Kristilegt stúdentablað - 01.12.1944, Qupperneq 18

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
GUNNAR SIGUIiJONSSON ccind tlieol.
Er ekki kominn tími til þess að reyna
krist indóminn ?
Ég held, að í'elá megi ósk allra sannra lslend-
inga þjóð vorri til handa í þessari setningu: Frjáls
þjóð í frjálsu landi.
Þess vegna var það öllum sönnum Islendingum
óblandið gleðiefni þann 17. júní í sumar, þegar
langþráðu marki var náð, fullt frelsi var fengið
og stjórnarskrá hins íslenzka lýðveldis gekk í
gildi.
En þrátt fyrir ])etta mikla gleðiefni, eru margir
kvíðnir og áhyggjufullir um framtíð lands vors
og þjóðar, bæði þegar þeir líta út um heiminn,
til stórþjóðanna, eða þegar þeir horfa inn á við,
til þjóðlífs vors. Þar gætir margs, sem vekur á-
hyggjur og kvíða þeirra, sem eitthvað hugsa.
Það er eftirsóknarvert hverri þjóð að eiga
stjómarfarslegt frelsi og vera ekki öðrum þjóð-
um háð. En hitt er ekki síður nauðsynlegt, að
börn þjóðarinnar séu ekki fjötruð böndum spill-
ingar og lasta, svo að siðferðileg rotnun og los
grafi grundvöllinn undan sönnu og heilbrigðu
þjóðlífi.
En einmitt á ]>ví sviði hafa komið í ljós ýms
vandamúl, sem krefjast lausnar, vandamál, sem
snerta vaxandi æskulýð þjóðarinnar.
Ég ætla ekki að fjölyrða hér um þessi mál eða
lýsa því, hvernig þetta kemur í ljós í þióðlífi
voru. Mönnum er það fullkunnugt. Margir fundir
hafa verið haldnir, ótal greinar hafa verið ritaðar
í blöðin og jafnvel þingið hefir tekið þessi mál
til meðferðar.
Ymsar tillögur hafa komið fram um lausn
þessara vandamála, svo sem að setja á stofn unp-
eldisheimili fyrir vandræðabörn, veita æskulýðn-
um fleiri og hollari skemmtanir o. s. frv. o. s. frv.
Ekki hefir orðið vart mikilla breytinga til batn-
aðar, enda hefir að mestu setið við umræðurnar
og hlaðaskrifin ein. Allar þessar tillögur um lausn
vandamálanna sýna, að menn hafa ekki komizt
að kjarna málsins eða séð, hvar rætur meinsins
liggja. Ég hef ekki trú á því, að auknar skemmt-
anir hjálpi neitt. Ég held, að mörgum finnist
vera meira en nóg af þeim. Vcra má, að uppeld-
isheimili og æskulýðshallir hjálpi eitthvað, ef
þcim er rétt stjórnað og á réttum grundvelli, en
þau leysa ekki vandann eða ráða bót á meininu.
Það kannast flestir við söguna um manninn,
scm kom til úrsmiðsins með vísana af úrinu
sínu og bað hann um að gera við þá, þvi að þeir
gengju ekki rétt. Hann fékk það svar, að það
væri ekki nóg. Það væri verkið í úrinu, sem væri
eitthvað i ólagi og ylli því, að vísarnir gengju
ekki rétt.
Þannig er því einnig farið með siðferðisvanda-
mál ]>jóðar vorrar. Meinið liggur dýpra en svo,
að það verði læknað með ytri ráðstöfunum.
Áður fyrr voru yfirleitt höfð yfir þcssi orð við
skírn ungbarna hér á landi:
„Guðsorð í Ileilagri Ritningu kennir, að allir
menn séu fæddir með syndugu eðli. Þessa kenn-
ingu staðfestir öll reynsla og sýnir, að allir menn
eru syndugleik háðir frá móðurlífi.“
Liklcga hefir einhverjum bjartsýnum „nýguð-
fræðingi“ þótt gæta hér fulhnikillar svartsýni á
manneðlið, svo að þcssi orð hafa verið fclld niður
í nýjustu útgáfu handbókar prestanna, ásamt
ýmsum fleiri breytingum.
En þcssi orð gömlu handbókarinnar standa
þó óhögguð og staðfest af reynslunni, og sýna
þau oss, hvar rætur meinsins liggja.
Og af því að meinið er þessa eðlis, er ekki til
nema einn, sem getur hjálpað. Og það er Jesús
Kristur, frelsari syndara. En á hann hefir yfir-
18