Nýtt kvennablað - 01.12.1946, Blaðsíða 6

til siðs að setja konur til mennta. Þótti gott og
fullnægjandi, að konur kynnu að lesa og skrifa,
lærðu kver og biblíusögur, svo að kristnaðar
yrðu. Lögð var ríkari áherzla á, að þær kynnu
algeng verk, helzt úti sem inni. Lífið sjálft varð
lang flestum eini skólinn. Vandasamasti skólinn
að vísu, sá er allir verða að ganga í gegnum. Er
það sýnilegt af lífi og athöfnum hinna eldri,
að vel mega þeir yngri gera, sem nú alast upp
við stofuarin, rafljós og hverskyns þægindi, ef
þeir eiga að skila af sér jafn ágætum einkunnum
úr lífsins skóla og sumir liinna, sem gengnir eru.
Helga heitin hóf snemrna skólagöngu sína.
Ung fór hún að heiman. Ung varð lnin að treysta
á mátt sirin og megin og standa ein og óstudd.
Eina veganesti hennar var hið strang-heiðarlega
uppeldi, sem blés henni í brjóst sjálfbjargarvið-
leitni og heiðarleik í hvívetna.
Árið 1891, 12. maí, gekk hún að eiga eftirlif-
andi mann sinn, Eirík Sigurðsson. Bjuggu þau
fyrst í Svartárdal í Skagafirði, en lengst á írafelli.
Eignuðust þau tvær stúlkur, en önnur þeirra
andaðist nýfædd. Eftir tuttugu og þriggja ára bú-
skap fluttust þau með Steinunni dóttur sinni
til Akureyrar. En Steinunn var þá gift Stefáni
Stefánssyni járnsmið. Dvöldu þau á vegum þeirra
í 31 ár samfleytt.
Helga heitin var mæt kona og merk, því finnst
mér og öðrum, sem til liennar þekktu, að með
henni sé horfin óvenjuleg kona, sem þrátt fyrir
86 ára aldur átti enn í sál sinni þann arineld,
sem gerði þeim Hfið bjartara og betra sem með
henni dvöldu.
Helga heitin var ekki skólagengin. Hún var
barn þeirrar kynslóðar, sem nú er að hverfa.
Henni var ekki kennt að gera kröfur til guðs
og manna, heldur til sín sjálfrar. Það gerði hún
trúlega. Því tókst henni að Ijúka prófi með þeim
ágætum, að öllum ber saman um að líf hennar
hafi varpað ljósi á leið samferðamannanna og
orðið öðrum til blessunar.
Blessuð sé minning hennar.
ÞÓRUNN BALDVINSDÓTTIR.
Hún var fædd að Hvammkoti í Tungusveit
í Skagafirði, 7. okt. 1870, —■ dáin 23. okt. 1937.
Hún var meðalkona á hæð en þéttvaxin, föl-
leit, með grábrún augu og ljósjarpt hár, er á
sló gullnum blæ. Minnist ég ekki að hafa séð
hárprúðari konu. Mér er þessi kona í minni frá
æskuárum mínum. Þær voru vinkonur móðir
mín sáluga og hún. Reyndist hún móður minni
4
ávallt hinn bezti drengur og aldrei þó betur
en ef áreyndi. Ég býst við, að slíkt hið sama geti
allir sagt, er með Þórunni dvöldu og þekktu
hana rétt. En það var um hana eins og oft er
um beztu mennina, að það þurfti nána kynn-
ingu til þess að glöggva sig á því, hve mörg
gullkorn leyndust í brjósti hennar. Hún telfdi
engu að óþörfu fram á yfirborðið til sýnis al-
menningi, svo sem til þess að fegra og gylla. En
á athöfnum hennar og umgengni var sá höfð-
ingsblær, er ætíð einkennir hinar beztu konur.
Hún var rólynd. Samúð hennar var rík með
þeim sem bágt áttu, og hjálpfýsi hennar var við
brugðið.
Hún giftist Guðmundi Stefánssyni, trésmið.
Þau byrjuðu búskap með tvær hendur tómar.
En með frábærum dugnaði og atorku græddist
þeim fé svo, að á síðustu búskaparárum voru
jsau talin sterkefnuð. Munu margir hafa notið
jrar af, því að Guðmundur er höfðingi í lund.
Voru þau og samtaka í því að vilja öllum gott
gera.
Verksvið sveitakonunnar er og hel'ur verið
takmarkað við heimili og fjölskyldu.
Heimili Þórunnar sálugu var hennar heimur.
Áhugamál hennar voru velferð allra er heimilið
gistu, og j)á ekki hvað sízt velferð barna hennar,
Óhætt er að fullyrða, að hún kostaði kapps um
að gera þau sem færust til lífsbaráttunnar. En
geta má nærri að heimilið hefur verið ærið um-
svifamikið, þar sem oft voru til heimilis yfir
tuttugu manns. Þar við bættist tvennt, sem sízt
létti Þórunni störfin, Guðmundur var tímum
saman að heiman við smíðar, og svo var hún oft
kölluð frá heimilisstörfum til hjálpar skepnum
sem ekki gátu hjálparlaust fætt afkvæmi sín.
Við það starf fataðist Þórunni aldrei.
Nokkrum árum áður en Þórunn andaðist,
brugðu þau hjónin búi og fluttu til Sauðárkróks.
Börn þeirra voru þá uppkomin, en hún farin
að kenna J)ess sjúkdóms, sem dró haria til dauða.
Börn hennar voru fjögur, Jónas Jóhannsson,
er hann búsettur á Akureyri. Átti hún hann áð-
ur en hún giftist. Með Guðmundi átti hún þessi
Hervin, trésmiður, búsettur á Siglufirði, Stefána,
gift Ólafi Sveinssyni, kaupmanni frá Mælifellsá,
Sveinn, kaupfélagsstjóri á Sauðárkróki, og Unn-
ur, gift Magnúsi Sigurðssyni á Sauðárkrók.
Þórunn andaðist í Reykjavík eftir stutta legu.
Minningin um hina hreinhjör.tuðu konu mun
ávallt verða hugljúf í hjörtum þeirra, sem
þekktu liana bezt. Blessuð sé minning hennar.
Elinborg Ldrusdóttir.
NÝTT KVENNABLAÐ