Morgunblaðið - 11.02.2009, Side 37

Morgunblaðið - 11.02.2009, Side 37
Minningar 37 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. FEBRÚAR 2009 varði honum á þann hátt að flestir gætu tekið sér það til fyrirmyndar. Ég kynntist honum fyrst sem kenn- ari Álfheiðar og Birgis í Andakíls- skóla, hvar hann var einstakt for- eldri í skólasamfélagi, virkur, athugull og gagnrýninn en ávallt tilbúinn að leggja hönd á plóg. Föð- urhlutverkið tók Sverrir afar alvar- lega og var oft ómyrkur í máli í garð þeirra sem hann taldi að sinntu því ekki sem skyldi. Það var þó ekki fyrr en ég hóf störf við Landbúnaðarháskólann að milli okkar þróaðist vinasamband sem einkenndist af löngum samræð- um. Við vorum ólík en áttum það sameiginlegt að vera svolítið gamlar sálir sem ígrunduðu ábyrgð og áhrif hvers fullvaxta manns. Uppeldis- og skólamál, tengsl fræða við raunveru- leikann, framtíðarmöguleikar lands- byggðarinnar, þorpið, borgin og heimurinn. Þetta voru málefni sem við ræddum fram og til baka og vor- um alls ekki alltaf sammála. Þá gerði löng vist mín í veiðihúsi mig sam- ræðuhæfa um fluguhnýtingar, fal- lega tökustaði og baráttuglaða urr- iða. Um árabil þjálfaði Sverrir Axel son minn og stend ég líkt og aðrir sveitungar í ævarandi þakkarskuld fyrir framlag hans til íþrótta- og æskulýðsmála. Allir sem þekktu Sverri vel skynj- uðu að fyrir nokkrum árum urðu á honum ákveðnar breytingar, eitt- hvert innra angur og þungi sótti á. Sömu verk unnin en meira af skyldu- rækni en leikgleði. Enginn er ein- hamur. Ég heimsótti Sverri síðast rúmri viku fyrir andlátið. Þá áttum við langt og gott spjall þar sem honum varð tíðrætt um strákana okkar og Hvanneyri. „Við erum heppin, Hella, hvað þetta eru upp til hópa góðir krakkar. Ég hef reynt að leggja mitt af mörkum.“ Það er hárrétt hjá þér, félagi, svo sannarlega hefur þú gert það,“ svaraði ég og tók um kaldar, fölar hendur hans. Ábyrgð okkar sem eftir lifum er að halda áfram, ígrunda eigin lífs- gildi og störf. Elsku Emma mín, Birgir Þór, Álf- heiður, Anna Soffía, Ragnheiður og fjölskylda. Megi Guð og góðir englar vera hjá ykkur og styrkja. Til hugg- unar harmi liggja fallegar minningar um yndislegan mann. Þitt er valið Hann er sífellt innan seilingar þegar syrtir í álinn kaleikur bölsýni og kjarkleysis, fleytifullur af myrkri. Fjær stendur bikar vonar og bjartsýni, barmafullur af ljósi. Teygðu þig í hann. (Ólafur Ragnarsson.) Helena Guttormsdóttir. Að eignast traustan og góðan vinnufélaga er ekki sjálfgefinn hlut- ur. Ég var búinn að kenna við bændadeild Bændaskólans á Hvann- eyri í tvo vetur þegar Sverrir Heiðar bættist í hópinn. Þar var kominn öfl- ugur liðsmaður enda voru honum fljótt falin ýmis ábyrgðarstörf við deildina. Við unnum saman sautján vetur í kennslunni og nítján árgang- ar nemenda hafa komið þar við sögu. Það var ekki síst framan af þessu tímabili sem við unnum þétt saman að ýmsum verkefnum fyrir skólann, utan okkar kennslugreina. Þá kynnt- umst við vel og byggðist upp gagn- kvæmt traust og vinátta. Það var alltaf notalegt að hitta Sverri aftur þegar leið að hausti og skólinn var að hefjast. Hann spurði í þaula hvernig hefði gengið í búskapnum um sum- arið, hvort það veiddist ekki eitthvað í netið, hvort hann þyrfti ekki að koma og stugga við gæsunum sem gætu rifið í sig hána frá lömbun- um … Þegar veikindi hans fóru að segja til sín fannst fljótt hvað vantaði ósköp mikið á efsta loftið í Gamla skólanum. Hann var oftast svo glað- vær og glettinn, fullur af smitandi áhuga á náminu og að nemendum vegnaði sem best. Það var margt gott spjallið sem við áttum um allt mögulegt fleira en vinnuna, þó ekki sé ég viðræðuhæfur um enska knatt- spyrnu, fótboltaþjálfun, stang- eða skotveiðar sem voru m.a. hans hugð- arefni. Við ræddum oft um búskap eða íslenska náttúru og í því sam- hengi minntist Sverrir oft á afa sinn og ömmu í Skógum á Þelamörk. Þar hafði hann greinilega fengið góðan grunn til að byggja á í lífinu. Minningarnar streyma fram, svo ótal margs að minnast eftir langt samstarf, þó hér sé kvaddur bráð- ungur maður. Bestu þakkir fyrir allt og Guð blessi minningu þessa góða samverkamanns og vinar. Kæra Emma, Álfheiður og Birgir Þór og þið öll fólkið hans Sverris! Guð blessi ykkur og styrki um ókomna tíð. Árni Brynjar Bragason. Fyrstu minningar mínar um Sverri eru frá því í miðjum fyrsta bekk, þegar hann byrjaði að þjálfa okkur. Alltaf þegar ég kom í heim- sókn til Birgis var hann til í að fara út í fótbolta með okkur eða gera það sem við vildum. Það skipti ekki máli hvað var, allt- af gat Sverrir komið á leiki, hvatt okkur og fylgst með. Hann var alveg einstakur að þessu leyti. Það sést hvað Sverrir hafði mikinn áhuga á okkur að þegar við fermd- umst bað hann um að láta taka mynd af sér með „strákunum sínum“ eins og hann sagði, enda var hann búinn að þjálfa okkur alla einhvern tímann og gera svo margt fyrir okkur að ekki væri hægt að telja það allt upp og eigum við alltaf myndina þar sem hann stendur fyrir aftan okkur. Hann var alltaf ljúfur og góður mað- ur og hans verður sárt saknað að ei- lífu. Kveðja, Axel Máni Gíslason. Elsku Sverrir, þín er sárt saknað. Þegar við fréttum af andláti þínu trúðum við þessu varla þrátt fyrir að þú værir búinn að vera veikur lengi. Síðustu daga höfum við hugsað til ykkar, Álfheiður, Biggi og Emma. Við höfum hugsað um og rifjað upp allar þær stundir sem við áttum saman, þegar við systkinin komum í heimsókn til ykkar og gistum, þegar þú bauðst til að fara með okkur öll, okkur systkinin og Álfheiði og Bigga í salinn, þegar þú leiðbeindir okkur í sambandi við fótboltann og bara all- ar þær góðu stundir sem við höfum átt saman í gegnum árin. Við systk- inin áttum stundum næstum því heima hjá ykkur fjölskyldunni og var alltaf hægt að leita til ykkar ef eitthvað var að eða bara með hvað sem var. Við eigum þér og fjölskyldu þinni mikið að þakka. Mér er ofarlega í hug ferðin sem þú fórst með okkur stelpurnar í Skallagrími til Eng- lands í Bobby Charlton-skólann. Þetta er ferð sem aldrei gleymist. Við gleymum aldrei hvar við vorum þegar við fréttum af veikindum þín- um, við vorum harmi slegin en bjart- sýni og baráttuþrek þitt gaf okkur von um að þú kæmist yfir þetta. Okkur fannst gott að geta lesið tölvupóstinn þinn þar sem þú sagðir frá gangi mála. Þið voruð bjartsýn og full af baráttuanda allt fram á síð- ustu stundu. Við hittum þig í útskriftarveisl- unni hennar Álfheiðar og erum svo glöð fyrir þína og ykkar hönd kæra fjölskylda að þú gast verið með okk- ur öllum á þessum yndislega tíma þegar Álfheiður dóttir þín varð stúd- ent. Við hittum þig síðast á aðfanga- dag og það fer okkur aldrei úr minni hvernig þú kvaddir okkur bara eins og venjulega og eins og við myndum hittast aftur. Þegar við óskuðum þér gleðilegra jóla óraði okkur ekki fyrir því að við ættum aldrei aftur eftir að hitta þig. Elsku fjölskylda, við sendum ykk- ur innilegar samúðarkveðjur héðan úr Sigtúni og munum geyma minn- inguna um Sverri í hjarta okkar um ókomna tíð. Andrés og Aðalheiður. Elskulegur vinur okkar Sverri Heiðar er látinn eftir eins og hálfs árs baráttu við illvígan sjúkdóm. Sjúkdóm sem að lokum hafði yfir- höndina. Okkur langar að minnast hans og þakka samfylgdina. Það var fyrir um tíu árum að við fjölskyldan kynnt- umst Sverri fyrst, en þá fór hann að þjálfa yngri son okkar Jóhann í fót- bolta. Með okkur tókst strax mikill vinskapur sem hélst æ síðan og aldr- ei bar skugga á. Með börnum hans Birgi Þór og Álfheiði og Jóhanni tókst einnig mikill vinskapur. Má segja að Sverrir hafi tekið Jóa sem sínum eigin syni og var hann óþreyt- andi í að rækta vinskap barnanna eins og hans var von og vísa. Fyrir allt sem hann var Jóa og allt sem hann kenndi honum um fótboltann og ekki síst lífið og tilveruna viljum við þakka af alhug. Við sáum strax að Sverrir hafði einstakan mann að geyma. Hann var glaðlyndur, heill og umfram allt gef- andi í öllum samskiptum. Það sáum við best á því hvernig hann hélt utan um „flokkinn“ sinn í fótboltanum. Hann hélt utan um hvern og einn og gaf endalaust af sér. Enda uppskar hann vel. Það var mikið áfall þegar Sverrir hætti þjálfun hjá ungmenna- félaginu Skallagrími. Við fjölskyldan höfum notið þess að umgangast Sverri og fjölskyldu hans mikið þessu tíu ár. Ferðast með þeim innan lands og utan og átt með þeim innihaldsríkar samverustundir sem aldrei gleymast. Alltaf kom hann fagnandi og var einstaklega góður heim að sækja. Hans verður sárt saknað . Með þessum fátæklegu orðum viljum við þakka fyrir að hafa fengið að kynnast þessum yndislega dreng og okkar besta vini. Hann auðgaði líf okkar allra og lét alls staðar gott af sér leiða. Elsku Sverrir! Far þú í friði, friður Guðs þig blessi hafðu þökk fyrir allt og allt. (V.Briem.) Guð gefi fjölskyldu hans og vinum styrk á þessum erfiðu tímum. Eva, Trausti og Jóhann. Vinur okkar Sverrir Heiðar var hógvær maður og prúður í allri framkomu. Við sem látum stundum meira fara fyrir skoðunum okkar og persónu megum þakka fyrir að hafa átt slíkan vin. Hann var vinur sem gat hlustað og á gestrisni hans og vináttu var aldrei þurrð. Nú að hon- um látnum finnum við hvað spor hans eru djúp í minningunni og hve skarðið sem höggvið var í vinahóp- inn í síðustu viku er stórt og óbæt- anlegt. Vinnusemi Sverris og ábyrgðar- kennd var við brugðið og nýttust þessir eiginleikar honum vel bæði í náminu og í þeim störfum sem hann tók síðar að sér á Hvanneyri. Okkur samnemendum hans er þó ekki síður í minni hans hlýja lundarfar og létta skopskyn sem alltaf var skammt undan ásamt brosinu ljúfa sem við seint gleymum. Erfitt er að botna í því heimsins teningskasti sem sendi öðlingnum Sverri, vini okkar, þann óvægna vá- gest, sem hann að lokum varð að lúta fyrir. Æðruleysi Sverris þann tíma sem hann barðist við krabbameinið sýndi ekki síst hvern mann hann hafði að geyma. Það hefur löngum þótt hinn æðsti mannsbragur á Ís- landi að hopa hvergi fyrir dauðanum þótt hart sæki fram og þá raun stóðst Sverrir flestum betur. Okkar gæfa var að kynnast þér, Sverrir minn, það vitum við öll bekkjarfélagar þínir úr Búvísinda- deild og sérstaka kveðju senda þér sambýlingarnar úr Hlégarði. Sé nú svo til hagað, þá hittumst við aftur á grænum grundum, en hvað sem því líður mun minningin um þig lifa í brjóstum okkar og annarra sem kynntust þér á þinni alltof stuttu ævi. Emmu, Álfheiði og Birgi, ásamt öðrum aðstandendum, sendum við innilegar samúðarkveðjur. Anna Bryndís Tryggvadóttir, Guðrún Lárusdóttir, Guðrún Stefánsdóttir, Jóhannes Rík- harðsson, Sigríður Jónsdóttir, Sigurður Kristjánsson, Sævar Bjarnhéðinsson, Þorsteinn Bergsson og Þórarinn Leifsson, bekkjarsystkin í Búvísindadeild á Hvanneyri 1989-1991. Elsku vinur okkar, nú ertu búinn að kveðja okkur. Þín verður sárt saknað á okkar heimili þar sem þú hefur átt hlut í hjörtum okkar allra. Hverjum á Telma Sól nú að gefa koss á skeggið að lokinni góðri heim- sókn? Litli Aron Bjarni fékk ekki að kynnast þér nógu mikið, sá orkubolti hefði nú viljað fíflast með þér í bolt- anum. Þú kenndir okkur margt sem við munum ávallt geyma og nýta okkur um ókomna framtíð. Þú og fjölskylda þín hafið verið svo góð við okkur alveg frá því við kynntumst ykkur. Alltaf tilbúin að aðstoða hvort sem var við stuðning, pössun eða eldamennsku. Allar þær stundir sem áttum við með þér og þínum geymum við í huga okkar og hjörtum. Það var margt sem var brallað. Öll spilin sem við tókum, veiðiferðirnar, skemmt- anirnar og hvað sem við tókum okk- ur fyrir hendur. Það var okkur ómet- anlegt að þú elsku vinur skyldir taka það verkefni að þér að vera veislu- stjóri í brúðkaupi okkar. Þar er þér rétt lýst þar sem þú átt auðvelt með að tjá þig frammi fyrir mörgum, get- ur gert góðlátlegt grín að sjálfum þér og öðrum og að þú varst vinur vina þinna. Þú varst alltaf svo lífs- glaður og sinntir þínum áhugamál- um af miklum metnaði. Fyrsta minning konunnar, minn kæri, var þegar þú bankaðir upp á ásamt bekkjarfélögum þínum á heimili hennar í dimmiteringu hjá Bændaskólanum á Hvanneyri. Þarna var ungur spengilegur maður með dökkt hár og það furðulegasta skegg sem hún hafði nokkurn tíma séð. Þessu hefur hún aldrei gleymt og mun aldrei gleyma. Hvernig er hægt að kveðja mann sem hefur gef- ið manni svona mikið? Huggun okk- ar felst í því hversu miklu þú náðir að afreka á þinni stuttu ævi og hvað margt af því mun nýtast fyrir börn okkar og barnabörn. Við munum ávallt geyma þig í minningunni og það mun enginn geta fyllt í það tóm sem við berum nú með okkur. Elsku Emma Heiðrún, Álfheiður, Birgir Þór og þeir sem stóðu Sverri næstir, okkar innilegustu samúðarkveðjur vegna fráfalls þessa yndislega manns. Sólrún Halla, Ísgeir Aron, Telma Sól og Aron Bjarni. Til minningar um kæran vin og góðan félaga, Sverri Heiðar Júl- íusson. Að eiga vin er vandmeðfarið, að eiga vin er dýrmæt gjöf. Vin, sem hlustar, huggar, styður, hughreystir og gefur von. Vin sem biður bænir þínar, brosandi þér gefur ráð. Eflir þig í hversdagsleika til að drýgja nýja dáð. (Ingibjörg Sigurðardóttir.) Það er með söknuði sem við kveðj- um þig, kæri vinur og veiðifélagi, Sverrir Heiðar. Eftir lifa minningar um ógleymanlegar samverustundir sem ylja okkur og fjölskyldum okkar um ókomin ár. Við vorum þess heið- urs aðnjótandi að fá að veiða með þér í ófá skipti. Í þeim ferðum nutum við reynslu þinnar af veiðum, þekk- ingu á náttúru og fádæma næmi fyr- ir bráð og veiðmennsku. Húmor þinn, bæði fyrir veiðifélögum (sem oft gáfu tilefni til þess) og sjálfum þér var ómetanlegur. Óeigingjarn félagi sem deildir bráð með þeim sem minna veiddu. Við treystum því að þú kannir nýjar veiðilendur þann- ig að við getum tekið upp þráðinn þegar við hittumst aftur. Sá kærleikur og umhyggja sem þú barst fyrir fjölskyldu þinni, vinum og samferðamönnum lætur engan ósnortinn. Emma Heiðrún, Álfheið- ur og Birgir Þór, við vottum ykkur okkar dýpstu samúð sem og öðrum í fjölskyldu Sverris Heiðars. Haraldur Örn, Ísgeir Aron, Sigurjón og fjölskyldur. Hverju samfélagi er nauðsyn að eiga einstaklinga sem hafa lag og drifkraft til að koma góðum málum áfram. Einstaklinga sem eru tilbúnir til að stíga fram fyrir skjöldu, taka frumkvæði og láta hlutina gerast með jákvæðum og uppbyggilegum hætti. Sverrir Heiðar var einn af þessum mönnum og með krafti og bjartsýni lagði hann sitt af mörkum til að gera samfélag okkar betra. Knattspyrnudeild Skallagríms var svo lánsöm að njóta starfskrafta Sverris Heiðars um árabil. Hann var duglegur við að afla sér menntunar á sviði knattspyrnuþjálfunar enda vildi hann hafa fullt vald á því verk- efni sem hann hafði tekið að sér. Sverrir hafði gott lag á að koma vitn- eskju sinni og kunnáttu til skila til krakkanna og með óeigingjörnu starfi og elju sinni setti hann mark sitt á starf deildarinnar svo eftir var tekið. Þeir unglingar sem nutu þjálf- unar hans munu búa að þeirri leið- sögn allt sitt líf á miklu fleiri sviðum en knattspyrnunni einni. Knatt- spyrnudeild Skallagríms sendir fjöl- skyldu Sverris Heiðars dýpstu sam- úðarkveðjur um leið og við þökkum fyrir að hafa fengið að njóta krafta hans í starfi og leik. Minningin um góðan dreng mun lifa í hjörtum okk- ar allra. F.h. knattspyrnudeildar Skallagríms, Kristmar Ólafsson. Sverrir Heiðar var einstök, glitr- andi perla í mannlífinu. Hann heill- aði samferðafólk sitt með fram- kvæmdagleði, jákvæðni og lítillæti. Það eru forréttindi að hafa kynnst slíkri perlu í námi og starfi. Sverrir var frábær kennari sem leiðbeindi á uppbyggilegan hátt. Umsögnum um verkefni fylgdi jafnan jákvæð gagn- rýni, stundum góðlátlegt grín og hvatning til að gera enn betur. Það getur verið einmanalegt að vera fjar- nemi, en Sverrir lagði sig fram um að halda góðu sambandi við nemend- ur sína og virkja þá til samskipta á netinu. Staðlotur á Hvanneyri undir hans stjórn voru bæði fræðandi og skemmtilegar. Fjölskyldan var það sem skipti Sverri mestu máli og hann studdi vel við krakkana sína í leik og starfi. Sverrir var vel virkur í foreldrasamstarfinu. Áhugi hans og jákvæðni smitaði út frá sér í því starfi eins og öðru sem hann tók þátt í. Það var líka gott að geta leitað til hans ef á móti blés á þeim vettvangi. Góður drengur, genginn á vit þinna feðra, þig grætur nú margur, þegar það brást þér að bjarga. Í lífinu varstu svo ljúfur og lund þín síung og kát. Þú grættir þá engan, en gladdir svo marga. Þú óskar víst ekki eftir grát. (Ívar Björnsson frá Steðja.) Elsku Emma, Álfheiður og Birgir. Ég sendi ykkur mínar innilegustu samúðarkveður. Megi gæfan fylgja ykkur um ókomna tíð. Blessuð sé minning Sverris Heiðars. Hulda Hrönn Sigurðardóttir. Kveðja frá Nemendafélagi LbhÍ. Í dag kveðjum við Sverri Heiðar Júlíusson, brautarstjóra búfræði- brautar LbhÍ, sem lést 12. janúar sl. eftir hetjulega baráttu við krabba- mein sem hann mætti af æðruleysi og bjartsýni. Mikill missir er að Sverri, en sem kennari náði hann vel til nemenda enda var hann skemmtilegur, vel les- inn og hafði mikinn áhuga á því efni sem hann kenndi. Utan kennslustofu var hann hrókur alls fagnaðar, alltaf glaður svo eftir var tekið. Fram til síðasta dags var hann í forsvari fyrir íþróttanefnd pöbbsins á Hvanneyri þar sem fótboltaáhugamenn staðar- ins komu saman og horfðu á leiki meistaradeildarinnar sem og aðra stórleiki enda var Sverrir knatt- spyrnuáhugamaður og mikill aðdá- andi Liverpool F.C. Fyrir hönd nemenda LbhÍ sendi ég Emmu, Álfheiði, Birgi og öðrum aðstandendum innilegar samúðar- kveðjur. Minningin um góðan dreng mun lifa. Eyjólfur Ingvi Bjarnason, for- maður Nemendafélags LbhÍ.  Fleiri minningargreinar um Sverri Heiðar Júlíusson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.