Morgunblaðið - 05.09.2009, Side 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. SEPTEMBER 2009
✝ Hreiðar Karlssonfæddist í Saltvík í
Reykjahverfi 16. des-
ember 1944. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi 29.
ágúst sl. Foreldrar
hans voru Karl Jak-
obsson bóndi á Narfa-
stöðum í Reykjadal, f.
1. desember 1901, d.
27. janúar 1986, og
Herdís Sigtryggs-
dóttir, ljósmóðir og
húsfreyja, f. 13. feb.
1906, d. 23. sept-
ember 1999. Systir Hreiðars er
Helga, skrifstofumaður, f. 20. ágúst
1948, maki Þórir Páll Guðjónsson,
kennari, f. 26. apríl 1945.
Hinn 26. júlí 1969 giftist Hreiðar
Jónínu Árnýju Hallgrímsdóttur
kennara, f. 18. janúar 1943. For-
eldrar hennar voru Hallgrímur Óli
Guðmundsson, bóndi f. 29. sept-
ember 1897, d. 14. september 1954,
og Kristjana Árnadóttir húsfreyja,
f. 21. september 1907, d. 11. sept-
ember 1987. Börn Hreiðars og Jón-
ínu eru 1) Hallgrímur, f. 9. desem-
skóla 1965-1967 og dvaldi við nám í
Kaupmannahöfn 1967.
Á uppvaxtarárunum starfaði
Hreiðar við almenn sveitastörf og
síðar við barnakennslu í Reykjadal
einn vetur. Hann vann hjá Meitl-
inum hf. í Þorlákshöfn síðari hluta
árs 1967. Á árunum 1967-77 stund-
aði hann bókhaldsstörf hjá Kaup-
félagi Þingeyinga á Húsavík og rak
eigin bókhaldsstofu 1977-1979. Ár-
ið 1980 tók hann við stöðu kaup-
félagsstjóra hjá Kaupfélagi Þing-
eyinga og gegndi henni til ársins
1994. Hann var framkvæmdastjóri
Kjötframleiðenda ehf. frá 1994-
2003. Hreiðar rak eigin bókhalds-
þjónustu frá árinu 1996 til æviloka.
Jafnframt sinnti hann ýmsum
stjórnarstörfum í þágu Sam-
vinnuhreyfingarinnar og landbún-
aðarins um áratugaskeið.
Hugðarefni Hreiðars voru marg-
vísleg. Hann var m.a. félagi í Rót-
arýklúbbi Húsavíkur, Framsókn-
arfélagi Húsavíkur, vísnafélaginu
Kveðanda, Stangaveiðifélagi Húsa-
víkur og söng með Kirkjukór Húsa-
víkur. Þá var hann stjórnarmaður
og einn af stofnfélögum í Hinu
þingeyska fornleifafélagi.
Útför Hreiðars verður gerð frá
Húsavíkurkirkju í dag, 5. sept-
ember, og hefst athöfnin kl. 14.
ber 1969, maki
Dagmar Kristjáns-
dóttir, f. 7. maí 1967.
Synir þeirra eru
Snorri, Egill og
Bragi. 2) Kristjana, f.
19. febrúar 1971,
maki Áki Áskelsson,
f. 3. september 1958.
Dóttir þeirra er Ásta
Ögn. 3) Herdís, f. 1.
október 1972, maki
Björn Maríus Jón-
asson, f. 13. febrúar
1968. Börn þeirra eru
Jónína Huld og Jónas
Ingi. 4) Karl, f. 28. nóvember 1979,
maki Unnur Ösp Guðmundsdóttir,
f. 28. febrúar 1980. Sonur þeirra er
Jakob Fróði.
Fyrstu ár ævi sinnar bjó Hreiðar
á Hallbjarnarstöðum í Reykjadal en
þegar hann var á fimmta ári flutti
fjölskyldan að Narfastöðum í sömu
sveit. Síðari hluta ævi sinnar bjó
hann á Húsavík. Hreiðar tók lands-
próf frá Héraðsskólanum á Laug-
um 1961. Síðar stundaði hann nám
við Samvinnuskólann á Bifröst árin
1963-1965, framhaldsnám við sama
Elskulegur mágur og svili er látinn,
svo ótímabært og sárt það er.
Við minnumst hans sem vinar og
fjölskyldumanns en látum öðrum eftir
að fjalla um störf hans utan heimilis.
Þau voru mörg ábyrgðarmikil, en
hann var mjög farsæll í öllu því sem
hann vann að.
Fyrst heyrði ég af Hreiðari ferm-
ingarárið okkar en við erum jafngöm-
ul.
Umræðan snerist um gáfaðan og
góðan dreng frá Narfastöðum í
Reykjadal.
Leiðir okkar lágu saman í Héraðs-
skólanum á Laugum en þar vorum við
Ninna systir og Hreiðar í tvo vetur.
Strax á þessum árum hafði hann auga-
stað á Ninnu, en fór sér hægt. Þarna
var hornsteinn lagður að ævarandi
vináttu í áhyggjuleysi og gleði ung-
lingsáranna. Ekki brást það sem ég
hafði áður heyrt um drenginn. Stærð-
fræðiþrautir, Hreiðar leysti þær, flók-
in erlend orðasambönd, Hreiðar kom
þeim á gott mál, allt tengt sögu og
fróðleik, það var svo sjálfsagt og eðli-
legt að hann vissi þetta. Þá var var
hann bráðskemmtilegur og fyndinn.
Alltaf héldust tengsl, en Hreiðar fór í
Samvinnuskólann að Bifröst. Síðar fór
hann til Danmerkur í frekara nám en
hugurinn stefndi heim.
Ég minnist þess í nóvember 6́7 þar
sem ég lá á fæðingardeildinni að þó
nokkrar umræður voru fyrir framan
stofuna og inn kom ljósmóðir og
sagði, það er ungur maður sem vill
endilega hitta þig, kemur frá Dan-
mörku og er að fara norður.
Þar var kominn Hreiðar og vildi
vita hvernig staðan væri áður en
hann færi norður að hitta Ninnu syst-
ur. Ég veit ekki hvort okkar var glað-
ara, því ljóst var að hann ætlaði að
tengjast inn í fjölskylduna.
Hreiðar og Ninna giftu sig sumarið
6́9, hafa alltaf búið á Húsavík og þar
eru börnin þeirra fjögur fædd. Mjög
fljótt urðu menn okkar systra góðir
vinir en báðir höfðu mikinn áhuga á
lax- og silungsveiðum. Margs konar
skemmti- og fjölskylduferðir voru
farnar á uppvaxtarárum barna okkar
og Gummi bróðir slóst einnig í hópinn
með sína fjölskyldu. Hreiðar var allt-
af með handbækur og miðlaði fróð-
leik til okkar hinna á skemmtilegan
og áhugaverðan hátt.
Einnig var hann Volvo-aðdáandi á
þessum árum og átti nokkra slíka en
fólk raðaðist ótrúlega vel í þessa bíla-
tegund. Eitt var það sem Hreiðar
gerði, sjálfum sér og öðrum til mik-
illar ánægju: að búa til vísur. Margar
glettnar og gamansamar um atburði
og mannfólk, einnig með hlýju og
næmleik til afabarna og annarra lít-
illa barna í fjölskyldunni.
Það eru svo svo ótal margar dýr-
mætar minningaperlur sem þyrlast
um hugann og margt var ógert, en
efst í huga okkar Dóra er þakklæti og
gleði yfir því að hafa fengið að eiga
Hreiðar í Grímshúsafjölskyldunni.
Það er ekki lengra síðan en 16. júní í
sumar að Bogga systir var jarðsung-
in. Þau höfðu gaman af því að glettast
saman, hún og Hreiðar og oftar en
ekki fékk Bogga vísu. Mjög líklegt er
að þau taki upp fyrri siði.
Elsku systir og mágkona, Hall-
grímur, Kitta, Dísa, Kalli og ykkar
fjölskyldur, þið eruð frábær og verðið
það áfram og ég veit að eiginmaður,
faðir, tengdafaðir og afi, hann Hreið-
ar, er stoltur af ykkur.
Elsku Hreiðar hafðu þökk fyrir
allt.
Helga og Halldór.
Látinn er sæmdarmaðurinn Hreið-
ar Karlsson á Húsavík. Fjölskyldur
okkar voru náskyldar, þar eð móðir
Hreiðars, Herdís heitin Sigtryggs-
dóttir, var yngsta systir Björns afa
míns á Brún, þau voru fædd og uppal-
in á Hallbjarnarstöðum. Gott var á
milli þeirra systkinanna, þrátt fyrir
nokkurn aldursmun. Herdís var ljós-
móðir og tók m.a. á móti undirrituð-
um. Hún ól frumburð sinn, Hreiðar
heitinn, á heimili foreldra minna, sem
þá áttu heima í Saltvík, skammt
sunnan við Húsavík. Karl Jakobsson
maður Herdísar kom úr allstórri fjöl-
skyldu, á Narfastöðum í Reykjadal.
Faðir minn var mikill vinur Karls,
enda unnu þeir oft saman á yngri ár-
um.
Fyrst man ég eftir Hreiðari sem
ungum dreng á Hallbjarnarstöðum
um 1948, en í fáein ár eftir giftingu
sína voru Karl og Herdís heimilisföst
þar, í sambýli við Örn, bróður hennar.
Þau fluttu svo yfir ána, að Narfastöð-
um, þar sem þau bjuggu með systk-
inum Karls. Hreiðar og Helga, systir
hans, ólust því fyrst og fremst upp á
Narfastöðum. Frá því að foreldrar
mínir komu aftur í Brún frá Saltvík
1951 var samgangurinn við Narfa-
staðaheimilið mjög mikill og náinn,
enda stutt á milli. Hreiðar var ein-
staklega ljúfur piltur og vildi öllum
vel. Um 1955 stofnuðum við nokkur
ungmenni í Fram-Reykjadal hálfgert
leynifélag sem hét því frumlega nafni
„Íþróttir, frímerki og grasafræði“, og
sýnir heitið hver helstu áhugamálin
voru. Gefið var út handskrifað blað
sem gekk á milli félagsmanna og hét
„Fífill“. Auk okkar systkinanna á
Brún og þeirra tveggja á Narfastöð-
um man ég til að Ingólfur Ingólfsson í
Vallholti og Þórhallur Geirsson í Víð-
um væru í félaginu. Hreiðar var um
skeið ritstjóri blaðsins, enda hafði
hann góða rithönd.
Hreiðar reyndist afburða góður
námsmaður í skóla, var að því leyti í
sérflokki. Hann fór til verslunarnáms
í Kaupmannahöfn en sneri þaðan
fljótt aftur, og mun þar hafa komið
við sögu aðdráttarafl Jónínu Hall-
grímsdóttur sem hann kvæntist síð-
an. Þau fluttust til Húsavíkur og þar
gerðist Hreiðar kaupfélagsstjóri. Í
mörg ár lágu leiðir okkar frænda
ekki mikið saman. Þó man ég að um
1988 birtust þau Jónína í heimsókn á
Ísafirði. Á seinni árum var Hreiðar
mjög virkur félagi í Rótarý-klúbbi
Húsavíkur og kom fyrir að við hitt-
umst á vettvangi þeirrar hreyfingar,
og lagði hann jafnan gott til mála.
Hagmælska hans kom einkum í ljós
á seinni árum. Þá bar hann mjög gott
skynbragð á tónlist og lék á hljóð-
færi. Greinilegt var nú undanfarið að
líkamlegt heilsufar Hreiðars var
ekki nógu gott, og virtust ýmsir
kvillar teknir að hrjá hann. Andlega
heilsan var hins vegar hin besta. Síð-
ast hittumst við frændurnir 23. júní
nú í sumar heima hjá Tryggva
Finnssyni á Húsavík á fundi í nefnd
um undirbúning sýningar um sögu
Kaupfélags Þingeyinga og hinnar ís-
lensku samvinnuhreyfingar, sem var
Hreiðari mjög hugleikið efni. Ég
sendi Jónínu Hallgrímsdóttur og af-
komendum þeirra Hreiðars, svo og
öðrum vandamönnum, innilegar
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu hins mikla ágætismanns Hreið-
ars Karlssonar.
Björn Teitsson.
Minn góði vinur, Hreiðar Karls-
son, er farinn í þá ferð sem enginn
fær umflúið. Hins vegar kom ferju-
maðurinn óþarflega snemma. Það er
huggun harmi gegn að minningin lif-
ir þótt maðurinn deyi. Hreiðar hélt í
heiðri hin gömlu gildi, heiðarleika og
tryggð, enda þótt hvorugt væri bein-
línis í tísku. Hann sýndi ættingjum
sínum og vinum og raunar samferða-
fólki öllu mikla ræktarsemi. Hvað
mig varðar þá hringdi hann yfirleitt
vikulega, svona rétt til að taka stöð-
una. Hann gladdist þegar öðrum
gekk vel og þórðargleði var ekki
hans stíll.
Hreiðar sleit barnsskónum á
Narfastöðum í Reykjadal. Tryggð
hans við æskustöðvarnar var sönn og
einlæg. Hann viðaði að sér örnefnum
þaðan og vildi helst þekkja hverja
þúfu í landi jarðarinnar. Einnig
kynnti hann sér sögu þess fólks sem
átt hafði heima á Narfastöðum og í
Narfastaðaseli í Seljadal. Í skógar-
lundi, vestan Reykjadalsár, í Narfa-
staðalandi byggði fjölskyldan sér
sumarhús.
Hreiðar gekk í Samvinnuskólann
og skrifstofustörf urðu hlutskipti
hans. Hann stýrði Kaupfélagi Þing-
eyinga um árabil og gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum þar fyrir utan. Allt
leysti hann farsællega af hendi.
Hann annaðist gjarna framtöl fyrir
einstaklinga og fyrirtæki og þótti
mönnum sínum málum vel borgið í
hans umsjá. Um árabil taldi hann
fram fyrir okkur Pálínu. Venjulega
sendum við honum ruglingslega
pappírshrúgu á einmánuði en alltaf
breyttist sú hrúga í fyrirmyndar
skattskýrslu. Heiðarleikinn og ná-
kvæmnin brugðust ekki. Rétt skyldi
vera rétt.
Hreiðar var hagyrðingur góður og
hafði unun af kveðskap. Hann dáði
þá sem voru hraðkvæðir og náði
sjálfur leikni í íþróttinni. Stundum
þegar við töluðum saman í síma
fæddist á einu augabragði vísa varð-
andi umræðuefnið. Stakan hans Páls
Ólafssonar lýsir Hreiðari vel:
Allar nætur yrki ég,
ógn er vísna grúinn.
Óðar en ég andann dreg,
oft er vísan búin.
Gaman var þegar kveðandi tróð
upp á mannamótum. Þá var mikið
ort og margt gott. Þá lét Hreiðar sitt
ekki eftir liggja. Vinátta Hreiðars
var mér mikils virði. Við vorum báðir
með snert af fortíðarþrá og höfðum
ánægju af vísnagerð.
Einu sinni röltum við saman um
Fljótsheiði. Þá var hann í essinu
sínu. Við skoðuðum Gafl og rústir af
fleiri býlum. Við reyndum að sjá fyr-
ir okkur lífsbaráttu heiðarfólksins.
Öðru sinni lá leiðin upp Laxárdal.
Tilgangurinn var að líta á tóftir
Hamars. Við kölluðum þetta vísinda-
ferðir. Alltaf stóð til að fara í leið-
angur á Þegjandadal. Nú verður sú
ferð að bíða betri tíma.
Lífið var að mörgu leyti gott við
Hreiðar. Hann átti einstöku barna-
láni að fagna og vandfundin mun
betri kona en Jónína. Mér er til efs
að nokkurn tíma hafi borið skugga á
sambúð þeirra hjóna. Heimilið var
fullt af rammíslenskri alúð og hlýju.
Við Pálína vottum Jónínu, börnunum
og öðrum vandamönnum innilega
samúð okkar. Guð blessi minningu
Hreiðars. Hann var sannur öðlingur.
Blærinn hefur breytt um lag
bátinn upp í naustið
settir þú við sólarlag
síðan kemur haustið.
Einar Georg Einarsson.
Stór er sá einn, er sitt hjarta ei svíkur.
(E. Ben.)
Í september fyrir fjörutíu og sex
árum kom hópur ungmenna saman
að Bifröst í Borgarfirði til að setjast
á skólabekk í Samvinnuskólanum.
Borgarfjörðurinn skartaði sínu feg-
ursta, en við vorum ekkert sérstak-
lega upptekin af fögrum haustlitum í
hrauninu sem umvefur skólann. Allir
voru að reyna að átta sig á nýjum
heimkynnum og nýjum verkefnum.
Við horfðum forvitnum augum hvert
á annað og á þessum dögum hófust
kynni sem aldrei gleymast né fennir
yfir.
Einn í hópnum var Hreiðar Karls-
son. Hann bar með sér hógværð, hlé-
drægni, fremur fölleitur en í augum
hans var eitthvert blik sem festi hug-
ann fljótt, blik sem skapaði traust og
virðingu, án þess að maður gerði sér
strax grein fyrir hvers vegna. Strax
á fyrstu vikunum kom í ljós að Hreið-
ar bjó yfir óvenjulegum hæfileikum.
Hann stóð okkur hinum framar á
flestum sviðum í náminu. Allt lá fyrir
honum sem opin bók og námsárang-
ur hans var eftir því. Ef við hin gát-
um ekki svarað einhverju, mátti
ganga út frá að Hreiðar vissi svarið.
Framkoma hans við aðra einkennd-
ist ávallt af nærgætni og hjálpsemi.
Hið fræga þingeyska loft virtist ekki
vera til í honum. Það fór hinsvegar
ekkert á milli mála hvaðan hann kom
og hvað var honum kærast. Hann
var tengdur sterkum böndum við
heimahagana og sú taug slitnaði
aldrei.
Þjóðlegur fróðleikur stóð honum
nærri. Hann hafði strax á þessum ár-
um ótæmandi áhuga á kveðskap.
Hann skrifaði hjá sér áhugaverðar
vísur og var sjálfur mikill hagyrðing-
ur. Kveðskapurinn fylgdi honum allt
lífið og var honum mikill yndisauki.
Eftir dvölina að Bifröst lá leiðin til
Kaupmannahafnar til frekara náms,
en þar varð viðdvölin stutt. Ekki
skorti hæfileikana, en hann vildi
frekar vera heima og honum var ekki
gefin nægilega góð heilsa til mikilla
átaka.
Að námi loknu var Hreiðari treyst
fyrir mörgum verkefnum heima í
héraði. Hann gerðist fljótt starfs-
maður Kaupfélags Þingeyinga og
var kaupfélagsstjóri félagsins um
árabil. Ég hef notið þess að vera í
sambandi við Hreiðar frá því við
kynntumst í skóla. Áhugi hans á
þjóðmálum hefur alltaf verið mikill
og brennandi baráttuandi fyrir
framförum heima í héraði slokknaði
aldrei. Þar eru sporin hans skýrust
og margir hafa notið og eiga eftir að
njóta verka hans. Síðast hittumst við
á spítala í Reykjavík þegar við dvöld-
umst þar samtímis. Samtal okkar
varð langt um fortíð og framtíð.
Hann var fullur af bjartsýni og eng-
inn bilbugur á honum. Hann reynd-
ist okkur afar vel og var afreksmað-
ur og stórmenni í okkar huga. Hann
var harðduglegur hugsjóna- og fé-
lagsmálamaður sem bar hag sam-
ferðamanna alltaf fyrir brjósti.
Við Sigurjóna vottum Jónínu og
fjölskyldunni okkar dýpstu samúð
og biðjum góðan Guð að blessa minn-
ingu góðs drengs, sem gott var að
eiga að vini. Ég ber einnig kveðjur
frá gömlu skólafélögunum en öll
söknum við hans sárt og við fundum
að Hreiðar mat gömlu kynnin mikils
og nær ávallt er bekkurinn hittist
kom Hreiðar á fund okkar þó að
hann ætti lengri veg að fara en flestir
aðrir.
Halldór Ásgrímsson.
Hreiðar Karlsson
 Fleiri minningargreinar
um Hreiðar Karlsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Okkar elskaði eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
INGVI SIGURÐUR INGVARSSON
fyrrv. ráðuneytisstjóri og sendiherra,
Þorragötu 5,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 9. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlegast bent á Barnaheill.
Hólmfríður Guðlaug Jónsdóttir,
Bergljót Ingvadóttir, Einar Guðmundsson,
Hólmfríður Guðlaug, Ástríður Guðrún, Guðni Grétar
og Guðfinna Anna,
Ingvi Ágústsson, Þórhildur Þórmundsdóttir,
Ingvi Sigurður, Þór Trausti og Ágúst Örn.