Nýtt kvennablað - 01.12.1953, Blaðsíða 6

Frú Sot'fía Ingrvarsdóttir
Flinintug' IV. juní 1053
Þú ert fædd á frelsisdegi
fríða kvennaval.
Ljóma strá á lífs þíns vegi
ljósB frelsis skal.
Háttvisinnar heiðursmerki
þig hefur lífið skreytt.
Sýnir þú í vilja og verki
að vizka guðs þig hefur leitt.
Þú skalt fimmtug þakkir hljóta
þúsundfaldar nú,
lengi gæða lífsins njóta
í ljósi af von og trú.
Þú vilt frelsi og fegurð veita
fylgi þitt og lið.
Grýttri jörð í gróður breyta,
glæöa dyggo og siogæðið.
Heill! þér góða, göfga kona,
gleðjast með þér nú
hópar íslands svanna og sona,
sýna hvernig þú,
virðing hlýtur, verðskuldaða,
er vex þó lengi enn.
Með prúðmcnnskunnar lipurð laða
munt lengi að þér vitra menn.
Lilja Björnstóttir.
Tár á lrodda telur enginn.
Tárin vcita ró og frið.
Kkki eru liau illa fcngin,
|ió cln í laumi grátuni vi5.
G. St.
og svipti þannig Róm dýrðarljómanum af sigri sínum
og setti hana skör lægra en Alexandríu. Hann Iét og
ekki þar við sitja, heldur ánafnaði hann Kleópötru og
hörnum þeirra konungsríki, sem samkvæmt lögum til-
heyrðu Róm. Svo mikið var um dýrðir við þessa at-
höfn, að reist voru hásæti úr gulli á silfurpöllum.
Ófriður milli flokka Antonys og Octovíans var óhjá-
kvæmilegur. Styrjöldin um heimsveldið, sem lauk með
orustunni við Actium, var í aðsigi. öldungaráðið
svipti Antony völdum, og stríði var lýst yfir árið 32
f. Kr.
I huga Kleópötru voru vaknaðar efasemdir. Antony
var ekki lengur hinn ungi djarfi herforingi. Hann var
of líkur Bakkusi, guði vínsins og gleðinnar. Hervæð-
ingin var hólfkák, skemmtanir sátu í fyrirrúmi, Kleó-
patra fylltist gremju og fyrirlitningu og ástin kólnaði.
Loks rann upp dagurinn, þegar Kleópalra lagði af
stað með flota sinn og Antony með hersveitir sínar til
Ambrosíuflóa í Grikklandi gegn her Octavíans. Ást
Kleópötru og Antonys hafði næstum snúist upp í hat-
ur. Þau voru ósammála um allt, sem snerti herferðina.
Kleópatra, sem Antony hafði einu sinni brugðizt, van-
treysti honum nú og skildi ekki, að hann var síðasta
von hennar, og Antony, sem var tekinn að sljóvgast
af víndrykkju, bar ekki traust til hennar.
Þannig stóðu leikar, þegar flotarnir mættust og
orustan mikla við Actium var háð árið 31 f. Kr.
Þessi orusta hefur alltaf verið sagnfræðingum ráð-
gáta. Bardaginn hafði staðið sex klukkustundir, og
hvorugur aðilinn unnið á, þegar Antony sá allt í einu
skipið, sem Kleópatra var á, vinda upp segl og hverfa
úr orustunni ásamt öllum skipum hennar sextíu að
tölu. Hann flúði strax á eftir henni, þó að ekki hefði
verið barizt til úrslila. Þess hefur verið getið til, að
Kleópatra hafi álitið orustuna tapaða og óttast að falla
lifandi í hendur Octavíans, eða að þessi hugprúða
kona hafi allt í einu misst kjarkinn. En þó finnst
manni enn ólíklegra, að flótti Antonys hafi stafað af
ragmennsku, og ekki er heldur hægt að fallast á skoð-
un Plutarchs, að Antony hafi vegna blindrar óstar á
Kleópötru varpað frá sér heimsveldi, þar eð hann ótt-
aðist aðskilnað þeirra.
Hvernig sem í þessu lá, var heimsveldi Egyptalands
og Rómar glatað vegna þessarar óskiljanlegu fram-
komu, og Octavían varð Augustus Cæsar, fyrsti keis-
ari Rómar.
Kleópatra flúði til Alexandríu, þar sem hún tók
þegar að búast til varnar, en Antony fór til Libvu og
gerði árangurslausar tilraunir til þess að fá hersveitir.
Bæði vissu hver úrslitin yrðu, og beiskjan og ásakan-
irnar hurfu úr hjörtum þeirra, en þau þráðu aðeins að
4
NÝTT KVENNABLAÐ