Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1942, Blaðsíða 30

28
lækninganám, svo að þörfum þjóðarinnar á því sviði
sé fullnægt.
Ég hef heyrt, að landlæknir væri að hugsa um að
stofna tannlæknaskóla hér og hefði jafnvel falið lækna-
deild háskólans að undirbúa það. Ef úr þeirri ráða-
gerð verður, þá er víst engin hætta á, að tannlæknar
verði of fáir hór eftir nokkur ár. En annað mál er
það, hvort hægt verður eða liagkvæmt að stofna hér
fullkominn tannlæknaskóla, svo að þeir, sem útskrif-
uðust þaðan, yrðu dugandi tannlæknar. Bæði er það,
að kostnaður við stofnun og rekstur slíks skóla yrði
svo mikill, að vafasamt er, að fjárveitingavaldið veitti
nægilegt fé til þess, að skólinn yrði starfi sínu vax-
inn. En það, sem gerir þessa hugmynd lítt mögulega
að minu áliti, er það, að hér myndi tæplega völ á
hæfum kennslukröftum. Eins og allir tannlæknar vita,
verða kennararnir að afla sér menntunar í þeim grein-
um, sem þeir kenna, og einnig að hafa nægilegan tíma
afgangs frá sínum praxis. En hvorugt álít ég, að sé
fyrir hendi hér hjá tannlæknum Reykjavikur.
Ég hef þvi miður ekki getað gert neina áætlun um
stofnkostnað og rekstur tannlæknaskóla við okkar
hæfi, vegna þess að ég hef engin gögn í höndum til
að byggja á. En það virðist engin fjarstæða að gera
ráð fyrir, að það myndi kosta ríkissjóð eins mikið
og að senda 2 menn til náms árlega á ameríska tann-
iæknaslcóla aigerlega upp á sinn reikning og með því
móti fengist áreiðanlega nægileg fjölgun tannlækna
og um leið trygging fyrir því, að þeir yrðu starfi
sinu vaxnir.
Ég vil því enda þessar bollaleggingar með þeirri
tillögu minni til Tannlæknafélags íslands, að það ráð-
leggi heilbrigðisstjórn, að styrlclir verði að öllu eða
nokkru leyti hæfilega margir menn til náms við am-
eríska tannlæknaskóla, eða aðra skóla að stríðinu
loknu, og setja það sem skilyrði fyrir styrknum, að
hinir ungu tannlæknar, að loknu námi, störfuðu ein-
hvern vissan tima, t. d. 3—-5 ár, á þeim stöðum á
landinu, sem mcst væri þörf fyrir tannlækni og at-
vinnuskilyrði þolanleg.