Morgunblaðið - 19.02.2009, Side 31

bæra vini mínum. Góðir brandarar
voru gulls ígildi, hvort sem hann
sagði þá sjálfur eða var hlustandi.
Ég átti svo sannarlega von á því að
nú þegar ég var að hætta að fljúga
myndum við eiga margar frábærar
samverustundir á næstu árum, já
jafnvel áratugum. En svona geta for-
lögin gripið inn í atburðarásina,
þessi einstaki vinur minn tekinn frá
okkur svo til án fyrirvara. Minning-
arnar um góðan starfsfélaga og vin
munu hins vegar lifa um ókomin ár.
Við sendum Lóu, Tinnu, Hrafn-
hildi, Bergljótu, Sigrúnu, foreldrum
Ragnars og allri fjölskyldunni okkar
innilegustu samúðarkveðjur
Reidar Kolsöe, Sigrún,
Heiða og fjölskyldur.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
...
(23. Davíðssálmur.)
Kvatt hefur vinur minn og félagi
til margra ára. Leiðir okkar lágu
saman við flugnám og ýmis störf sem
við unnum í félagi með flugnáminu,
m.a. slökkvistarf í Vestmannaeyjum
í gosinu, svo eitthvað sé nefnt. Á
frumbýlisárum okkar í Lúxemborg
þegar við hófum störf hjá Cargolux
voru samskipti fjölskyldna okkar
mjög náin og margt brallað.
Þú varst ekki búinn að vera lengi
hjá Cargolux þegar yfirmenn þínir
og við starfsfélagarnir sáum að á
ferðinni var maður sem hafði allt til
að bera, vera í forsvari fyrir flug-
mannafélagið og þjálfunarflugmað-
ur. Það er ekki öllum gefið að vera
þjálfunarflugmaður og kennari.
Ragnar var þeim einstæðu eiginleik-
um gæddur að hafa léttan húmor og
þægilega þolinmæði sem smitaði út
frá sér og gerði erfiða hluti létta, auk
þess sem flugmönnum undir hans
umsjá leið vel og má segja að það
hafi verið tilhlökkun að fara með
Ragnari í flug, hefðbundin próf og
þjálfanir.
Á ferðum okkar vítt og breitt um
heiminn þar sem við dvöldum fjarri
fjölskyldum okkar urðu kynnin mjög
náin. Stuðningur manna á milli í
vandamálum hvers og eins varð að
vandamáli allra sem voru í áhöfn í
það skiptið og ræddu menn og af-
greiddu vandamál sem upp komu
sem væru þeirra eigin. Svona var
samheldnin og væntumþykjan í raun
þegar á reyndi.
Nú þegar Ragnar hefur kvatt og
fengið flugtaksheimild til þess
áfangastaðar sem við munum allir fá,
oftast án vitneskju um hvenær eigi
að fara í ferðina miklu, kveðjum við
fjölskylda mín og þökkum fyrir
ánægjulegar og eftirminnilegar
stundir með Ragnari og Lóu. Kæra
Ólöf og fjölskylda, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurður Ó. Halldórsson
og fjölskylda.
Öðru sinni er höggvið skarð í raðir
bekkjarbræðranna í 6-R sem luku
stúdentsprófi frá Menntaskólanum i
Reykjavík fyrir 40 árum, vorið 1969.
Ragnar Kvaran var umsjónarmað-
ur bekkjarins, sá um að skrá í kladd-
ann ef nemendur komu of seint í tíma
eða voru fjarverandi. Slíkur starfi er
ekki vís vegur til vinsælda, en um
Ragnar gilti öðru máli. Hann var
ávallt glaður og reifur, hvers manns
hugljúfi, heiðarlegur, skemmtilegur,
jákvæður og heill í gegn.
Bekkjarbræður minnast hans fyr-
ir ánægjulega samvinnu í náminu og
skemmtilegar stundir í félagslífi og
utan skólaveggjanna. Ragnar spilaði
á gítar og söng á skemmtunum og í
góðra vina hópi. Hann var dagfars-
prúður, síkátur og brosandi og and-
rúmsloft kringum hann var afslapp-
að.
Síðasta veturinn í skólanum komu
upp deilur milli nokkurra 6. bekkja
og stjórnenda skólans um íslensku-
kennslu og var þungt í mörgum nem-
endum. Bekkurinn okkar, 6-R, steig
þá skref til sátta til að unnt yrði að
ljúka kennslu með reisn. En sjálf-
sagt áttu deilurnar sinn þátt í að
bekkurinn kaus að senda skólanum
skilaboð að hætti fornmanna á síð-
asta skóladegi. Reist var níðstöng
með hrosshaus í brekkunni framan
við skólann. Þeir sem voru vel lesnir í
Egils sögu þekktu fordæmið. Ragn-
ar kom að þessu verki ásamt nokkr-
um öðrum og minnast margir þessa
uppátækis sem var til gamans gert
þótt broddur væri í því. Það mæltist
hins vegar illa fyrir hjá ýmsum
stjórnendum skólans og leit um tíma
út fyrir að stúdentsútskrift sumra
væri í hættu. En aðrir, þar á meðal
Kristinn Kristmundsson, dáður ís-
lenskukennari bekkjarins á fyrri
námsárum, sáu ljósu og broslegu
hliðarnar á tiltækinu og þá var málið
látið niður falla.
Ragnar gerði flugið að ævistarfi
og bjó erlendis um áratugaskeið.
Flestir bekkjarbræðurnir sáu hann
því sjaldan eftir stúdentsútskriftina,
einna helst í kringum stúdentsaf-
mæli. Í júní verður 40 ára stúdents-
afmæli og hópurinn hittist á ný. En
gleðihljómurinn í góðra vina hópi
verður trega blandinn. Einn skær-
asti strengurinn er slitinn.
Við sendum fjölskyldu Ragnars
einlægar samúðarkveðjur.
F.h. bekkjarbræðra í 6-R,
Stefán Halldórsson.
Við hittumst í Fjósinu í byrjun
október 1965, þangað hafði verið
safnað saman öllum strákum sem
ekki áttu lögheimili í Reykjavík en
ætluðu að hefja nám í MR það haust-
ið. Í annarri stofunni voru Kópa-
vogsbúar, en í hinni voru ekta sveita-
menn, en með okkur þó örfáir
Hafnfirðingar og einhverjar eftir-
legukindur frá fyrra ári. Líklega
hafa skólayfirvöld talið að við gætum
haft slæm áhrif á borgarbörnin og
því ákveðið að vista okkur dreifbýlis-
búana í þessu útihúsi. Á öðrum
skóladegi þurfti að velja umsjónar-
mann. Við völdum strax Ragnar
Kvaran. Valið var einfalt, hann var
greinilega heimsmaðurinn í okkar
bekk, rataði um skólann, þekkti á
kerfið, átti bíl, bjó í Reykjavík, veiddi
hval og átti kærustu. Meðan við hinir
vorum hálfhallærislegir og enn með
hor í nefi, var Ragnar orðinn sjóaður
séntilmaður og sjarmör.
Persónutöfrar Ragnars lágu á
mörgum sviðum, í honum var ein-
hver óvenjulegur frumkraftur sem
allir hlutu að heillast af. Hann var
músíkant sem spilaði blús á gítarinn
sinn áður en Eric Clapton kunni
gripin, hann var útivistarmaður sem
stundaði skíði, veiðar og golf og hann
var hugmyndaríkur hugsjónamaður
og handlaginn framkvæmdamaður. Í
hugum okkar bekkjarfélaganna var
hann þó alltaf fyrst og fremst hinn
glaði, heiðarlegi og einlægi félagi og
vinur.
Nú þegar komið er að kveðjustund
er margs að minnast eftir áratuga
vináttu. Ragnar kaus að gera flug að
sínu ævistarfi eins og faðir hans og
alnafni. Þar náði hann miklum
frama. Vegna starfsins bjó hann með
Lóu sinni og stelpunum flest árin í
Lúxemborg, en flutti fyrir fáum ár-
um hingað heim og fór svo á eftirlaun
rétt fyrir síðustu áramót. Þó að vík
væri milli vina tókst okkur að halda
vináttunni lifandi. Í nokkrur skipti
gistum við María hjá þeim úti og nut-
um mikillar gestrisni og þegar Ragn-
ar átti leið hingað heim í veiðiferðir
eða sumarfrí leitaði hann mig uppi
og við fundum tilefni til að hittast,
gleðjast og stilla gamla strengi.
Við göntuðumst með það að sem
dæmi um samstillinguna eignuðust
við börnin á sömu árum – þau þrjár
dætur og við þrjá syni. Á okkar síð-
ustu fundum vorum við Ragnar að
reyna að brjóta til mergjar síðasta
afrek okkar bekkjarfélaganna í MR,
þegar við á dimmisjón reistum skól-
anum níðstöng að hætti Egils Skalla-
grímssonar, með hrosshaus á stöng
og dýrkveðnum formála. Við mund-
um alla atburðarásina í smáatriðum,
en gátum þó hvorki orðið sammála
um efni formálans né hver hefði flutt
níðið. Að lokum sættumst við á að
líklega væri þessi sameiginlega
gleymska besta niðurstaðan, því far-
sælast væri að geyma til frambúðar
aðeins jákvæðar minningarnar. Um
Ragnar Kvaran á ég eingöngu slíkar
minningar, sem nú er tími til að
þakka fyrir.
Góður drengur er genginn. Við
María sendum Lóu og dætrunum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Jón Ásbergsson.
Kveðja frá Þyts-félögum
Það var okkur Þyts-félögum mikið
áfall að heyra af andláti okkar kæra
félaga Ragnars Kvaran jr., sem lést
eftir skyndileg veikindi. Raggi var
farsæll flugstjóri hjá Cargolux í 35 ár
og starfaði meðal annars sem þjálf-
unarflugstjóri hjá því. Góð þjálfun
flugmanna var honum hugleikin
enda mikilsvirtur á því sviði. Raggi
var félagi í flugklúbbnum Þyt frá
1989 og var mjög virkur í félagsstarf-
inu, driffjöður framkvæmda og hrók-
ur alls fagnaðar á árshátíðum sem og
á okkar árlegu sumarhátíð í Birki-
laut.
Hann naut þess að fljúga flugvél-
um Þyts, Piper Cub og Cessnu 180,
þegar hann var ekki í vinnunni að
fljúga Boeing 747. Sem dæmi um
greiðasemi Ragga þá flugu hann og
Doddi vinur hans, þá nýkeyptri,
Cessnu 180 frá Lúxemborg til Ís-
lands fyrir Þyt.
Raggi var mikill útivistarmaður,
skíðamaður, góður veiðimaður og
frábær félagi. Hann fór ekki í mann-
greinarálit, fyrir honum voru allir
jafnir, bæði í leik og starfi. Alltaf
glaður og hress og hafði einstaklega
góða nærveru.
Við vottum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúð.
F.h. félaga í flugklúbbnum Þyt,
Jón Ólafsson.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2009
✝ Regína Rós-mundsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 29.
október 1923. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
í Reykjavík 7. febr-
úar síðasrliðinn. Hún
var dóttir Rósmund-
ar Guðnasonar, f.
6.3. 1900, d. 23.7.
1967, og Guðrúnar
Einarsdóttur, f.
10.10. 1903, d. 30.5.
1961. Bróðir Regínu
var Guðni, f. 26.11. 1926, d. 23.2.
1958. Hálfsystkini Regínu, sam-
feðra, eru Hilmar, f. 16.10. 1925,
og Erna, f. 16.10. 1925.
Regína giftist Ívari Ágústssyni
bifreiðastjóra á Raufarhöfn, f. 3.5.
1921, d. 12.1. 1950. Börn þeirra
eru: Betzy, f. 22.12. 1944, maki
Arnór L. Pálsson, f. 21.4. 1943.
Börn þeirra: Páll, f. 1965, Ívar, f.
1965, d. 1994, Ágúst, f. 1971, El-
ísabet, f. 1981, d.
2008; Ívar, f. 2.9.
1946, d. 1.8. 1963;
Eyrún, f. 3.3. 1949,
maki Hörður Ó. Guð-
jónsson, f. 3.6. 1946,
dóttir þeirra er Hild-
ur, f. 1975. Dóttir Ey-
rúnar er Margrét, f.
1971.
Sonur Regínu og
Óla Hermannssonar
er Guðna, f. 3.6.
1961, maki Þuríður
S. Guðmundsdóttir, f.
26.6. 1965. Börn hans
eru Theodór Freyr, f. 1987, og
Aníta Ósk, f. 1993.
Eiginmaður Regínu er Baldvin
Ágústsson, f. 15.2. 1923.
Regína starfaði lengst af við
símavörslu og fl. í Hjúkrunarskóla
Íslands, og var m.a. trún-
aðarmaður skólans í S.F.R.
Útför Regínu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku Regína, ég er svo óend-
anlega þakklátur fyrir að hafa
fengið að ganga þennan hluta lífs-
vegar þíns með þér.
Er það mér sérstaklega minn-
isstætt þegar við byrjuðum að vera
saman um jólin árið 1970. Þar sem
lagið „Ég sá mömmu kyssa jóla-
svein“ glumdi í eyrum okkar.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund leita svo margar góðar
minningar á huga minn. Í gegnum
árin varst þú dugleg að ferðast og
minnist ég þess hvað þú varst glöð
og hamingjusöm þegar þú komst
heim úr utanlandsferðunum þín-
um. Þú hafðir frá miklu að segja
eftir þessi ferðalög enda fórstu
víða, t.d. til Þýskalands, Skotlands,
Írlands, Hollands og Danmerkur.
Einnig fórum við margoft saman í
sólarlandaferðir og man ég sér-
staklega hvað þú varst hrifin af
Madeira á Spáni og hvað þér
fannst það mikil upplifun að koma
þangað Þú varst mikil félagsvera
og þér leið aldrei betur en þegar
allt var fullt af fólki í kringum þig.
Fjölskyldan og vinirnir voru þér
allt.
Að lokum vil ég þakka starfs-
fólkinu á hjúkrunarheimilinu Skjóli
fyrir frábæra umönnun sem Reg-
ína mín naut þann tíma sem hún
dvaldi þar.
Elsku Regína, minning þín mun
lifa í hjarta mínu
Þinn
Baldvin.
Elsku mamma mín, nú ertu far-
in, og er þín sárt saknað. Yfir
mann hellast allar minningarnar
um þig, stundir sem við áttum
saman og enginn getur tekið frá
okkur.
Ég minnist þín helst fyrir að
vera einhver ósérhlífnasta mann-
eskja sem ég hef kynnst. Stóðst
alltaf þína plikt, hvernig sem áraði.
Oft vorum við bara ein, ég og þú,
þar sem fósturpabbi var fjarver-
andi vegna vinnu. Ekki var ég auð-
veldasti sonur við að eiga, en alltaf
varst þú nálægt og studdir mig.
Og skap þitt. Hvorki upp, né niður.
Alltaf sama rólyndismanneskjan.
Þú hafðir einstakan húmor.
Varst á köflum hreint stór-
skemmtileg, og gladdir alla í
kringum þig, enda félagsvera mik-
il, áttir marga vini, og þeir sem
kynntust þér leituðust við að halda
vinskap við þig.
Í seinni tíð voru ferðalög aðal-
áhugamálið, og fóruð þið Baldvin
ófáar ferðirnar, bæði hér heima og
erlendis. Og eftir hverja heim-
komu var nú aldeilis mikið að
segja frá. Það gerði enginn betur
en þú.
Þær eru margar minningarnar
sem ég ætla að geyma í hjarta
mínu og njóta í hvert sinn sem ég
hugsa til þín, mamma mín.
Guð geymi þína yndislegu sál.
Þinn sonur,
Guðni.
Nú þegar elsku amma hefur
kvatt okkur og er komin á betri
stað hrannast upp minningar um
hana. Við höfum alltaf verið mikið
í kringum þig, alveg frá barns-
aldri. Oft vorum við bræðurnir hjá
þér í Dvergabakkanum. Hjóluðum
úr Kópavoginum og gistum hjá
þér. Það var alltaf svo gott að
koma til ykkar afa.
Seinna meir þegar þið afi fluttuð
á Hringbrautina komum við til
ykkar, ekki jafnoft og áður en eins
og við gátum. Þú elskaðir að vera
innan um fólk og varst mikil fé-
lagsvera.
Ég man eftir því hvað þú varst
dugleg að ferðast. Sérstaklega
voru sólarlandaferðir þér að skapi.
Stundum fóruð þið afi saman og
stundum fórst þú bara ein eða með
vinkonu með þér.
Það var mikill galsi í þér og þú
hafðir gaman af því þegar við vor-
um að stríða þér.
Það er hægt að segja að þitt líf
hafi ekki verið sérstaklega auðvelt.
Þú fékkst þinn skerf af missi og
sorg, misstir bæði mann og son og
seinna meir ömmubörn. Heilsu
þinni tók að hraka fyrir einum 14
árum, eftir því sem árin liðu hefur
heilsu þinni hrakað meira og
meira. Síðustu 3 árin hefur þú búið
við umönnun á hjúkrunarheimilinu
Skjóli og hefur starfsfólkið reynst
þér ákaflega vel. Nú hefur þú
fengið hvíldina. Ég veit að það
bíða þín margir hinum megin og
taka þér með kærleik og opnum
faðmi eins og var svo einkennandi
fyrir þig.
Elsku amma, við eigum eftir að
sakna þín, hvíl þú í friði og takk
fyrir okkur, við hittumst síðar.
Páll og Sigríður Rut.
Kæra Regína. Ég var svo heppin
að fá að kynnast þér fyrir næstum
20 árum. Þið Baldvin buðuð mér
og Gústa í mat og þá strax tókst
með okkur góður vinskapur. Ég á
eftir að sakna þín og hef reyndar
gert frá því að við fluttum úr
Kópavoginum. Ég fann alltaf hvað
ég var velkomin til ykkar á Hring-
brautina og hvað þú varst ein-
staklega góð við mig.
Það var svo gaman í sumar þeg-
ar við komum öll til þín á Skjól, þú
búin að renna mottunni undir rúm
sem lét vita frammi hjá hjúkk-
unum ef þú fórst fram úr, og ég
sagði við þig: „Regína, þú lofar að
fara ekki fram úr rúminu án að-
stoðar,“ þá sá ég stríðnisblik í fal-
legu augunum þínum. En upp á
síðkastið bar hugurinn þig oft
lengra en líkamleg heilsa leyfði.
Að lokum vil ég minnast þín með
nokkrum orðum úr spámanninum
eftir Kahlil Gibran:
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því að það, sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér
ljósara í fjarveru hans, eins og fjall-
göngumaður sér fjallið best af sléttunni.
Elsku Regína. Það var svo ynd-
islegt að eiga þig að öll þessi ár og
fyrir það er ég og verð alltaf þakk-
lát.
María Veigsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Regína Rósmundsdóttir
Elsku langamma, nú ert
þú farin til himna, þú varst
besta langamma í heiminum
og munt ávallt lifa í minning-
unni hjá okkur, kveðjum við
þig með söknuði .
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð geymi þig.
Andrea og Betsý Ásta.
HINSTA KVEÐJA
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram eða
grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður
en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word Co-
unt). Ekki er unnt að senda lengri
grein. Hægt er að senda örstutta
kveðju,
Minningargreinar