Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1942, Qupperneq 35

33
skólinn í Kaupmannahöfn hafa hlolið slíka viður-
kenningu.
Nú er það vitað, að þeir, sem lokið liafa námi við
framangreindan skóla i Þýzkalandi, geta fengið full
tannlæknaréttindi þar i landi, og þykir þar með feng-
in trygging fyrir, að óli Baldur hafi öðlazt nægilega
fræðslu og þekkingu í fræðigrein sinni. Á hinn bóg-
inn er mikill skortur á tannlæknum hér á landi, þar
sem sumir landsf.jórðungar eru alevg tannlæknislaus-
ir, svo sem Austfirðingafjórðungur, en þar hyggst Óli
Baldur að setjast að, ef honum verður leyft að fara
með tannlækningar. Hefir hann þegar unnið sér traust
fyrir tannsmíðar sínar, sem þykja bera vott um hag-
leik og vandvirkni. Er með þessu að nokkru bætt úr
vandkvæðum Austfirðinga á þessu sviði, en hitt er
þó mikilsverðara, að þar sé búsettur fullkominn tann-
læknir, sem geti gert við tannskemmdir. Sýnist eng-
an veginn rétt að láta ónotaða þá starfskrafta, sem
fyrir hendi eru, þegar þeirra er slík þörf sem raun
ber vitni.
Á það er einnig að líta, að maður þessi hefir var-
ið miklum tíma og ljármimum til að afla sér nauð-
synlegrar þekkingar i fræðigrein sinni, og því ósann-
gjarnt að meina honum að njóta ávaxtanna af iðju
sinni.
Nefndarálit
um frv. lil laga um heimild fyrir ríkisstjórnina til
að veita tannlækni Óla Baldri Jónssyni tannlækn-
ingaleyfi. — Frá allsherjarnefnd.
Nefndin hefir athugað frv. og leitað um það álits
landlæknis.
Skýrir landlæknir svo frá, að i Þýzkalandi sé um
tvenns konar skólafyrikomulag að ræða í þessurn
fræðum. Annað, eldra fyrikomulag, þar sem lögð er
áherzla á tannsmíðar með framhaldskennslu í að
draga út tennur og fylla skemmdar tennur. Hitt og
yngra skólafyrirkomualgið er almenn akademisk
kennsla i tannlækningum, á líkan hátt og gert er