Morgunblaðið - 20.07.2009, Qupperneq 17

Minningar 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. JÚLÍ 2009
✝ Gunnar KristinnÞorvaldsson
fæddist 5.8. 1945 í
Lambhúskoti, Bisk-
upstungum. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 13.
júlí sl.
Foreldrar hans
voru Þorvaldur Guð-
mundsson bóndi í
Lambhúskoti, síðar
Syðri-Gróf í Villinga-
holtshr., f. 25.9. 1900
á Bryggju í Bisk-
upstungum, d. 26.6.
1975, og Lovísa Aðalbjörg Egils-
dóttir frá Galtalæk í Bisk-
upstungum, f. 7.9. 1908, d. 8.2.
1994. Systkini hans eru: 1) Haf-
steinn Þorvaldsson, f. 28.4. 1931,
kona hans var Ragnhildur Ingv-
arsdóttir, f. 13.8. 1929, d. 2006; 2)
Eysteinn Þorvaldsson, f. 23.6. 1932;
og 3) Svavar Þorvaldsson, f. 5.8.
1937, kona hans er Hrafnhildur
Árnadóttir, f. 27.8. 1953.
Elsta barn Gunnars er Hafsteinn
Þór, f. 26.6. 1964, barnsmóðir
Rannveig Jónsdóttir. Árin 1966-
1989 var hann kvæntur Sigríði
Kristjánsdóttur, f. 27.11. 1946. Dæt-
ur þeirra eru: 1) Andrea, f. 24.11.
1964, maður hennar er Sturla Ör-
lygsson og börn þeirra: Margrét
Kara og Sigurður Dagur. Andrea
átti áður dótturina Elenu, barns-
faðir Lars Underland. 2) Brynja, f.
8.12. 1965, sambýlismaður hennar
er Gunnar Örn Erlingsson. Börn
Brynju eru: Hörður, Gréta og
Brynjar Úlfur, barnsfaðir Ásbjörn
Morthens. Eftirlifandi eiginkona
Gunnars er Guðríður Steindórs-
dóttir, f. 9.12. 1956. Foreldrar
hennar voru þau Steindór Mar-
teinsson gullsmiður, f. 6.11. 1923, d.
31.7. 1996, og Jóhanna María
Bjarnadóttir, f. 16.6. 1919, d. 22.2.
1992. Börn þeirra eru: Þorvaldur, f.
19.6. 1991, Gunnar Þorbjörn, f.
13.6. 1994, Steindór Kári, f. 13.6.
1994, d. 14.6. 1994, og Þorlákur
Snær, f. 18.6. 1994. Fósturdætur
Gunnars eru: 1) Jóhanna María
Elena Matthíasdóttir,
f. 11.9. 1975, unnusti
Torfi Jónasson, f.
20.8. 1967. Börn Jó-
hönnu eru: Guðríður
Jana og Egill Ólafur,
barnsfaðir Arnar
Hrólfsson. 2) Sunja
Gunnarsdóttir, f. 8.5.
1985, unnusti Áskell
Geir Birgisson, f.
12.1. 1981.
Gunnar var eitt ár í
Íþróttaskóla Sigurðar
Greipssonar í Hauka-
dal. Fjölskylda hans
flutti að Selfossi 1961 og var hann
þá 16 ára gamall og hóf störf hjá
Mjólkurbúi Flóamanna, nam þar
mjólkurfræði en hvarf frá því og
hóf nám í rafvirkjun, tók sveinspróf
1970. Gunnar var sjálfstætt starf-
andi á Eyrarbakka 1972-77, vann
sem fangavörður og bílstjóri við
fangelsið á Litla-Hrauni 1977-78.
Var rafmagnseftirlitsmaður á Suð-
urlandi 1978-96. Einnig gegndi
hann stöðu hreppstjóra í Gaulverja-
bæjarhreppi 1996-97 og húsvarð-
arstöðu í Félagslundi Gaul.v.b.hr.
1995-96, þá búsettur í Arabæj-
arhjáleigu í Gaulv.b.hr.
Hann var búsettur í Noregi frá
1997-2004 og vann þar sem rafvirki
hjá PEC/Bravida. Við heimkomuna
fluttist hann til Akureyrar og hóf
störf hjá Ljósgjafanum á Akureyri
þar sem hann vann til dauðadags.
Gunnar var flugáhugamaður og
tók einkaflugmannspróf 1981.
Hann starfaði ötullega að ýmsum
félagsmálum. Má helst nefna störf
við flugklúbb Selfoss þar sem hann
kom að uppbyggingu flugvallar og
flugkennslu á Selfossi, var hann um
skeið formaður Ungmennafélags
Eyrarbakka, sat í trúnaðarráði raf-
virkjafélags Norðurlands og var
ætíð virkur í félagsstarfi barna
sinna. Nú síðast var hann sér-
greinastjóri glímu á nýafstöðnu
landsmóti ungmennafélaganna.
Útför Gunnars fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, mánudaginn
20. júlí, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Hann pabbi okkar er dáinn. Það
eru erfið orð að segja, en enn erf-
iðara að trúa að það sé satt. Pabbi
var alltaf með okkur, hjálpaði okkur
og studdi, leiðbeindi og hvatti. Minn-
ingarnar eru svo ótal margar og alls
staðar er pabbi. Að lyfta okkur á
hestbak á Grána gamla meðan við
bjuggum í Arabæjarhjáleigu, í fjall-
göngu upp á Gaustatoppen í Noregi
með Gunnar Þorbjörn á bakinu, á
áhorfendabekkjunum við alla fót-
boltaleiki Þorvaldar og Þorláks þótt
honum þætti fótbolti ekkert
skemmtilegur. Að hjóla með okkur
eða skokka eða synda. Alltaf við-
staddur þegar við spiluðum með
lúðrasveitinni og vorum á ferðalög-
um með henni eða spiluðum einleik á
tónleikum.
Í sumarfríunum okkar þegar við
keyrðum um alla Evrópu eða upp til
fjalla í Noregi. Pabbi var allt í öllu
með okkur og það var gaman að vera
með honum, ferðast með honum og
vinna með honum. Margar minning-
ar okkar tengjast húsinu okkar við
Raveien í Kirkebakken þar sem við
bjuggum í Noregi. Eins og þegar öll
fjölskyldan sameinaðist við að
stækka og endurbyggja eldhúsið svo
hjólastóllinn hans Gunnars Þor-
bjarnar kæmist að við eldhúsborðið
og pabbi stríddi okkur og lék við okk-
ur samtímis. Eða þegar hann var á
haus í bílaviðgerðum með Þorvaldi.
Pabbi fór líka margt með okkur og
sagði okkur frá og útskýrði. Þorvald-
ur fór með honum ásamt eldri bróður
okkar á flugsafnið í Flórída og þar
var pabbi í essinu sínu og vissi stund-
um meira en safnvörðurinn. Sunja
flaug með honum og hann hafði gam-
an af fiðringnum sem hún fékk í mag-
ann og hló með henni. Hann hjálpaði
Þorláki áfram í glímunni, kenndi
honum og jafnvel þjálfaði hann sjálf-
ur. Og Gunnari Þorbirni fylgdi hann
eftir á sjúkrahúsið og talaði hann í
gegn um erfiðar stundir, þjálfaði
hann og örvaði.
Við nýleg veikindi Þorvaldar var
hann við hlið hans og studdi á sama
hátt og hann hafði áður hvatt hann í
námi. Þegar eitthvað var sem við
tókumst á við með hálfum huga
hvatti hann okkur áfram og notaði
oft orðatiltækið sitt: „Hvað, ertu
eymingi með ypsiloni?“
Síðustu dögunum eyddi hann með
fjölskyldunni og átti ánægjulegar
samverustundir með okkur sem
náðu að spanna áhugamál okkar
allra, vann samhliða okkur krökkun-
um á Landsmóti Ungmennafélag-
anna, fór ferð á flugsafnið á Akureyri
með systur okkar og kærastanum
hennar, hjálpaði mömmu að setja
upp fyrstu sýninguna sína, fór ferð á
bílasafnið að Ystafelli með Þorvaldi
sem hann hafði lengi langað til og svo
í reiðhjólatúr með Þorláki. Hann
pabbi var góður pabbi og hann lifir
að eilífu í hjörtum okkar.
Sunja Gunnarsdóttir,
Þorvaldur Gunnarsson,
Gunnar Þorbjörn Gunnarsson
og Þorlákur Snær Gunnarsson.
Elsku Gunnar, ég á þér svo margt
að þakka. Svo margar góðar stundir
og óbilandi stuðning þinn og um-
hyggju í gegnum erfiðustu tíma lífs
míns þegar ég gekk í gegnum um-
brotasöm unglingsárin. Hvernig þú
tókst mig upp á arma þína sem þitt
eigið barn og gerðir hvað sem til
þurfti til að skapa mér eðlilegt líf eft-
ir mikil áföll og stóðst traustur við
hlið mér í gegnum öll mín stríð. Um-
hyggju sem snart mig svo djúpt að
ég öðlaðist tiltrú á lífið á ný og gerði
mig að þeirri manneskju sem ég er.
Ég veit að ég átti ávallt stað í
hjarta þínu og ég get aðeins vonað að
mér hafi auðnast að endurgjalda þér
brot af því sem þú veittir lífi mínu.
Ég á ótal minningar sem ég mun
ætíð varðveita. Ég man óteljandi
ferðirnar sem þú keyrðir mig hingað
og þangað til að ég gæti stundað allt
sem ég hafði hug á. Þegar þú tókst
mig með þér að fljúga, minnisstæð-
ast er mér þegar ég fór með þér og
kunningja þínum í fluginu austur á
firði til að dæma á flugmóti. Versl-
unarmannahelgarnar í Múlakoti.
Hringferðina um landið þegar við
lentum í hríð og fórum snjógöngin
austur á fjörðum í júlímánuði. Af-
mælið þitt vestur á fjörðum þegar ég
dröslaðist með tertuna í skottinu frá
Reykjavík og alla leið á Ísafjörð, hún
var örlítið hrist og skekin, en góð var
hún og kom þér skemmtilega á óvart
eins og til var ætlast. Litla flugvélin
sem ég færði þér á sama tíma sem ég
sagði þér að vökva til að hún stækk-
aði.
Þetta virðist allt vera fyrir svo óra-
löngu, en samt eins og það hafi verið í
gær. Lífið er óútreiknanlegt og áföll-
in sækja okkur heim þegar síst er að
vænta. Þú fékkst þinn skerf af þeim,
en lést ekkert buga þig heldur brett-
ir staðfastur upp ermarnar og tókst á
við allt sem að höndum bar. Alltaf
áttirðu í handraðanum skemmtilegar
sögur af fólki og atvikum, oft hugsaði
ég að þú værir eins og gangandi
þjóðsagnakver. Hvar sem þú hefur
komið við hefurðu skilið eftir mark
þitt og þín er minnst.
Ég þakka guði fyrir síðustu daga
þína þar sem þér auðnaðist að eiga
góðar stundir og njóta lífsins með
okkur, ástvinum þínum og fjöl-
skyldu, stundir sem ylja hjarta okkar
við þennan fyrirvaralausa missi. Ég
kveð nú að sinni fegurstu sál sem
mér hefur hlotnast að kynnast. Ég
bið Guð að blessa þig og alla ástvini
þína.
Jóhanna María Elena
Matthíasdóttir (Hannela).
Sumarið skartar sínu fegursta í
byggðum Eyjafjarðar. Á Akureyri er
að ljúka einu glæsilegasta Lands-
móti Ungmennafélags Íslands, sem
haldið hefur verið á Íslandi, minning-
armóti um 100 ára sögu landsmót-
anna, en fyrsta mótið var þar haldið
árið 1909. Miðvikudaginn 8. júli þeg-
ar ég mæti til mótsins á nýja glæsi-
lega leikvanginn við Hamar, er fyrsti
maður sem ég mæti á svæðinu Gunn-
ar (litli) bróðir minn, kátur og hress
að vanda, en hann var sérgreina-
stjóri fyrir glímukeppni landsmóts-
ins.
Landsmótsdagana naut hann þess
að vera aðili að þessari myndarlegu
framkvæmd Akureyringa og Eyj-
firðinga. Síðla sunnudagsins eftir
mótsslit fer hann út að hjóla með
yngsta syni sínum, en það reyndist
hans lokaferð í þessu lífi. Við vorum
fjórir bræðurnir, Gunnar Kristinn,
var yngstur, en undirritaður elstur.
hinir bræður okkar eru Eysteinn og
Svavar.
Við eldri bræðurnir erum fæddir
Hafnfirðingar, en vorið 1945 fluttu
foreldrar okkar austur í Biskups-
tungur, þann 5. ágúst um sumarið
fæddist Gunnar.
Árið 1948 flutti fjölskyldan að
Syðri-Gróf í Flóa, þar sem við bjugg-
um til 1961, er við fluttum að Selfossi.
Gunnar hóf nám í mjólkurfræði en
hætti því fljótlega og lærði rafvirkj-
un og vann síðan við það alla tíð, nú
síðast hjá Ljósgjafanum á Akureyri.
Fyrri kona Gunnars var Sigríður
Kristjánsdóttir og áttu þau tvær
dætur, Andreu og Brynju.
Seinni kona Gunnars er Guðríður
Steindórsdóttir, eignuðust þau fjóra
syni: Þorvald, Gunnar Þorbjörn,
Steindór Kára, sem lést skömmu eft-
ur fæðingu, og Þorlák Snæ. Fyrir
átti Guðríður dæturnar Hannellu og
Sunju. Gunnar átti líka soninn Haf-
stein Þór áður en hann giftist, með
Rannveigu Jónsdóttur.
Fjölskyldan að Eyrarvegi 2 á Ak-
ureyri hefur orðið fyrir miklum
missi. Það er von mín, að Guðríður,
börnin hennar og makar megi í fram-
tíðinni sjá ljósið skína á ný. Trúin á
það góða í lífinu er allt sem þarf, lífið
heldur áfram á hverju sem gengur.
Gunnar bróðir var lengst af starfs-
maður RARIK á Selfossi og vann við
að þjónusta fólk í hinum dreifðu
byggðum Suðurlands. Hann var vin-
margur og ræðinn vel og kynntist því
mörgu góðu fólki á þessum starfs-
árum sínum.
Hann var mikill sveitastrákur og
segja má að hann hafi kannast við
næstum hvern einasta mann á svæð-
inu, kunni skil á flestum og talaði
aldrei illa um nokkurn mann.
Gunnar bróðir hafði mikinn áhuga
á íþrótta- og félagsmálum og fór ung-
ur að árum í Íþróttaskóla Sigurðar
Greipssonar í Haukadal. Hann var
fyrr á árum form. Umf. Eyrarbakka.
Gunnar var mikill flugáhugamaður
og vann vel að þeim málum, meðan
hann bjó á Selfossi.
Nú þegar Gunnar bróðir kveður
svo óvænt, verður manni hugsað til
þeirra sem áður hafa kvatt úr fjöl-
skyldunni, mamma og pabbi munu
taka fagnandi á móti litla stráknum
sínum, sem var augasteinn móður
sinnar í æsku, þrátt fyrir erfiðleika-
kafla í hans lífi, eins og okkar hinna.
Blessuð sé minning Gunnars bróð-
ur. Ég og fjölskylda mín vottum að-
standendum hans öllum innilegrar
samúðar. Guð blessi ykkur öll.
Hafsteinn Þorvaldsson.
Kær bróðir Gunnar er látinn fyrir
aldur fram.
Gunnar fæddist í Lambhúskoti í
Biskupstungum 5. ágúst 1945, á af-
mælisdegi mínum. Þar sem Gunnar
var yngstur okkar bræðra, skemmti-
legur og fjörmikill krakki, kom það
gjarnan í minn hlut að hafa eftirlit
með honum þegar foreldrar okkar
voru uppteknir við bústörfin, en þeg-
ar Gunnar fæddist var fjölskyldan
nýflutt í sveitina frá Hafnarfirði. Frá
Lambhúskoti flutti fjölskyldan að
Syðri-Gróf í Flóa og ólst Gunnar þar
upp til unglingsára eða þar til for-
eldrar okkar hættu búskap og fluttu
á Selfoss.
Gunnar fór ungur í rafvirkjanám
og vann við það alla sína starfsævi
ýmist sjálfstætt eða hjá öðrum, m.a.
hjá Rarik sem rafmagnseftirlitsmað-
ur. Í því starfi ferðaðist hann vítt um
Suðurland og kynntist mörgu
skemmtilegu fólki sem hann minntist
oft á með þakklæti.
Gunnar fluttist síðar með fjöl-
skyldu sinni til Noregs og vann þar
við rafvirkjun, en eftir nokkurra ára
dvöl þar sneru þau heim og settust að
á Akureyri.
Samband okkar Gunnars var
ávallt mjög gott og á ég eftir að
sakna símtalanna sem við áttum
reglulega og heimsóknanna. Þá
koma einnig upp í hugann ánægju-
legar ferðir sem við fórum á árum áð-
ur, m.a. ferðalög erlendis, veiðiferðir
og fleira.
Hafðu þökk fyrir allt kæri bróðir,
skemmtilegu frásagnargáfuna, já-
kvæðnina og ljúfmennskuna.
Við Hrafnhildur og fjölskylda
sendum eiginkonu hans Dúddu og
sonum þeirra, einnig Hafsteini, And-
reu og Brynju, innilegar samúðar-
kveðjur, megi góður guð styrkja
ykkur á þessum erfiða tíma.
Svavar Þorvaldsson.
Jæja Gunni minn, svona fór það.
Ekki náðum við Nonni því að koma í
heimsókn til þín á Akureyri eins og
til stóð eftir að þið Dúdda komuð
heim aftur með fjölskylduna eftir
Noregsdvölina. Ég var svo viss um
að tíminn væri nægur og að þú
myndir taka fagnandi á móti okkur
loksins þegar þar að kæmi, en svona
er lífið, það bíður ekki eftir duttlung-
um okkar, almættið grípur fram fyr-
ir hendurnar á okkur og tekur af
okkur ráðin og núna var röðin komin
að þér að fara í eilífðarferðina.
Enginn veit og enginn sér
hvar endirinn er né hvenær að ber
og enginn vill víst vita það
hvenær tími er til að leggja af stað.
(S. Pétursson)
Þessi kveðjuorð mín eru til að
þakka þér fyrir liðna tíð, fyrir öll
gömlu og góðu árin, þegar við hitt-
umst nær daglega á heimili hvort
annars í leik og starfi. Ýmislegt
brölluðum við saman, og börnin okk-
ar urðu líka góðir vinir, þetta voru
góð ár með grín og gleði í fyrirrúmi
og vináttan alltaf söm. Ég gæti talið
upp svo mörg skemmtileg atvik og
ævintýri sem fjölskyldur okkar
gerðu saman og gaman hefði verið að
hitta þig til að rifja upp með þér –
manstu þegar við fórum norður yfir
kaldan Kjöl til Akureyrar? Manstu
þegar … Þessar minningar mun ég
geyma í sjóði sem perlur til að orna
mér við um ókomin ár, en í staðinn vil
ég núna að leiðarlokum þakka þér
fyrir tryggð þína og vináttu sem þú
viðhélst í gegnum árin.
Elsku Gunni minn, það er mikil
eftirsjá að þér og brottför þín ótíma-
bær, þú áttir svo margt eftir og þar á
meðal að klára föðurhlutverk í upp-
eldi yngstu sona þinna og er þeirra
missir mikill. Megi góður Guð vera
með þér um alla eilífð. Góða ferð
heim vinur.
Dúdda mín, þér og börnum ykkar
öllum vottum við dýpstu samúð.
Elsku Andrea og Brynja, okkar
bestu kveðjur til ykkar og fjöl-
skyldna ykkar. Hafsteinn og aðrir
ættingjar og vinir, samúðarkveðjur
sendum við Nonni P. ykkur öllum.
Sigríður J. Guðmundsdóttir
(Sirrý).
Kveðja frá vinnufélögum
Manstu sól og sumarblíðu sunnan
undir hlíð,
þar sem fossinn gamli geymir gull
og dvergasmíð?
Sólskinsmildan sunnudag við sátum
þar í tó.
Hinum megin hörpu skæra
hamarsbúinn sló.
Sástu æða öldur kvikar ofan í
gljúfra þröng?
Gegnum farveg feikna þröngan fram
um hellugöng?
Fannst þér ekki skikkjan skína skært
við sólarglóð?
Heyrðist þér ei harpan syngja himnesk
gleðiljóð?
Glói sól og glitri hlíð er gott að
skemmta sér.
Út með gili uxu víða eldrauð hrútaber.
Upp af krónum ungra blóma ilmur
þungur steig.
Þegar glóey rósum rétti rauða
himinveig.
Sunnudagsins söngvakliður seiddi
hverja þrá.
Hrútaberin hárauð tíndi hönd þín brún
og smá.
Undir blárri hamrahöll þú hlóst og
kysstir mig.
Síðan á ég sumardraum um
sólskinið – og þig.
(Kári Tryggvason)
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til fjölskyldunnar.
Fh. starfsfólks Ljósgjafans ehf.
Randver Karlsson.
Gunnar K. Þorvaldsson
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
HJÁLMAR INDRIÐI GUÐMUNDSSON
bóndi og bifreiðarstjóri,
Korná,
Skagafirði,
lést á heimili sínu að morgni sunnudagsins
12. júlí.
Útförin fer fram frá Goðdalakirkju miðvikudaginn 22. júlí kl. 14.00.
Birna Hjördís Jóhannesdóttir,
Sólborg Rósa Hjálmarsdóttir, Þórmundur Skúlason,
Jóhannes Hjálmarsson, Ólöf Þórhallsdóttir,
Guðmundur Hjálmarsson, María Bergþórsdóttir,
Monika Björk Hjálmarsdóttir, Högni Elfar Gylfason,
barnabörn og barnabarnabörn.