir. Eða máske að þessi styrkur
hafi verið svo óguðlegur vegna þess að hann