Morgunblaðið - 16.10.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 2009
berorður. Lét þá oft í ljósi skoðun
sína þannig að eftir var tekið.
Þegar Ævarr kom til starfa hjá
BSE 1966 var hann bændum ekki
ókunnugur, því að unnið hafði hann
hjá sambandinu áður í eitt ár, þá
nýlega búinn að ljúka námi. Ég
held að hann hafi verið fljótur að
vinna sig upp í áliti hjá bændum og
öðlast traust þeirra og þeir kunnað
að meta verk hans að verðleikum.
Svo vildi til að sá er þetta ritar
gegndi þá formennsku í búnaðar-
félagi sveitar sinnar. Lá þá í hlut-
arins eðli að samskipti okkar Æv-
ars urðu einnig á sviði
félagsmálanna. Vegna starfa minna
í stjórn BSE síðar varaði þessi
samvinna í áratugi. Eru ótaldir
fundirnir sem við sátum saman á
þessum árum. Við náðum fljótt
saman og eignuðumst vináttu hvor
annars, vináttu sem var mér mikils
virði og aldrei bar skugga á. Þakka
ég hana nú af heilum hug.
Eftir að Ævarr komst til nokk-
urrar heilsu eftir áfallið sem hann
fékk tók hann til við að þjálfa sig.
Sótti hann bæði líkamsræktar-
stöðvar og stundaði gönguferðir,
oft mjög langar. Naut hann dyggr-
ar aðstoðar eiginkonu sinnar sem
var óþreytandi við að aka með hann
til og frá og sinna þörfum hans öðr-
um ef með þurfti. Sýndu þau slíkan
dugnað og þrautseigju í þessu efni
að slíks munu vera fá dæmi. Nú er
mál að linni. Þessum minningarorð-
um var ekki ætlað að vera ævisaga,
aðeins hugleiðingar um góðan sam-
ferðamann og vin. Eiginkonu Æv-
ars, börnum þeirra og öðrum ást-
vinum sendum við Dóra innilegar
samúðarkveðjur með von um að
minningarnar um hann megi hlýja
þeim um ókomin ár.
Arnsteinn Stefánsson.
Kæri vinur Ævarr, ég þakka þér
hálfrar aldar vináttu, sem aldrei
bar skugga á. Það var sumarið 1958
að leiðir okkar lágu saman á
Hvanneyri.
Við vorum nokkrir strákar sem
stunduðum þar nám til undirbún-
ings fyrir Menntaskólann á Laug-
arvatni en þar þurftum við að taka
einn vetur til að öðlast rétt til að
setjast í Framhaldsdeildina á
Hvanneyri. Mikil samheldni og vin-
átta myndaðist í þessum hóp, og
hefur haldist ávallt síðan.
Um sumarið á Hvanneyri var
vissulega stundað fleira en lesa
námsbækurnar. Hverja helgi var
farið á böll, stundum tvisvar, enda
voru sveitaböllin í Borgarfirðinum
landsfræg á þessum árum. Ekki
get ég sagt að við höfum verið eft-
irbátar annarra á þeim skemmt-
unum.
Veturinn 1958-1959 stunduðum
við nám við Menntaskólann á
Laugarvatni sem við kláruðum um
vorið. Það þætti varla boðlegt nú,
en við vorum fimm sem deildum
herbergi saman í Björkinni sem var
vistarrými frá skólanum. Þrátt fyr-
ir þrengsli leið okkur vel og margt
var brallað.
Haustið eftir 1959 settist lítill
hópur í framhaldsdeildina á Hvann-
eyri og við Ævarr urðum aftur her-
bergisfélagar í 2 ár og útskrifuð-
umst sem búfræðikandidatar vorið
1961. Námið var okkur ómetanlegt
og bjuggum að því sem og þeim
sterku tengslum er mynduðust í
svo litlum hópi.
Að námi loknu vorið 1961 skildi
leiðir og hver fór að starfa með sín-
um hætti. Eftir að Ævarr og Frey-
dís fluttu til Akureyrar 1966 urðu
samskiptin aftur meiri á milli okkar
og fjölskyldnanna og vináttan rofn-
aði aldrei.
Föst venja í áraraðir hefur verið
að koma til Ævars og Freydísar í
hádeginu á jólaföstu í snarl og
graut með börnum og síðan barna-
börnum. Þetta er öllum ógleym-
anleg hefð.
Það er svo margt sem kemur upp
í hugann er ég hripa þessar línur
að það væri óðs manns æði að
reyna að gera því skil.
Að lokum vil ég þakka þér, kæri
vinur, samskipti okkar, öll þessi ár
og bið Guð að blessa þig, Freydísi
og fjölskylduna alla.
Völundur og Halla.
✝ Sigurður Magn-ússon fæddist hinn
13.3. 1934 á Brjánslæk
á Barðaströnd. Hann
lést 3.10. sl. á Land-
spítalanum í Fossvogi.
Sigurður var sonur
hjónanna Magnúsar
Sigurðssonar kenn-
ara, síðar skólastjóra,
og Sigríðar B. Ein-
arsdóttur frá Hregg-
stöðum, Barðaströnd.
Systur Sigurðar:
Esther hjúkr-
unarfræðingur, f.
29.3. 1935, d. 3.6. 1999, og Hrefna
María, ljósmóðir og bóndi á Hóli í
Kelduhverfi, f. 14.3. 1939, g.
Tryggva Ísakssyni.
Sigurður kvæntist 1954 Valgerði
Ólafsdóttur, f. 21.6. 1935, frá
Stakkadal á Rauðasandi, þau slitu
samvistir. Þeirra börn: 1) Magnús
rafvirkjameistari, f. 18.8. 1953, kv.
Kristínu B. Kristinsdóttir Michelsen
skrifstofustjóra, börn þeirra eru
Björgvin Ólafur, Kristinn Rúnar og
Lilja Dögg, sambýlism. Arnar Har-
aldsson, dóttir þeirra er Sara Björk.
dóttir hjúkrunarfr.nemi. Börn Guð-
bjargar af fyrra hjónabandi og
fósturbörn Sigurðar eru Aldís Búa-
dóttir, f. 2.3. 1961, og Jóhann Búa-
son, f. 31.1. 1965. Árið 1986 tók Sig-
urður upp samband við Unni Ingu
Pálsdóttur, f. 22.9. 1932, frá Grjót-
eyri í Kjós.
Sigurður lauk námi í rafvirkjun
frá Iðnskólanum í Reykjavík og
meistararéttindum í sömu grein. Á
Patreksfirði bjó Sigurður um fimm
ára tímabil og vann þar og í nálæg-
um sveitum við raflagnir og við-
gerðir. Hann var rafvirkjameistari
hjá Bræðrunum Ormsson og var
verkstjóri við uppsetningu raflagna
í álverinu í Straumsvík við byggingu
þess. Hann var um tíma vélstjóri á
togara, rak rafmagnsverkstæði fyr-
ir Síldarverksmiðjur ríkisins á
Siglufirði, vann hjá Rarik við upp-
setningu spennistöðva úti á landi og
í nokkur ár lét hann gamlan draum
rætast og var bóndi í Lyngási í
Kelduhverfi. Síðustu árin vann Sig-
urður við rafmagnseftirlit víða um
land á vegum Rafmagnseftirlits rík-
isins. Sigurður sat í ýmsum nefndum
er sneru að vinnu hans og áhuga-
málum.
Útför Sigurðar Magnússonar fer
fram frá Laugarneskirkju í dag, 16.
október 2009, kl. 13.
2) Anna Guðrún líf-
eindafr., f. 22.3. 1956,
g. Ólafi B. Guðnasyni
þýðanda, börn þeirra
eru Þórbergur, kv. Yu
Xiaobing, dóttir
þeirra er Anna Guð-
rún Yu, Katrín, sam-
býlism. Vignir Haf-
steinsson, og
Hermann. 3) Sigríður
kennari, f. 16.7. 1957,
dætur hennar eru Val-
gerður, g. M. Azfar
Karim, og Kristín. 4)
Halldór, f. 11.8. 1963,
kv. Maríu Lorinu R. Tolo, dætur
þeirra eru Vigdís Katrín og Freydís
Klara. Fyrri kona Halldórs er Ólöf
Eðvarðsdóttir, f. 13.12. 1962, synir
þeirra eru Eðvarð Sigurður og Ólaf-
ur Örn. 5) Esther hárgreiðslumeist-
ari, f. 23.7. 1966, börn hennar eru
Sunna Mjöll og Guðfinnur Snær.
Árið 1975 kvæntist Sigurður Guð-
björgu Eddu Guðmundsdóttur, f.
20.1. 1936, þau slitu samvistir.
Þeirra sonur er Sigurður Fjalar
verkfræðingur, f. 9.4. 1979, sam-
býlisk. hans er Sigrún Halldórs-
Ástkær faðir minn er komin á
friðsælan og fallegan stað þar sem
veikindi hrjá hann ekki lengur. Ég
var litla stelpan hans pabba, bros-
mild og skein eins og sólin við að
sjá pabba koma heim eða fá að sitja
á hnjánum hans og finna hlýtt
faðmlagið hans. Pabbi var einstak-
ur maður, hann kunni að búa til svo
margt og fann leiðir til að fram-
kvæma hlutina, litlu berjatínuna á
ég enn sem hann smíðaði fyrir litlu
hendurnar mínar.
Við ferðuðumst mikið yfir sum-
artímann og enn er í fersku minni
þegar hann fór með mig upp í
hraunið í Landmannalaugum, ég
var 5 ára stelpa og heillaðist af
þessari stórbrotnu náttúru sem
hann sýndi mér, enda mikil nátt-
úrubörn bæði tvö. Pabbi var stríð-
inn og hafði gaman að snúa hlutum
upp í grín. Þú áttir innri fjársjóð
sem gerði þig að þeim yndislega og
góða manni sem þú varst. Það var
svo gott að leita til þín og fá góð
ráð, þú fannst alltaf einhverja
lausn sem nýttist vel. Allar góðu
stundirnar sem við áttum varðveiti
ég sem fjársjóð í hjarta mínu.
Elsku pabbi minn, lífið fór ekki
alltaf ljúfum höndum um þig og
sjúkdómar fóru að taka sinn toll af
heilsu þinni, þar til að þú varst all-
ur. Mér finnst svo sárt að kveðja
föður minn og þungbært að hann
sé ekki lengur til staðar. Þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur
og öll árin sem við fengum að hafa
þig hjá okkur. Ég veit að við eigum
eftir að hittast aftur.
Ég vil þakka því góða fólki sem
sinnti föður mínum á Landspítalan-
um í Fossvogi á deild A-7 fyrir
góða umönnun.
Esther Sigurðardóttir.
Eitt af því sem er mér mjög
minnisstætt í gegnum árin okkar
saman er áhugi þinn á andlegum
málefnum. Þú hafðir sérstakt dá-
læti á bókum sem fjölluðu um sjá-
andann Edgar Cayce og það hvern-
ig hann hjálpaði fólki með því að
leyfa framliðnum að tala í gegnum
sig. Ég smitaðist af áhuga þínum á
þessu og ekki þurfti mikið til. Þú
trúðir því að það væri annað líf eft-
ir þetta líf og að í raun myndum við
bara hefja nýtt ferðalag með nýj-
um áskorunum. Ég trúi því án
sannana að þú sért hérna með okk-
ur og fylgist með okkur þar til
næsta jarðvist tekur við hjá þér.
Kannski hittumst við seinna þegar
minn tími kemur og getum þá tekið
eina skák eins og við gerðum svo
oft í gamla daga. Þangað til máttu
endilega hafa auga með mér.
Ég kveð þig, elsku pabbi minn,
með eftirfarandi ljóði eftir Stein
Steinarr en mér finnst það eiga svo
vel við hugmyndir okkar um lífið
og dauðann.
Bless, pabbi minn.
Hér hvílast þeir, sem þreyttir
göngu luku
í þagnar brag.
Ég minnist tveggja handa, er hár
mitt struku
einn horfinn dag.
Ó, guðir, þér, sem okkar örlög vefið
svo undarleg.
Það misstu allir allt, sem þeim
var gefið,
og einnig ég.
Og ég sem drykklangt drúpi höfði
yfir
dauðans ró,
hvort er ég heldur hann, sem
eftir lifir,
eða hinn sem dó?
Sigurður Fjalar Sigurðarson.
Ekki veit ég hvað Sigurður
Magnússon hugsaði, þegar elsta
dóttir hans kynnti okkur, veturinn
1973. En hann heilsaði og bauð
mér í skák. Skákirnar urðu nokkr-
ar, sem mér fannst ágætt, því yfir
skákborðinu er ekki ætlast til þess
að menn tali mikið og fæst orð hafa
minnsta ábyrgð. Sigurður var þá
heldur ekki skrafhreifinn.
Samskipti okkar urðu lítil fyrstu
sambýlisár okkar Önnu. Bæði var
að við fórum utan til náms og að
um svipað leyti skildu hann og Val-
gerður tengdamóðir mín. Sigurður
lifði nokkru flökkulífi fyrstu árin á
eftir og vann víða um land. Svo lét
hann gamlan draum rætast og
gerðist bóndi, norður í Keldu-
hverfi. Þangað heimsóttum við
hann, Guðbjörgu og Fjalar litla,
sumarið 1981 og þá fór ég að kynn-
ast tengdaföður mínum.
Það fyrsta sem ég kynntist í fari
hans var hans helsta einkenni;
vinnusemi, útsjónarsemi og brenn-
andi áhugi á tæknilegum úrlausn-
arefnum. Við Anna fórum norður á
illa förnum bílskrjóði. Á miðri leið
bilaði hurðin bílstjóramegin og
þurfti að halda henni lokaðri, frá
Skagafirði og norður í Kelduhverfi.
Þegar rennt var í hlað í Lyngási
var auðvitað spurt hvernig ferðin
hefði gengið og ekki höfðum við
fyrr sagt frá af biluninni en hann
tók hurðina í sundur og sá að læs-
ingin sjálf var í lagi. En stykkið á
móti henni, í falsinu, það var ónýtt.
Við héldum út í skemmu, þar
sem hann geymdi fleiri verkfæri en
ég hefði ímyndað mér að nokkur
maður gæti átt. Þar fann hann bút
af smíðastáli og sagaði, hitaði,
beygði og barði hann til, uns stykk-
ið féll nákvæmlega inn í falsið.
Hann smíðaði festingu á móti líka,
því það var lítið hald í falsinu
sjálfu. Þá reyndist hann ekki eiga
bolta til þess að festa stykkin. En
hann smíðaði boltana og rærnar
með og festi svo smíðina. Að því
loknu setti hann hurðina saman
aftur og ýtti svo við, svo hún féll í
falsið með smelli. Og það var eins
og ekkert hefði bilað.
Slíkt sá ég oft til Sigurðar síðar.
Það var engin vísari leið til þess að
kæta hann en að bjóða honum
tæknilegt vandamál að leysa. Síð-
asta smíðaverkið var þegar hann
keypti stóran notaðan sjúkrabíl frá
Bandaríkjunum, reif sundur og
smíðaði upp á nýtt, svo úr varð
glæsilegur húsbíll. Það gerði hann
þegar heilsan var farin að bila og
hefur þá örugglega lagt harðar að
sér en ráðlegt var. En uppskeran
var ánægjan af því að ferðast um
landið með Unni.
Þegar hann gat ekki lengur unn-
ið, tók grúskið við. Ættfræðin heill-
aði Sigurð og í samtölum okkar,
sem um þær mundir fjölgaði, gerði
hann margar tilraunir til þess að
vekja hjá mér áhuga á þeirri fræði-
grein. Ég varðist og samtöl sem
byrjuðu í ættfræði áttu þá til að
fara um víðan völl og fylgdu gjarna
með sögur af merkilegum atburð-
um og einkennilegu fólki. Nú verða
þau skemmtilegu samtöl ekki fleiri.
Kynni okkar Sigurðar hófust
með þögn, sem ég túlkaði sem fá-
læti en skildi seinna að var í raun-
inni feimni. Kynnum af mínum
kæra tengdaföður er lokið, hann
segir ekki fleiri sögur og gefur
ekki fleiri góð ráð. Og þá getur
maður fátt gert, annað en að þakka
fyrir góð kynni og kveðja.
Ólafur Bjarni Guðnason.
Ágætur liðsmaður bindindis-
hreyfingarinnar, Sigurður Magn-
ússon, er horfinn okkur eftir ára-
löng erfið veikindi. Ég kynntist
Sigurði vel í gegnum félagsstarf
okkar á sinni tíð, en einnig varð-
andi önnur áhugamál hans og mála
sannast var að hann átti einarðar
skoðanir og fór í engu dult með
þær, en átti einnig ærna sanngirni
og vildi ræða flest í þaula áður en
niðurstaða væri fengin. Sigurðar
minnumst við bindindismenn með
þökk fyrir þann áhuga sem hann
sýndi baráttumálum okkar í verki,
fyrir ýmis trúnaðarstörf sem hann
gegndi í hreyfingunni og hversu
duglegur hann var að afla hreyf-
ingunni nýrra félaga. Hann hafði
mikinn metnað fyrir hönd málstað-
arins og hafði oft samband við mig
um ýmsar hugmyndir sínar, ekki
aðeins í bindindismálum, heldur
varðandi þjóðmál almennt.
Eðli máls samkvæmt hafði hann
mikinn áhuga á sem öruggustu raf-
magnseftirliti í landinu, enda sjálf-
ur lengi unnið þar ágætt starf.
Sjálfur hafði ég nokkuð komið að
þessum málum á vettvangi þings-
ins og það var bæði fræðandi og
skemmtilegt að ræða við Sigurð
um þau mál öll sem ýmislegt ann-
að. Sigurður var vel ritfær, átti
auðvelt með framsetningu mála og
reifaði þau skýrlega og af röggsemi
bæði í riti sem ræðu. Nú á síðsum-
ardögum heyrði ég í Sigurði og þó
heilsan hefði lengi afleit verið og
enn hefði hallað á kappann, þá var
andinn enn óbugaður og gott að
hlýða á hvatningu hans til okkar
bindindismanna, þá síðustu af
mörgum. Við bindindismenn þökk-
um Sigurði trygga samfylgd og
störf í okkar þágu og vottum hans
fólki einlæga samúð.
Helgi Seljan.
Sigurður Magnússon
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
JÓHANNS KR. BRIEM ÁRNASONAR
frá Oddgeirshólum.
Sömuleiðis þökkum við öllum sem sýndu honum
tryggð og vinarhug til hinstu stundar.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á dvalarheimilinu
Sólvöllum á Eyrarbakka.
Ólöf og Jón,
Jónína og Þórður Rafn,
systkinabörn og fjölskyldur þeirra.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minn-
ingargrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út. Greinar, sem berast eftir að út-
för hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur ver-
ið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefn-
um, www.mbl.is/minningar. Æviá-
grip með þeim greinum verður birt
í blaðinu og vísað í greinar á vefn-
um.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast
á vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU,
5-15 línur. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Minningargreinar