Morgunblaðið - 16.09.2009, Side 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. SEPTEMBER 2009
Hvernig á að kveðja
einhvern eins og þig,
mér fannst þú einstak-
ur. Örlögin spinna ólíkan vef mann-
anna, þín voru spunnin á þinn veg.
Ekki bjóst ég við að ég ætti eftir að
sitja hjá þér dagstund við spjall á erf-
iðum tímum, tala um lífið og hvernig
þú varst, hvernig þér leið og um dauð-
ann. Þú spurðir mig spurninga sem
hvorki ég né nokkur annar getur
svarað, þú varst svo meðvitaður um
örlög þín.
Þú vildir ekki vera í sjálfsvorkunn,
fannst samt tíminn vera að hlaupa frá
þér, þú áttir svo mikið eftir að gera.
Hverjum finnst það ekki vitandi að
stutt er eftir hér á jörð?
Við ákváðum að breyta um um-
ræðuefni, tónlistin þín, allir textarnir
sem þú áttir eftir að klára, lögin sem
þér fannst ekki vera nógu góð, þú
vildir hafa allt svo fullkomið. Þú spil-
aðir fyrir mig, mér fannst það flott, þú
útskýrðir fyrir mér hvernig þú vildir
hafa þetta, það mátti ekki spila neitt
fyrr en þú varst ánægður. Kannski
var það vandamálið, að þora að
stökkva út í er mörgum erfitt, nú hef
ég heyrt sumt af því sem þú samdir,
spilaðir og söngst, það er bara frá-
bært, vonandi heldur ferlið áfram.
Þú varst sonur minnar bestu vin-
konu og einn af mínum bestu vinum
fannst mér, við töluðum sama tungu-
málið og skildum ótrúlega vel hvort
annað þótt áratugir skildu á milli okk-
ar.
Þú lifðir hratt Varði minn, ó hvað
ég skil þig. Þú varst svo mikill „sjarm-
ör“, elskaðir og varst elskaður af öll-
um, áttir börnin þín tvö með falleg-
ustu og bestu konunum, ekki
spurning.
Þú kunnir að skjalla konur, sagðir
að þú hefðir áttað þig á því fljótt að
það væri betra, mér leið eins og
drottningu í návist þinni.
Lífið var þér ekki alltaf auðvelt, þú
varst hæfileikaríkur en valdir ekki
alltaf bestu leiðina, það var stundum
erfitt að fóta sig, en svo var gefið í og
„brillerað“.
Þú hittir Hope þína, giftir þig og
fluttir til Washington, sást ljósið,
varst ánægður með lífið, áttir góðan
tíma, en örlögin gripu inn í.
Þú varst heppinn að eiga þessa frá-
bæru fjölskyldu á Bræðró, börnin þín,
alla ættingjana og vinina sem hugs-
uðu um þig í veikindunum.
Hallvarður E.
Þórsson
✝ Hallvarður E.Þórsson fæddist í
Reykjavík 26. maí
1962. Hann lést 30.
ágúst síðastliðinn á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi.
Hallvarður var
jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík
14. september sl.
Meira: mbl.is/minningar
Seinna sat ég hjá
þér á líknardeildinni,
þú varst að koma úr
baði, ansi þreyttur en
vildir tala um draum-
inn sem þig dreymdi.
Þú varst að reyna að
ráða í hann, þú hafðir
ekki þrek, við höldum
áfram er við hittumst,
elsku Varði minn. Þú
varst þreyttur og lagð-
ist upp í rúm og sofn-
aðir. Þetta var þinn
síðast „góði“ dagur, ég
fann að hverju stefndi.
Þarna kvaddi ég þig, gekk út í
dásamlegt veðrið, mér fannst hausta
hratt í sálu minni og fann saltbragð í
munni.
Ég staldraði við, horfði út á hafið og
fór með bænina sem tilheyrði okkur
báðum.
Elsku Fríða, Þór, Tanja, Haukur
Páll, Hope og systkini, guð gefi ykkur
styrk í sorginni, minning um góðan
dreng geymist.
Vertu Guði falinn, kæri vinur.
Aðalheiður Árnadóttir.
Varði frændi var fullur af orku.
Fallegur, Clint Eastwood-legur með
hatt, töffari.
Vildi gera stóra hluti, helst á heims-
mælikvarða. Frelsa heiminn með við-
veru og tónlist. Draumarnir voru
miklir og áformin rosaleg. Þetta kost-
aði og varð að skuldum með hala. En
maður gefst ekki upp og við gerum
það sem við ætlum okkur, eins og við
getum. Hallvarður gerði sitt. Hann
var ekki raunsær, hann var hugrakk-
ur. Allt er hægt, líka það sem ekki er.
Útgáfan „Brave World“ var hans
smíði. Vildi gefa út og miðla eftir sig
og aðra. Flinkur í samvinnu, samhæf-
andi, drífandi og félagslega fær.
Pródúsent týpa. Heillandi með góða
viðveru. Ærlegur með bros á vör. Já
og sannfæringarkraft. Hann kunni að
selja Íslendingasögur þannig að
margir endurnýjuðu bækurnar.
Hann seldi líka peningaskápa undir
verðandi auðæfi og var sölumaður af
guðs náð.
Hallvarður var fæddur 26. maí,
sama dag og meistari Miles Davis.
Varði árið 1962, Miles 1926. Að ráða
við orkuna, beisla hana og beina er
ögrandi verkefni. Enginn stjórnar
Heklu.
Hallvarður var örlátur á tíma,
ávallt bóngóður og raunverulegur
þátttakandi í þeim verkefnum sem
hann tók sér fyrir hendur. Eitt sinn
aðstoðaði hann frænku sína við
að setja upp og ganga frá umsókn
um starfslaun. Tók kvöldið í það og
kenndi mér í leiðinni ýmislegt um
samskipti, uppsetningu og tölvu-
vinnslu. Úr því kom árs vinnufriður.
Hann framleiddi plötu með Joakim,
sænskum vini mínum, en ég kynnti þá
og tókst með þeim vinátta. Hallvarð-
ur tók verkefnið traustum tökum, sá
um frammvindu þess, öll tengsl og
hvatningu til dáða, allt fyrir bjór og
tóbak. Kallaði Joakim ávallt „Jóa
heppna“ og líkti við víkinginn Leif
sem fann Ameríku og var svo heppinn
að fara þaðan. Joakim segir að án
Varða engin plata, auk þess þykir
smíðin hafa staðist tímans tönn.
Sjálfur gerðist Varði heppinn,
kynntist Hope, fór með henni til
Bandaríkjanna þar sem þau giftust og
settust að í Washington D.C. Hringdi
stundum – Sæl frænka! Var á hrað-
braut í einhverjum kagganum og datt
í hug að hringja, var eitthvað að pæla,
hugsa um eitthvert dæmi, búinn að
setja upp hljóðver heima.
Það er ríkidæmi að eiga góð systk-
in, og það hefur örugglega mótandi
áhrif. Hallvarður var næstelstur af
sex systkinum, öll sterkir einstakling-
ar, skapandi og fallegir.
Lífið á Skriðuklaustri, þar sem þau
lengstum ólust upp, býr í þeim. Það er
eins og að þau hafi lifað í kastala, í eig-
in ríki þar sem Þór og Fríða voru kon-
ungurinn og drottningin sem stjórn-
uðu hópnum, ásamt tilraunabúi og
jafnvel hulduheimum. Ég efa ekki að
keppst hafi verið um athygli og að
Varði hafi verið afar fyrirferðarmikill.
Það var alltaf á honum völlur.
Innra með mér heyri ég hann hlæja
og hann hlær djúpt og smitandi. Hon-
um lá á að lifa og þegar hann fór að
fara var það líka með hraði. Enginn
hvellur en það var andstæðingur í
höfði hans eins og hann orðaði það,
heilaæxli sem ekki fékkst við ráðið.
Hann fékk að vita sinn tíma og fór að
undirbúa brottför. Það er töff, það
höndla það ekki allir. Varði fékk til sín
vini sína Einar og Kristján til aðstoð-
ar og samveru, Gunnu systur og
börnin sín Tönju Berglindi og Hauk
Pál. Vildi gera það sem þurfti og það
átti að gefa út plötu, ljóð og tónlist. Og
hann varð að rata heim. Með góðri að-
stoð komst hann heim á Bræðraborg-
arstíg. Kvaddi.
Nú er komið skarð í hópinn, sökn-
uður. Við sem lifum áfram munum
hjartagóðan dreng og tryggan vin.
Erla Þórarinsdóttir.
Þegar ég kynntist Varða var hann í
Verslunarskólanum en lá þegar mikið
á. Var á kafi í tónlist og félagsstarfinu.
Þeir bjuggu saman, bræðurnir, og á
milli þeirra var sterk taug. Tónlistin
gleypti hann á þessum tíma og Varði
hófst þegar handa. Gerðist umboðs-
maður Spilafífla og gekk úr vegi til að
koma þeim á framfæri, fannst þeir
góðir, þeir ættu að gefa út plötu og
sendi þá í stúdíó. Hannaði veggspjald-
ið og lét pressa vínil. Svo varð hann
umboðsmaður Utangarðsmanna og
fleiri hljómsveita. Nafni hafði miklar
skipulagsgáfur og var góður sölumað-
ur. Hann var lengst af það sem nú
heitir verkefnastjóri eða menningar-
stjóri, og til að læra það þurfum við
hin að fara í háskólanám. Fyrir Varða
var þetta allt saman leikur einn.
Stærsta verkefnið sem hann réðst í
var sennilega Melarokkið 28. ágúst
1982. Með hugmyndinni vildi hann
sýna fram á þá miklu breidd sem var í
pönki og nýbylgju á þessum tíma. Á
Melarokkinu spiluðu hljómsveitir
víða að og voru tónleikarnir mikil
upplifun. Melavöllurinn var ekki leng-
ur í notkun en Varði fékk hann opn-
aðan fyrir tónleikana og varð m.a. að
leggja rafmagn þangað aftur. Á þess-
um tímum var mikill tækjaskortur í
landinu. Varði sannfærði fólk um
ágæti verkefnisins og skrapaði saman
tækjum héðan og þaðan. Sumar
hljómsveitir aflýstu dansleikjum um
kvöldið svo nota mætti tæki þeirra til
tónlistarflutnings á Melavellinum
þennan dag. Hann samdi við RÚV um
gerð heimildamyndar og tókst að fá
fjöldann allan af fólki til að leggja
óeigingjarna hönd á plóg. 25% af inn-
komu runnu svo til SATT. Melarokk-
ið var upphafið að miklum uppgangi
pönk- og nýbylgjutónlistar en um leið
svanasöngur vallarins. Á staðnum
stendur nú Þjóðarbókhlaðan.
Varði fékkst við margt fleira og
kom að stofnun margra fyrirtækja,
flest voru þau tengd tónlist og bókum
ásamt auglýsingagerð sem hann
fékkst alltaf við öðru hvoru í 30 ár.
Varði kunni að tala máli annarra en
var ekki alltaf jafn duglegur að tala
sínu, sem átti það til að flækja lífið.
Stundum talaði sjúkdómurinn og þá
var gamli góði Varði víðs fjarri, en vel
gefnir menn eiga oft erfitt með að
sættast við króníska sjúkdóma.
Hallvarður var óhemju bóngóður,
vildi öllum vel og gekk oft úr vegi til
að aðstoða aðra. Það þekki ég af eigin
reynslu. Skapgóður og með ríka
kímnigáfu, opinn fyrir öllu og trygg-
ur. Þessa síðustu mánuði voru þeir
líka margir sem endurguldu honum
trygglyndið og reyndu að létta undir
með honum eins og hægt var.
Síðustu árin, eftir að hann kynntist
Hope, hitti ég hann aldrei nema
ánægðan og í Bandaríkjunum virtist
honum líða vel. Þau höfðu keypt sér
gott hús í Washington og honum gekk
vel. Þegar sjúkdómsúrskurðurinn
kom sá hann helst eftir því að hafa
ekki lagt meiri rækt við tónlistina og
hefði viljað ná að taka meira upp af
eigin verkum. Ótímabært fráfall kom
í veg fyrir það.
Í dag kveð ég vin minn, blessuð sé
minning hans. Foreldrum og systk-
inum votta ég innilega samúð. Sár-
astur er missir Hope og barnanna.
Guð og góðar vættir fylgi þeim öllum.
Einar Guðjónsson.
Alida Olsen
Jónsdóttir
✝ Alida Olsen Jóns-dóttir fæddist á
Ísafirði 22. desember
1924. Hún lést á
heimili sínu 31. ágúst
2009.
Útför Alidu var
gerð frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 11. september 2009.
Alheims kraftur
alheim skapar
og eilífð sálar.
Birta og ástúð
og blessun Drottins
bíður allra.
Far í sátt um
friðarvegi
til fegri heima.
(s.f.)
Anna, Níels og Stefán
Friðbjarnarbörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN VALDEMARSSON,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 3. september, verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
17. september kl. 13.00.
Árný Guðjónsdóttir, Ingólfur Andrésson,
Unnur Guðjónsdóttir, Sverrir Jónsson,
Óskar Guðjónsson, Hervör Lúðvíksdóttir,
Jóhanna Guðjónsdóttir, Hafberg Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA ÞÓRA ÁRNADÓTTIR
útgerðarmaður,
Hamrahlíð 1,
Grundarfirði,
sem lést sunnudaginn 13. september, verður
jarðsungin frá Grundarfjarðarkirkju laugardaginn
19. september kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Krabbameinsfélag Snæfellsness.
Gunnar Hjálmarsson, Pauline Hafka,
Margrét Hjálmarsdóttir, Eyjólfur Sigurðsson,
Ólafía Dröfn Hjálmarsdóttir, Bjarni Jónasson,
Ólafur Hjálmarsson, Emilía Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNA M. SIGURGÍSLADÓTTIR,
Melteigi 8,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
18. september kl. 13.00.
Stefanía Jónsdóttir, Pétur Sigurðsson,
Guðbjörg Jónsdóttir, Árni Þór Árnason,
Jóhann Gunnar Jónsson, Ásta Elín Grétarsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, fyrrverandi
eiginkona, amma og langamma,
ERNA GUÐLAUGSDÓTTIR
frá Vík í Mýrdal,
Grænumörk 2,
Selfossi,
lést á Fossheimum að morgni mánudagsins
14. september.
Útförin fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn 19. september kl. 16.00.
Óskar Jóhann Björnsson, Sigríður Haraldsdóttir,
Guðlaugur Gunnar Björnsson, Elsa Birna Björnsdóttir,
Guðmunda Rut Björnsdóttir, Pétur R. Gunnarsson,
Sigurður Guðni Björnsson, Lilja Guðrún Viðarsdóttir,
Björn Jóhann Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGÞÓR PÁLSSON
fyrrum bóndi Hjaltastað,
síðast til heimilis
Laugavöllum 5,
Egilsstöðum,
lést á Sjúkrahúsinu Egilsstöðum sunnudaginn
13. september.
Jarðsett verður í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sjúkrahúsið Egilsstöðum.
Guðný Hildigunnur Sigþórsdóttir, Ingvi Ingvarsson,
Páll Sigurbjörn Sigþórsson,
Rúnar Sigþórsson, Guðný G. H. Marinósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.