Kristilegt stúdentablað - 01.12.1944, Síða 10

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
Þorir þú að hugsa?
„Vér þörfnumst manna, sem kunna að hugsa,“
sagði John Mott einu sinni. Ég vildi gjarna und-
irstrika þctta orð. Vér tölum um að trúa á Guð
og á son hans, Jesúm Krist. Og heimurinn slcoð-
ar þetta tal sem högg framan í andlitið á öll-
um heilhrigt hugsandi mönnum. „Vér getum ekki
trúað! Vér erum nútímamenn, hugsandi menn!
Vér viljum liugsa — ekki trúa!“
En kristindómurinn er ekki högg framan í
hugsunina eða kröfur hcnnar. Þvert á móti, trúin
er í áframhaldi af allri alvarlegri og einlægri
hugsun. Því hvað er að hugsa? Það er a ðhalda öt-
ullega fast við óhrekjandi staðreyndir lífsins með
hugsun sinni, að horfast í augu við veruleikann
eins og hann er og haga lífi sínu hér í tímanum
viturlega eftir honum. Ég skal nefna nokkrar
slíkar óhrekjandi staðreyndir, sem öll sönn hugs-
un um lífið verður að reikna mcð.
Fyrst þetta: Ég hel'i leiðbeinanda og ákæranda
í brjósti mínu, hæglátan vegvisi og þrálátan á-
kæranda, sem virðist sofa á stundum, en vakn-
ar ávallt upp aftur. — Enn fremur: Ég veit, að
það líf, sem hinn ytri heimur býður mér, cr mér
ekki nóg. Hversu mikið, sem það veitir mér,
þyrstir mig samt, eins og maður, sem staddur
er úti á einhverju heimshafanna með vatn óra-
vegu allt í kringum sig, getur dáið úr þorsta. —
Loks: Ég sé, að ég er liér á jörðinni aðeins stutt-
an tíma, og allt eðli mitt rís gegn dauðanum,
sem ég hlýt að mæta. Einhvern tíma, fyrr eða
síðar, er það ég, sem fæ skipun um að taka mig
upp, nafn mitt, sem stendur í dánartilkynningum j -i*"—■i‘
morgunblaðanna, og gröf mín, sem er grafin. ___
Þessar staðreyndir eru tinnuharðar. Maður get-
ur ekki komizt framhjá þeim. Og þess vegna er ^,,
sú „hugsun“, sem reynir að þurrka þær út eða -is
skýra þær burtu, í raun og veru hugsunarleysi.
Ef ég held hugsun minni algáðri og leik ekki
skollaleik við sjálfan mig, en held mér við aðal-
atriðin, endar hugsun mín frammi fyrir þcssum
staðreyndum í trú. Því þá mun ég, á einhvern
liátt og á einhverjum af hinum mörgu vegum
Guðs, fá að reyna, að aðeins náð Guðs í Jesú
Kristi getur hjálpað mér. Aðeins fyrirgefning
syndanna vegna Jesú Krists getur þaggað niður
í ákærandanum hið innra með mér. Aðeins harna-
rétturinn hjá Guði á grundvelli náðarinnar getur
fullnægt hjarta mínu. Og aðcins gjöf eilífa lífs-
ins getur svipt dauðann broddi hans.
Já, vér þörfnumst manna, sem kunna að liugsa
og hjúpa ekki stöðugt fyrir sjálfum sér með
röksemdum sínum staðreyndir lífsins, heldur af-
hjúpa þær.
Skovgaard-Petersen.
Þeir, sem hugsa sér trúarjátningarlausan söfnuð og
trúarsetningarlausan, þeiin ferst eins viturlega og þeim,
sem vildu halda þvi fram, að mannlegur iíkami yrði full-
komnari, ef beinagrindin væri tekin úr honum og ailir
andlitsdrættir og andlitslögun afmáð.
En þeir, sem alltaf eru að amast við trúarjátningum
kirkjunnar og trúarsetningakerfi hennar, vilja að vísu
ekki, að söfnuðir þeirra verði beinagrindalausir, en þeir
vilja fá aðra beinagrind, sem betur sé við þeirra hæfi,
vilja setja sínar eigin kenningar í staðinn fyrir þær,
sem Heilagur Andi hefir myndað í kirkju Guðs. En tæk-
ist þeim að mynda slika kirkju eftir þeirra mynd og
líkingu, ætli sú „fígúra“, sem þá kæmi fram, yrði ekki
eilthvað svipuð því, sem segir i vísunni að farið hafi,
þegar „skrattinn fór að skapa mann“„ — Mjög hætt við
því. (Séra Friðrik Friðriksson).
Jóhann Scbastian Bach (1085—1750), mesti organleik-
ari og kirkjutónlistarmaður Þýzkalands, var einlægur og
inuilega guðhræddur maður. Hann var vanur að rita í
upphafi tónverka sinna þetta stutta bænarorð: Jesu juva
— það þýðir: Jesús, hjálpa þú! Og við niðurlágið, að
loknu verkinu, einnig á latínu: Soli Deo gloria — það
þýðir: Guði einum sé heiðurinn!
Skáldið Tennyson gekk sumardag einn með vini sín-
um úti i trjágarði. Samlalið barst að kristindóminum, og
vinurinn spurði skáldið, hvcr afstaða hans væri til Krists.
Tennyson nam staðar hjá litln blómi, sem teygaði geisla
sólarinnar inn í opna krónu sina, og sagði: „Það sem
sólin er þessu blómi, það er Kristur sál minni.“
10